Thomas 2
จาก SuikoFriendWiki, สารานุกรมฟรี
เหตุการณ์จะเริ่มที่ห้องนอนของโธมัสในปราสาทบูเดฮัค ขณะที่โธมัสกำลังเดินไปมาในห้องอยู่ เซบาสเตียน พ่อบ้านก็เปิดประตูออกมาทักทาย
Lake Castle
|
เซบาสเตียน : อรุณสวัสดิ์ครับ โธมัส วันนี้ คุณคงจะต้องดูแลห้องเองนะครับ โธมัส : โอเค ผมจะทำให้ดีที่สุดเลยล่ะ เซบาสเตียน : ขอให้โชคดีนะครับ แล้วพบกันใหม่ หลังจากทักทายปนใช้งาน(?) เซบาสเตียนก็เดินออกไป โธมัส : ไม่มีอะไรให้ผมต้องทำแล้วเหรอไงกันนะ นอกจากเขียนรายงานประจำวันเนี่ย |
เมื่อบังคับโธมัสได้ เพื่อที่ดำเนินเนื้อเรื่อง ให้เราออกเดินทางไปที่ Iksay Village
Iksay Village
เมื่อเข้ามาจะพบกับเหตุการณ์ที่คนจากสภากำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่...
|
คนจากสภาเซกเซ็น : เอ้า เร็ว ๆ หน่อย รีบ ๆ เข้าเซ่ ทหารเซกเซ็น : ตะ แต่ ผมไม่นึกหรอกนะว่าครับจะมีฐานทัพของฝ่ายเซกเซ็นอยู่แถวนี้น่ะ คนจากสภาเซกเซ็น : ข้าไม่ต้องการคำแก้ตัว แกนี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ ตอนนี้ เจ้าเด็กนั่นมันอยู่ท่ไหนกันว่ะ? แล้วโธมัสจะเดินเข้ามาพอดี คนจากสภาก็เลยเข้ามาถามโธมัส คนจากสภาเซกเซ็น : เฮ้ย แกน่ะ! มานี่สิ! พาข้าไปที่ปราสาทที่มีชื่อว่าบูเดฮัคหน่อย มันควรจะอยู่ใกล้ ๆ นี่ล่ะ |
แล้วตรงนี้จะมีคำถามขึ้นมา
1. เออ ได้เลยครับ
2. ผมไม่รู้จักปราสาทแบบนั้นหรอก
ถ้าเลือกข้อแรก เราจะพาคนจากเซกเซ็นไปที่ปราสาท เพื่อดำเนินเนื้อเรื่องต่อไปทันที แต่ในกรณีที่เลือกข้อสอง พวกทหาร ก็จะหากันเองต่อไป แล้วกว่าเนื้อเรื่องจะเดินได้ ก็ต้องกลับไปนอนที่ห้องนอนของโธมัสสัก 2 คืน ก่อน แล้วเดินออกไปนอกปราสาท แล้วค่อยเข้าปราสาทใหม่ ถึงจะดำเนินเนื้อเรื่องได้ จะเลือกข้อไหนก็ได้ แต่ช่วงนี้ควรไปซื้อล็อตตารี่ หาเงิน เก็บ lv เพิ่มสกิล หรือตีอาวุธอะไรก่อนให้เรียบร้อย เพราะต่อจากนี้ จะแทบเรียกได้ว่า หาช่วงเวลาอิสระไม่ได้เลยล่ะ โดยแนะนำให้ฝึกสกิล Armor Protect ของเซซิลให้ได้ระดับสูง ๆ และซื้อ Wind Rune และติดไว้ให้ใครก็ได้คนใดคนหนึ่งไว้ (ควรเป็นคนที่มีช่องเวทย์ lv.1 เยอะ ๆ)
กรณีเลือกข้อแรก
|
โธมัส : เออ ได้เลยครับ คนจากสภาเซกเซ็น : เป็นเด็กดีมาก! แล้วคนจากสภาจะหันไปเรียกพวกทหาร คนจากสภาเซกเซ็น : เฮ้ย ทางนี้โว้ย พวกแก ข้าเจอคนนำทางที่จะพาเราไปแล้ว รีบไปกันได้แล้ว แล้วคนจากสภาเซกเซ็นจะหันมาคุยกับโธมัสต่อ คนจากสภาเซกเซ็น : เอาล่ะ เจ้าหนู รีบ ๆ พาเราไปที่ปราสาทเร็วเข้า และอย่าพาเราหลงล่ะ เข้าใจไหม? โธมัส : เออ เข้าใจแล้วครับ |
ตอนนี้ ก็เดินกลับไปที่ปราสาทบูเดฮัคกันเลย
