Final Fantasy VII : Before Crisis - Game Script

Episode 24

"ประสานพลังทะลวงขีดจำกัด"

 

เติร์กทั้งหมดแบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม มุ่งเข้าหาซิลโคเนียด แต่เส้นทางอันแสนสาหัสทำให้พวกเขาโดนจัดการไปทีละคนๆ อีกด้านหนึ่ง เส็งเลือกที่จะสังหารเวอร์ด็อทและเอลเฟ่ โดยที่เรโนและรู้ดทำได้เพียงยืนดูแบบไม่เชื่อสายตาตนเอง

หลังเส็งนำร่างเวอร์ด็อทและเอลเฟ่ขึ้นรถบรรทุกไปแล้วทหารก็ถามขึ้น

ทหาร       "แล้วคุณจะนั่งตรงไหน?"

เส็ง          "ขอนั่งหลังแล้วกัน ฉันอยากอยู่ข้างๆท่านเวอร์ด็อทและเอลเฟ่จนถึงวาระสุดท้าย"

ทหาร       "ทราบแล้ว ขึ้นมาเลยครับ เดี๋ยวเราจะไปกันแล้ว"


ทหารขึ้นรถเตรียมออกรถ

รู้ด           "เส็ง....."

เรโน        "นี่มันไม่จริงใช่ไหม?"

เส็ง          "ฉันจะกลับไปสำนักงานใหญ่ แบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว เรโน, รู้ด ขึ้นมาสิ"


แต่ทั้งสองคนไม่ยอมตามเส็งขึ้นรถไป

เรโน        "บอกสิว่ามันไม่จริง!"

รู้ด           ".........."

เส็ง          "งั้นพวกนายก็อยู่มันตรงนี้แล้วกัน"

แล้วรถบรรทุกก็มุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่โดยทิ้งให้เรโนและรู้ดยืนใบ้รับประทาน



0007/10/05
03:00 AM
มิดการ์

 


เรโน        "ว้ากกกกกกกกกกก"

รู้ด           "............."



ตัดมาทางด้านเราที่วิ่งอยู่ในรังไหมมายาวมากก็ยังไม่มีวี่แววจะเข้าถึงตัวซิลโคเนียด "อยากรู้ว่าคนอื่นเป็นไงมั่งแล้วนะ?" แต่โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณ (ตามระบบในเกมตอนนี้จะใช้มาทีเรียซัพพอร์ทไม่ได้) ระหว่างทางจะต้องสู้กับเงามอนสเตอร์ในรังไหมนี้ด้วย มาทีเรียบางชนิดจะใช้กับพวกนี้ไม่ได้ผล

เรา          "(คิดในใจ) ฉันเคยเจอที่โหดกว่านี้มาเยอะแล้ว แค่นี้หยุดฉันไม่ได้หรอก"
 


 

แล้วเราก็มาถึงผลึกขนาดมหึมา พอเข้าใกล้ผลึกจะมีมอนสเตอร์ออกจากหลุมดำเข้ามาเล่นงานเรา เมื่อกำจัดแล้วมันจะโผล่มาเรื่อยๆ เราต้องทำลายผลึกแบบไม่สนใจพวกลิ่วล้อ
 


FIGHT: Zirconiguard x2
 


หลังทำลายผลึกได้แล้ว เราจะมุ่งหน้าต่อไปสักพักก็พบกับจิตสังหารมหาศาลที่ทำให้เราถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง

เรา          "(คิดในใจ) พลังขนาดนี้ไม่ผิดแน่... ซิลโคเนียดอยู่ข้างหน้านี้แหละ"

ยิ่งเข้าไปใกล้แรงกดดันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกขณะ

เรา          "(คิดในใจ) อั่ก... รู้สึกอย่างกับตัวเราจะระเบิดออกมางั้นเลย"

              "คนอื่นเป็นไงกันมั่งนะ? ขอให้ทุกคนปลอดภัยทีเถอะ"


แล้วรอบข้างก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แสงสีเขียวโอบล้อมไปทั้งพื้นที่ เกิดหมอกเขียวหมุนตัวอยู่ภายในรังไหม จนกระทั่งหมอกจางลงก็ปรากฏร่างของสุดยอดสัตว์อสูรอยู่เบื้องหน้าเรา

เรา          "น...นี่มัน... เราต้องสู้กับไอ้นี่เหรอเนี่ย.....? เราต้องจัดการไอ้สิ่งนี้ด้วยตัวคนเดียวอย่างงั้นเหรอ?"

จะมีแสงวาบออกมาจากพื้นดินใต้เท้า ก่อนพื้นถล่มพาเราตกลงไปด้านล่าง พอลุกขึ้นมาได้ก็มีก้อนลำแสงเข้ามาโจมตีซ้ำอีกครั้ง

เรา          "อูย... (คิดในใจ) มันแข็งแกร่งเกินไป ต่อให้หลบก้อนนึงได้ ลูกพลังอีกก้อนก็จะโจมตีซ้ำเข้ามาอีก แต่เราก็เป็นคนเดียวที่จะหยุดซิลโคเนียดได้ คงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว"

 


BOSS: Zirconiade


บอสใหญ่ของ Before Crisis สุดยอดสัตว์อสูรที่มีพลังขนาดทำลายล้างดวงดาวได้ แม้มันจะตื่นขึ้นด้วยพลังไม่สมบูรณ์แต่มันก็แข็งแกร่งกว่าที่เติร์กจะเอาชนะได้มากนัก ซิลโคเนียดจะสร้างก้อนพลังขึ้นใต้เท้า หรือยิงลำแสงขนาดใหญ่ใส่จากด้านบน เมื่อเราโจมตีใส่มันจะดูดซับพลังโจมตีของเราแบบไม่สะทกสะท้าน

หลังโจมตีไป 3 ครั้งพบว่าพลังของเราไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย เติร์กคนอื่นๆ (ที่เราเลือกไว้ในทีม) จะปรากฏตัวขึ้น

C           "ไม่ต้องห่วงไปหรอกน่า!"

เรา         "ทุกคน?! พวกเธอปลอดภัยหรือนี่?!"

D           "โทษทีนะที่มาช้า แต่เราทำลายผลึกพลังงานของมันไปหมดแล้ว ทีนี้ก็โจมตีมันได้แล้วหละ"

เรา         "ขอบใจมากนะ ทีนี้ก็เล่นงานมันได้ละ ว่าแต่คนอื่นเป็นไงบ้างล่ะ?"

B           "ยังไม่เจอเลย"

D           "อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย เรารีบจัดการกันเองเถอะ"

C           "ฉันก็ว่างั้น"

B           "แสดงฝีมือให้เจ้ามอนสเตอร์นี่เห็นหน่อยซิ"

เรา         "ฮื่อ เราจะแสดงพลังของเติร์กให้มันเห็น (คิดในใจ) ไปกันเลย"

 



 

BOSS: Zirconiade

หลังทำลายผลึกพลังงานตอนนี้เราจะสามารถโจมตีซิลโคเนียดได้แล้ว พวกเราจะผลัดกันเข้ามาโจมตี เมื่อโจมตีโดนหลายๆครั้งจะเปลี่ยนเอาตัวละครตัวอื่นเข้ามาสู้ต่อทีละคน โดย CPU จะเป็นคนบังคับเติร์กคนอื่นๆ เมื่อคนอื่นโจมตีไปได้สักพัก จะสลับเรากลับเข้ามาอีก (หาก HP เราหมดจะแพ้ทันที)

D           "ไม่เลวแฮะ ต่อไปขอฉันลุยมั่ง"

เรา         "ได้เลย ลุยให้เต็มที่เลยนะ"

D           "เออน่ะ!"


(สู้ไปสักพักเราจะขอเปลี่ยนตัว)

เรา         "เยี่ยมเลย ต่อไปฉันขออีกสักยกนะ"

D           "ได้สิ A ระวังจังหวะเวลาที่โจมตีกับป้องกันด้วยล่ะ"

เรา         "ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ ไปหละ"


(สู้อีกสักพัก C จะขอเปลี่ยนตัว)

C           "เก่งมากเลยนะเธอน่ะ ต่อไปถึงคิวฉันละ คอยดูให้ดีแล้วกัน!"

เรา         "โชว์เต็มที่เลยนะ"


(C โดนโจมตี)

เรา         "C?! ถอยไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง"

C           "ขอบใจนะ ฉันว่าฉันใจเย็นลงหน่อยแล้วหละ"

เรา         "ฉันจะจัดการต่อเอง!"


(สลับเราเข้ามาสู้พักหนึ่ง B จะขอเข้ามาสู้แทน)

B           "เฮ้ย A ไปพักสักหน่อยดีกว่า เกิดเป็นลมไปซะก่อนละแย่เลย"

(B โดนโจมตี)

เรา         "B?! เป็นอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวฉันสู้แทนเอง"

B           "ฉันไม่เป็นไร ยังไม่ถึงคิวที่ฉันต้องพักหรอกน่า"

เรา         "ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว ฉันจะปิดฉากมันเอง"


คราวนี้ซิลโคเนียดจะยิงลูกพลังที่เราหลบไม่ได้ลงมา

เรา         "อ๊ากกกก! อะไรเนี่ย นี่มันร้ายกาจเกินไปแล้ว...."