Lake Castle
เมื่อเข้ามาจะพบกับเหตุการณ์ทันที
|
คนจากสภาเซกเซ็น : ที่นี่คือปราสาทบูเดฮัคงั้นสินะ? ทหารเซกเซ็น : ดูไม่เหมือนปราสาททั่ว ๆ ไปเลยนะครับ คนจากสภาเซกเซ็น : แกจะไปคาดหวังอะไร? ดินแดนนี้ถูกเจ้าพวกคนป่าเถื่อนพวกนั้นทิ้งเอาไว้นะ ตอนนี้ พวกเราจะต้องหาเจ้าของปราสาทนี้ให้ได้ ข้าคิดว่าเขาน่าจะพึ่งได้รับการแต่ตั้ง... แล้วเซบาสเตียน จะวิ่งเข้ามา เซบาสเตียน : โธมัส! โธมัส! ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมา! ผมได้รับสาส์นส่งมาว่าพวกคนจากสภาเซกเซ็นกำลังจะมาที่ปราสาทของพวกเรา! อ้าว แล้วคนพวกนี้ใครกันงั้นเหรอครับ? คนจากสภาเซกเซ็น : โธมัสเรอะ?! หือม์...? อย่าบอกนะว่า... (งานเข้าแล้วไงล่ะ โธมัสเอ๊ย?!!...) แล้วฉากจะตัดไปที่ในห้องทำงานของโธมัส คนจากสภาเซกเซ็น : อืม... ข้าเห็นแล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น เซบาสเตียน : มีอะไรงั้นเหรอครับ? คนจากสภาเซกเซ็น : เห็นได้ชัดเลยว่าทำไมปราสาทของแกถึงได้ดูโทรมนัก แกเองก็อยู่ในระหว่างที่ไม่มีที่ ๆ จะอยู่นี่นะ แล้วพวกแกไม่มีปัญหาเรื่องคนป่าเถื่อนบุกเข้ามาบ้างเหรอไง? มาร์ธา : คนป่าเถื่อน พวกแกคงหมายถึงคนจากกลาสแลนด์ใช่ไหม? กล้าดียังไง ฉันก็ไม่เห็นจะประทับใจเลยกับการที่จะต้องมานั่งคุยกับพวกข้าราชการขี้เกียจบางคนแถวนี้ บางทีฉันควรจะให้พวกแกได้เห็นนะว่าฉันน่ะป่าเถื่อนได้แค่ไหน! คนจากสภาเซกเซ็น : หือม์? อะไรนะ? เท่าที่แกว่ามา แกเองก็ดูเหมือนพวกคนป่ากลาสแลนด์เหมือนกันนี่! ถ้างั้นก็น่าจะแปลว่า...ไม่เพียงแค่แกกำลังจะเปิดธุรกิจโดยไม่ขอคำอนุมัติจากสภาแล้ว แกยังอนุญาตให้พวกคนป่าเถื่อนมาเปิดการค้าทำกำไรด้วยสินะ! น่าตกใจจริง ๆ เลยนะเนี่ย โธมัส : โปรดหยุดเรียกพวกเขาว่าคนป่าเถื่อนนะ พวกเราต่างก็มีสังคมอยู่ร่วมกันในปราสาทของพวกเรานะ ดินแดนนี้ถูกถือครองร่วมกันโดยกลาสแลนด์และเซกเซ็น ทุก ๆ คนที่อยู่ที่นี่ล้วนเท่าเทียมกัน คนจากสภาเซกเซ็น : ข้าเข้าใจว่านั่นคงเป็นระบบการจัดการของที่นี่ แต่... เซบาสเตียน : ถูกต้องแล้ว ยังไง ผมก็ขอให้พวกท่านละเว้นพวกเราด้วยเถอะ จะได้ไหม? คนจากสภาเซกเซ็น : ไม่ ข้าทำไม่ได้ การจัดการแบบนั้นน่ะ มันล้าสมัยไปสิบกว่าปีแล้ว อีกอย่าง พวกแกก็ได้รับเงินอุดหนุนจากพวกเรา ดังนั้น พวกเราจึงมีสิทธิ์และตั้งกฎที่พวกแกจะต้องเชื่อฟัง เซซิล : ห๊า! เงินทุนที่พวกท่านว่ามา เอาไปซื้อเกลือกม้ายังไม่ได้เลย ลำพังแค่จะให้สังคมตอนนี้อยู่รอด พวกเรายังต้องหารายได้กันเองเลย! คนจากสภาเซกเซ็น : แกพูดว่าอะไรนะ? เซซิล : ก็ได้ยินแล้วนิ เซบาสเตียน : เออ อ่า อย่าไปถือสาเธอเลยนะครับ คุณพูดถูก...