พอรู้สึกตัวเหลียวมองรอบๆก็พบว่าเพื่อนคนอื่นๆหมอบลงไปหมดแล้ว

เรา         "ทุกคน?! D...? C?! A!! ไม่นะ!! ตอบฉันสิ!! ลุกขึ้นเถอะได้โปรด!!"

             "ถ้าไม่เหลือใครแล้วฉันจะทำยังไงต่อล่ะ เพราะมีทุกคนคอยอยู่เคียงข้างฉันจึงมาได้ถึงตอนนี้ แล้วก็ไม่ใช่แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ ทุกคนทำเพื่อฉันมาตลอด ฉันจะล้างแค้นให้พวกเธอเอง ...เพราะพวกเราคือเติร์ก!! ฉันไม่ได้ต่อสู้ตัวคนเดียว จิตวิญญาณของทุกคนยังคงอยู่เคียงข้างฉัน! โลกจะวิบัติหรืออะไรนั่นฉันไม่สนแล้วหละ... ฉันจะสู้เพื่อพวกเธอทั้งหมด!!"


เราจะสู้กับซิลโคเนียดอีกครั้ง แต่สู้ไปนานเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะล้มมันได้ จนในที่สุดเราก็ต้องตะโกนออกมาด้วยความสิ้นหวังที่เกาะกุมหัวใจ

...แล้วเสียงของผู้คนที่เราได้พบตลอดการเดินทางที่ผ่านมาก็ดังขึ้น


พอกลับมาแล้วฉันจะเล่าเรื่องการเดินทางในอวกาศให้เธอฟัง จนกว่าจะถึงตอนนั้นทุกอย่างก็ยังไม่จบหรอก เข้าใจมะ?


เรา          "ซิด? ฉันรู้ว่าเธอต้องได้ออกไปในอวกาศสักวันแน่ ฉันจะคอยฟังเรื่องราวของเธอนะ"


ข้าคือนักรบผู้ปกปักษ์คอสโมแคนย่อน ข้าไม่ยอมแพ้หรอก!


เรา          "นานากิ...? ฉันอยากปล่อยตัวเธอกลับบ้าน แต่ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก"


ปล่อยให้เป็นหน้าที่ยอดนินจายุฟฟี่ผู้นี้เถอะ! มาต่อรองกันไหม? ค่าตอบแทนของแค่มาทีเรียลูกเดียวก็พอ


เรา          "ยุฟฟี่? เธอยังโกรธแค้นชินระอยู่สินะ อย่างน้อยถ้าเราได้ร่วมมือกันคงมีเด็กที่ต้องประสบชะตากรรมอย่างเธอน้อยลง"


ในเติร์กก็มีคนอย่างเธอเหรอเนี่ย


เรา          "แอริธ?! ถ้ามีคนจากชินระมาตามล่าเธออีก ฉันก็อยากช่วยปกป้องเธอนะ..."


A!


เรา          "ไม่... ฉันจะปล่อยให้มันจบแบบนี้ไม่ได้!! ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!! ซิลโคเนียด! ฉันขอสาบานด้วยเกียรติของเติร์ก! ฉันจะทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างให้กับการโจมตีสุดท้ายนี้! นี่แหละคือคำตอบของฉัน ไม่สิ... คำตอบของพวกเรา! จงพินาศไปซะ ซิลโคเนียด!"

ตอนนี้เราจะสามารถใช้ลิมิตเบรกได้แล้ว แล้วซิลโคเนียดก็โดนสุดยอดการโจมตีของเราจนสลายไป



ทางด้านเรโนและรู้ดยืนดูอยู่ด้านนอกมิติที่ซิลโคเนียดสร้างขึ้น

เรโน        "มันอะไรกันล่ะน่ะ?!"

รู้ด           "ซิลโคเนียดน่ะเหรอ"

เรโน        "มันปริออกแล้ว"

รู้ด           "แล้วคนอื่นล่ะ?"


ซิลโคเนียดเกิดระเบิดออกอย่างรุนแรงพัดเราที่อยู่ด้านในกระเด็น

รู้ด           "มันร่วงลงมาแล้ว?!"

เรโน        "A!!!!!"



ซิลโคเนียดแตกสลายกลายเป็นสะเก็ดพลังงานจำนวนมากร่วงลงจากบนท้องฟ้าทั่วมิดการ์

แอริธ       "หิมะเหรอ...?"

 



Web Content by Shiryu
This site is best viewed in Firefox with a resolution of 1024x786