พูดถูกแล้วครับ คนจากสภาเซกเซ็น : เอาล่ะ ถ้างั้น ในนามของสภา ข้าขอประกาศว่า ธุรกิจใด ๆ ที่เปิดอยู่ที่นี่โดยไม่ได้รับการควบคุมจากทางสมาคมที่อยู่ในอำนาจแห่งกฎหมายของเซกเซ็น ธุรกิจนั้น จะต้องยุติ และสถานประกอบการธุรกิจ จะต้องปิดลงในทันที คำสั่งนี้มีผลย้อนหลังไปถึงธุรกิจทั้งหมดที่ก่อตั้งไปก่อนหน้านี้แล้วด้วย พิคโคโล่ : ห๊า? พวกท่านหมายความว่ายังไง มีผลย้อนหลังน่ะ? คนจากสภาเซกเซ็น : ก็หมายความว่าแกเอง มาเปิดธุรกิจโดยไม่มีใครรับรองในดินแดนของเซกเซ็นมาตลอดไงล่ะ ดังนั้น ไม่มีธุรกิจใดที่จะได้รับการยกเว้นจากการปิดตัวนี้ได้หรอก! โธมัส : ทะ ท่านไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้นะ! เอกสารของพวกเรา ถูกต้องและพิสูจน์มาแล้ว ที่นี่คือดินแดนสาธารณะ ท่านกำลังตัดสินให้ทุก ๆ คนไปตายชัด ๆ เลย! พวกเราไม่มีทางไหนที่จะไปต่อได้แล้ว ปราสาทนี้จะกลายเป็นซากปรักหักพังไปนะ กฎหมายของเซกเซ็นไม่มีผลบังคับใช้กับที่นี่นะ! คนจากสภาเซกเซ็น : เหอะ ไม่เพียงแค่เจ้าของปราสาทจะไม่ใช่คนเซกเซ็นแล้วนะ แต่ยังคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกฎหมายอีก แกอาจจะสร้างปัญหาให้พ่อของแกได้นะ ถ้ายังทำตัวเป็นเด็กเหลือขอ นิสัยเสียแบบนี้ ในฐานะที่แกเป็นเด็กที่เกิดนอกสมรสของเขา เพียงแค่การมีแกอยู่ที่นี่ ก็ทำให้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมแล้ว โธมัส : คือว่า... เซซิล : ท่านโธมัส... แล้วฉากจะตัดไป ที่พวกจากสภาจะเดินออกมานอกอาคารกัน สมาชิกสภาเซกเซ็น : ข้าเชื่อว่าข้าอธิบายชัดเจนแล้วนะ แกจะต้องไม่สร้างปัญหาให้พ่อของแกมากไปกว่านี้อีกแล้ว โธมัส : สร้างปัญหาให้เขางั้นเหรอ? แต่ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเลยนะ สมาชิกสภาเซกเซ็น : สิ่งที่แกกำลังทำอยู่ตอนนี้ ก็ทำให้เขาแย่พออยู่แล้ว พวกเราไม่สามารถมาสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเรื่องยืนยันทรัพย์สิน ในอดีตได้หรอกนะ ตอนนี้ มันเป็นของเซกเซ็นแล้ว! เซบาสเตียน : แต่พวกเราก็ให้คุณดูหลักฐานที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วนี่นา ที่บอกว่า ดินแดนแห่งนี้เปิดรับทุกคน แม้แต่คนที่ไม่ใช่เซกเซ็นก็ตาม สมาชิกสภาเซกเซ็น : แผ่นหนังนั้นน่ะ ไม่มีค่าแม้แต่ฝุ่นที่เกาะอยู่ด้วยซ้ำ รีบ ๆ จัดข้าวของและเตรียมตัวย้ายออกซะ เมื่อถึงเวลาที่ข้ากลับมาอีกนะ! โธมัส : แต่ว่า ท่านครับ... แล้วฉากจะตัดไปที่การประชุมของพวกเราในปราสาทบูเดฮัค เซซิล : เงยหน้าเข้าไว้ค่ะ ท่านโธมัส! พวกเราจะต้องหาทางออกได้แน่ พวกเราจำเป็นต้องรีบคิดเร็วด้วยนะคะ โธมัส : ชะ ใช่แล้วล่ะ...ขอบใจนะ เซซิล มุโต้ : ผมเองก็ไม่มีที่จะไปแล้วนะ! มาร์ธา : ฉันเองก็ไปไหนไม่ได้แล้ว ฉันแก่เกินไปและเหนื่อยที่จะย้ายออกแล้ว โธมัส : ให้ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง ผมจะไม่ยอมให้พวกนั้นจากไปทั้ง ๆ แบบนี้หรอก! |
แล้วเราจะได้บังคับโธมัสอีกครั้ง ให้เราเดินขึ้นไปบนห้องนอนของโธมัสที่อยู่ชั้นสอง แล้วเราจะได้พบกับมุโต้
|
มุโต้ : โธมัส ท่านกำลังจะเข้านอนเหรอ? |
แล้วจะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ใช่ ช่างเป็นวันที่ยาวนานจริง ๆ
2. ไม่ล่ะ อย่าพึ่งเลย
ให้เลือกข้อแรก เพื่อดำเนินเนื้อเรื่องต่อไปเลย
|
โธมัส : ใช่ ช่างเป็นวันที่ยาวนานจริง ๆ มุโต้ : เข้าใจแล้ว หลับฝันดีนะครับ โธมัส แล้วมุโต้จะเดินออกไป แต่ก่อนที่จะออกไป โธมัสก็ทักเอาไว้ก่อน โธมัส : มีอะไรที่นายอยากจะพูดกับผมหรือเปล่าครับ? มุโต้ : อ่า... ผมกังวลเอามาก ๆ เลยครับ ผมรักที่นี่และผู้คนที่นี่ด้วยนะ ผมรับไม่ได้เลยที่ต้องคิดว่าพวกเรากำลังจะถูกไล่ออกให้ไปอยู่ในป่า สิ้นเนื้อประดาตัว โธมัส : หมอนั่นมันอ้วน นายคอยดูเถอะ หมอนั่นกำลังพยายามที่จะเอาน้ำหนักของเขามาลงไว้แถว ๆ นี้ เพราะว่าเขาไม่ได้ทำได้ตามปกติ หมอนั่นก็เป็นแค่พวกมีดีแต่ท่าเท่านั่นหละ (ประโยคที่โธมัสว่ามา ก็คงประมาณด่าคนจากสภาเซกเซ็นว่า คนจากสภาเซกเซ็นที่มานั่นไม่ค่อยได้อวดเบิ่งอะไรหรอก ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานตามเบื้องบน พอเครียดก็เลยมาระบายกับพวกโธมัสแทน -- คนแปลนั่งแปลแล้ว จะเป็นลม พูดให้เข้าใจง่าย ๆ หน่อยสิครับ = =") มุโต้ : ท่านคิดแบบนั้นเหรอ? ค่อยโล่งอกหน่อย! ขอบคุณพระเจ้า! ฟู่! บางที ผมก็จะได้หลับลงเสียที ราตรีสวัสดิ์นะครับ แล้วมุโต้จะเดินออกไป...โดยโธมัสเมื่อเห็นมุโต้เดินออกไป ก็ทำหน้าไม่สบายใจต่อ... โธมัส : ... |
พอตื่นเช้ามา ให้เดินไปที่ทางเข้า (ตรงจุดที่เซซิลยืนอยู่) แล้วเราจะพบว่าพวกเซกเซ็นได้มาปิดล้อมปราสาทบูเดฮัคเอาไว้แล้ว
|
เซบาสเตียน : โธมัส! เร็วเข้าครับ! เซซิล : พวกคนพวกนี้ อยู่ดี ๆ ก็โผล่มา และก็... โธมัส : เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? จวน : นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ! เจ้าพวกนี้มาที่ปราสาทในช่วงกลางดึก และล้อมปราสาทเอาไว้น่ะสิ โธมัส : ล้อมงั้นเหรอ? จวน : แย่ชะมัดเลย ผมกำลังจะออกไปเดินตอนเช้าและพวกทหารนี้ก็เข้ามาห้ามไม่ให้ผมออกไป ไม่อยากจะเชื่อเลย โธมัส : อะไรนะ? แล้วโธมัสจะเดินเข้าไปคุยกับพวกคนจากสภาเซกเซ็น โธมัส : นี่มันหมายความยังไงกันเนี่ย? สมาชิกสภาเซกเซ็น : ก็อย่างที่ข้าบอกแกไปครั้งก่อนไง เซกเซ็นจะจัดการเรื่องที่เห็นว่าสมควรต้องจัดการ โธมัส : แล้วทำไมจะต้องมาล้อมปราสาทเอาไว้ด้วย? พวกเราไม่สนับสนุนความรุนแรงนะ แล้วฉากจะตัดไปที่พวกฮิวโก้จะเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี จ่าโจ : ดูท่าจะมีเรื่องกันจริง ๆ แล้วซิ ฮิวโก้ : คราวนี้ อะไรกันอีกล่ะ? แล้วสมาชิกสภาจะมองมาทางฮิวโก้ สมาชิกสภา : นั่นไงล่ะ! นั่นหละ ตัวปัญหา แล้วโธมัสจะหันไปมองทางฮิวโก้ ก่อนกลับมาคุยกับสมาชิกสภาเซกเซ็นต่อ โธมัส : ว่าไงนะ? แล้วทหารคนหนึ่งจะเดินออกมาบอกเหตุผล ทหาร : เจ้าเด็กนั่นเป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่าคาราย่า เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาได้หลบหนีออกมาจากวิเนย์ เดล เซกเซ็น พวกเรารับรองว่าต้องเป็นเขาแน่ ๆ! อีกทั้งเรายังมีหมายศาลอย่างเป็นทางการจากเซกเซ็นเพื่อการจับกุมคุมตัวเขาด้วย ฮิวโก้ : ว่าไงนะ?! จับกุมผมงั้นเหรอ?! โธมัส : พวกคุณมากันตั้งไกลเพียงเพื่อมาดูหมิ่นแขกของผมงั้นเหรอครับ? สมาชิกสภาเซกเซ็น : ฮึ่ม คิดให้ดี ๆ ก่อนที่แกจะตัดสินใจว่าจะให้ที่หลบภัยต่อศัตรูของเซกเซ็นนะ โธมัส : นี่มันเช้าอะไรกันเนี่ย |
แล้วเราจะได้บังคับโธมัสอีกครั้ง ให้เดินไปที่หน้าปราสาทของเรา แล้วจะพวกเราจะประชุมหารือกัน
|
มาร์ธา : เลิกสนใจเรื่องเปิดร้านใหม่ได้เลย พวกเราแก่กันเกินกว่าจะไปเปิดธุรกิจใหม่ได้อีกแล้ว จวน : เรื่องท่าจะไม่สวยแล้วล่ะ เซบาสเตียน : ก็เห็นกันแล้วนิว่าเป็นยังไง พิคโคโล่ : นายหมายความว่ายังไง? จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราต่องั้นเหรอ? เซบาสเตียน : คุณก็ได้ยินที่พวกจากสภาพูดนิ แต่ผมไม่เชื่อว่าธุรกิจของคุณจะต้องปิดตัวลงเหมือนของคนอื่น ๆ นะ เซซิล : ใครเป็นคนอนุมัติของที่นี่กันล่ะ? ท่านโธมัสทำงานหนักมากนะกว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นมาได้ ไม่มีทางเด็ดขาดเลยนะ! จวน : เออ ผมไม่สนหรอกนะ ตกลงตัดสินใจกันได้หรือยังว่าจะเอาไง? ผมเริ่มจะหิวแล้วนะ... โธมัส : ผมกำลังพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดอยู่นะ... จวน : พวกนั่นมานู่นแล้วไง ทำไมไม่ลองถามพวกนั้นดูล่ะว่าพวกนั้นอยากจะทำอะไร? แล้วพวกฮิวโก้จะเดินเข้ามาพอดี จ่าโจ : ทุกคนมารวมกันอยู่ที่นี่เพื่ออะไรกันเหรอ? เซบาสเตียน : เออ ผมต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะครับ แต่จะเป็นการดีที่สุด ถ้าพวกท่านออกไป และไปกับพวกคนจากสภาเซกเซ็น และก็... โธมัส : คุณเซบาสเตียน! คุณพูดอะไรออกมาน่ะ?! โธมัสว่าเซบาสเตียน ก่อนหันมาพูดกับพวกฮิวโก้ โธมัส : ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ถือซะว่าผมไม่เคยขอร้องให้พวกท่านต้องทำเช่นนั้นนะครับ แล้วฉากจะตัดไป แล้วพวกเราจะมาประชุมกันต่อ เซซิล : อืม... ฉันเกรงว่าพวกเขาคงโดนกาหมายหัวเอาไว้แล้วล่ะ พวกเขาอุตส่าห์ดั้งด้นมาเพื่อมาหาพวกเรา และ... จวน : พวกนั้นอาจจะเป็นผู้มาเยือน แต่ถ้าพวกนั้นมาที่นี่เพื่อมาสอดแนมพวกเราล่ะก็ ก็เป็นคนละเรื่องแล้วนะ เซบาสเตียน : ถะ ถูกต้องแล้วครับ ท่านโธมัส... โธมัส : ตะ แต่ ผม... |
หลังจากคุยกันจบ ให้เดินมาที่หน้าโรงแรม จะพบกับซีซาร์และแอปเปิ้ล แล้วพวกเขาทั้งสองจะเสนอตัวที่จะช่วยเหลือเรา
|
ซีซาร์ : เฮ้ นายคือโธมัส เจ้าของปราสาทหลังนี้ ใช่ไหม? โธมัส : ก็คงจะเป็นแบบนั้นหละครับ คุณเป็นใครเหรอ? ซีซาร์ : ผมชื่อว่าซีซาร์ ส่วนทางนี้... แอปเปิ้ล : ทางนี้เหรอ? หยาบคายชะมัด! ฉันชื่อว่าแอปเปิ้ลนะ ซีซาร์ : แอปเปิ้ลก็แอปเปิ้ล โธมัส : พวกท่านมีธุระอันใดเหรอครับ? ซีซาร์ : พวกเรากำลังไล่ตามข่าวลืออยู่น่ะ ก็เลยเข้ามาและแอบอยู่ที่นี่ จนมีเสียงเอะอะโวยวาย ก็เลยออกมาดูน่ะ โธมัส : ข่าวลือที่พวกท่านพูดถึงคืออะไรเหรอครับ? ซีซาร์ : เรื่องที่ว่ากลุ่มไฟร์บริงเกอร์หลบซ่อนอยู่ที่นี่ไง เจ้าพวกคนอื่น ๆ นั้นก็มาตามข่าวลือเดียวกันใช่ไหม? โธมัส : ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยว่าพวกท่านพูดเรื่องอะไรกัน ซีซาร์ : ถึงนายรู้ ก็คงไม่บอกพวกเราหรอกน่า บางทีที่นายเริ่มกุข่าวลือนี้ขึ้นมา ก็เพื่อกวนใจพวกเซกเซ็น หรือไม่ก็เพื่อไล่คนอย่างพวกเราออกไป แอปเปื้ล : ฉันก็สงสัยว่าเขาต้องการจะขู่พวกเรานะ ซีซาร์ : ...รู้แล้วน่า เธอนี่วิเคราะห์โดยปราศจากอารมณ์จริง ๆ นะ ผมไม่คิดว่าผมจะชอบแบบนั้นนะ แอปเปิ้ล : นักกลยุทธ์ที่ดีควรจะปฏิบัติตามนั้นนะ ซีซาร์ : ครับ ครับ... แอปเปิ้ล : รีบ ๆ เข้าประเด็นได้แล้ว ตกลงไหม? โธมัส : อ่า ผมจะพยายามครับ ซีซาร์ : ให้พวกเราช่วยแล้วกันนะ พ่อหนุ่ม พวกเราอยู่ข้างเดียวกับนายนะ พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือนายนั่นหละ พวกเราเองก็ไม่ชอบสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้กับที่นี่นักหรอก ไปเจอกันที่ลานกว้าง เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว พวกเราจะให้ที่เหลือเป็นหน้าที่ของพวกนายต่อนะ อย่ากลุ้มนักล่ะ โธมัส : ขอบคุณมากครับ! ซีซาร์ : ด้วยความยินดีอยู่แล้ว เดี๋ยวเจอกันนะ! |
เมื่อสนทนากับทั้งสองเสร็จแล้ว ให้เดินไปที่ลานกว้างหน้าตัวปราสาท แล้วพวกเราจะมาวางแผนกัน
|
เซซิล : บอกฉันหน่อยสิค่ะ แผนการที่ไม่มีวันผิดพลาดของพวกท่านเป็นยังไง? พวกท่านคิดว่าเรื่องนี้จะสำเร็จไหมค่ะ? ซีซาร์ : แน่นอนอยู่แล้ว จวน : พวกเราจะเชื่อใจนายได้เหรอ? ซีซาร์ : นายไม่ต้องเชื่อพวกเราก็ได้นะ แต่ถ้านายมีความคิดที่ดีกว่าล่ะก็ ก็มาลองฟังดูกัน จวน : ...... ซีซาร์ : เอาล่ะ นี่คือสถานการณ์นะ พวกคุณไม่ต้องการที่จะยกเด็กคนนั้นให้ อีกทั้งพวกคุณก็ไม่ต้องการที่จะยกปราสาทหลังนี้ให้เช่นกัน และแน่นอนว่า ไม่มีทางที่พวกนายจะสามารถสู้กับเจ้าพวกนั้นได้ ถูกไหม? โธมัส : คะ ครับ... ซีซาร์ : ถ้างั้นก็ง่าย ก็กำจัดเหตุผลของเจ้าพวกนั้นที่อยู่ที่นี่ซะ ให้เด็กนั้นออกไปจากปราสาท ถ้าเขาเป็นคนที่เจ้าพวกนั่นต้องการแล้วล่ะก็ พวกนั้นจะอยู่ต่ออีกทำไมล่ะ? เซบาสเตียน : ท่านแน่ใจอย่างงั้นหรือ? ฟังดูออกจะง่ายไปเสียหน่อยนะครับ ซีซาร์ : เหอะน่า เจ้าพวกนั้นอาจจะเป็นอัศวิน แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าทหารชายแดน และทหารยามภายใต้การควบคุมของสภาอีกนิดหน่อยเอง แค่นั้นไม่พอที่จะมาวางล้อมตัวปราสาทหลังนี้ได้หรอก แต่ก็ยังขืนยืดเยื้อต่อ กองกำลังหลักจะตามหาในไม่ช้า ดังนั้นก่อนที่เรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้น พวกเราจะต้องรีบส่งเด็กคนนั้นไปกลาสแลนด์ให้ได้ จากนั้นก็จะไม่มีเหตุผลอะไรที่เจ้าพวกนั้นจะอยู่ที่นี่ต่อ และพวกอัศวินก็จะถอนทัพออกไป โธมัส : ผมเข้าใจแล้วล่ะ ซีซาร์ : เอาล่ะ ผมจะอธิบายกลยุทธ์ล่ะนะ มารวม ๆ กันรอบ ๆ ผมนะ แล้วฉากจะตัดไป โดยที่คนเล่นเองก็ไม่รู้ว่ามีแผนอะไร??? ซีซาร์ : พวกเราต้องเร่งมือนะ! ซ่อมแซมทุก ๆ ที่บนกำแพงที่สามารถซ่อมได้ง่าย ๆ มาร์ธา : แล้วไงต่อล่ะ? ซีซาร์ : จากนั้น เซซิลจะตั้งหุ่นฟางเอาไว้ที่ประตูนั่น เซซิล : ฉันทำเองค่ะ! ฉันจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้เลยค่ะ! ซีซาร์ : จากนั้น ก็พ่อบ้าน ผมอยากให้คุณช่วยเขียนอะไรบางอย่างหน่อยน่ะ เซบาสเตียน : หวังว่าคงไม่ทำให้ผมติดคุกนะ! ซีซาร์ : อย่าห่วงไปเลย คุณเพียงแค่รับตำแหน่งเจ้าของปราสาทชั่วคราวเท่านั้น เซบาสเตียน : อ่า...ได้เลยครับ ซีซาร์ : ต่อไป ก็ตานายล่ะ จวน : ผมเหรอ? ผมไม่รับคำสั่งจากใครทั้งนั้น! ซีซาร์ : ลดทิฐิหน่อย และทำตามแผน จะได้ไหม? งานของนาย เป็นงานที่สำคัญที่สุดเลยนะ จวน : สำคัญเหรอ? ลืมซะเถอะ... แอปเปิ้ล : คุณอยากที่จะเสียปราสาทนี้ไปงั้นเหรอ? จวน : อ่า ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้นนะ... แอปเปิ้ล : ชะตาของปราสาทหลังนี้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณทำนะ คุณควรจะภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วมด้วยนะ จวน : ...ตกลง... ซีซาร์ : ก็เท่านี้ โธมัส ที่เหลือ ผมยกให้นายเป็นคนจัดการนะ จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ ผมจะกลับไปที่โรงแรม แล้วก็ให้พักสายตาของนายซะนะ โธมัส : ได้เลยครับ! แล้วซีซาร์และแอปเปิ้ลจะเดินกลับไปที่โรงแรม จวน : ...เอาเข้าไป |
เมื่อบังคับโธมัสได้อีกครั้ง ให้เดินไปตามที่ต่าง ๆ ที่พวกเพื่อนของเรากำลังทำงานที่ได้รับมอบหมายกันอยู่ โดยเริ่มจากเดินไปที่หน้าทางเข้า จะพบกับเซซิลที่ตั้งหุ่นฟางเสร็จเรียบร้อยแล้ว
|
เซซิล : ท่านโธมัสค่ะ!!! ทางนี้ค่ะ! ทางนี้!! แล้วโธมัสจะเดินเข้าไปหาเซซิล เซซิล : นี่ไงค่ะ! ดูนี่สิ! คุณคิดยังไงกับเจ้าพวกหุ่นพวกนี้ล่ะค่ะ? โธมัส : เออ คือ ผมว่าเจ้าพวกนี้ก็ดูใช้ได้แล้วนะ ใช้ได้เลยล่ะ เซซิล : แค่เห็นพวกเจ้าหุ่นพวกนี้ ฉันก็พนันได้เลยว่าพวกนั้นจะต้องวิ่งหนีเผ่นกระเจิงไปแน่ ๆ! โธมัส : หุ่นพวกนี้ ก็เป็นความหวังของเราด้วยนะ เซซิล : ขอบคุณมากเลยค่ะ! |
เมื่อคุยจบแล้ว ก็ให้เดินเข้าไปในปราสาท ที่ชั้น 1 ทางเดินทางซ้ายสุด จะพบกับพวกมาร์ธาที่กำลังซ่อมแซมกำแพงอยู่
|
มาร์ธา : ซ่อมมันเรอะ? ฉันว่ามันต้องยิ่งกว่านั้นอีกนะ พิคโคโล่ : โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่... มุโต้ : เหอะน่า มาทำให้ดีที่สุดกันเถอะ ก็ค่อย ๆ ทำกันไปเหมือนที่พวกเราเคยทำร่วมกันมานั่นหละ มาร์ธา : ...ก็ขอให้มันได้ผลจริง ๆ แล้วกัน... |
จากนั้น ก็เดินถึงไปบนชั้นสอง เข้าห้องขวาสุด ที่เป็นห้องสมุด จะพบกับเอคกับเซบาสเตียน
|
เซบาสเตียน : แล้ว วัตถุดิบอยู่ไหนล่ะ? เอค : ...ผมแน่ใจนะครับว่าของพวกนั่นอยู่ที่นี่ที่ไหนสักแห่ง... เซบาสเตียน : นายต้องพยายามจำให้ได้เซ่ โธมัส : คุณเซบาสเตียน ทุกอย่างไปได้ด้วยดีหรือเปล่า? เซบาสเตียน : สวัสดีครับ ท่านโธมัส ใช่ครับ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง |
เมื่อคุยกับพวกเราเสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้เดินกลับไปพักผ่อนที่ห้องของเรา พอตกดึก เซบาสเตียนก็จะเข้ามาคุยกับเรา
|
เซบาสเตียน : ตอนนี้ คุณต้องเข้านอนแล้วนะครับ ท่านโธมัส โธมัส : แต่ว่า...ผมควรจะ... เซบาสเตียน : ไม่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้ในตอนนี้อีกแล้วล่ะ คิดเรื่องพรุ่งนี้ และเข้านอนเถอะครับ โธมัส : ถ้าคุณว่างั้น ก็โชคดีนะครับ คุณเซบาสเตียน เซบาสเตียน : พวกเราจะต้องการมันนะ มันต้องเป็นไปด้วยดี |
เมื่อคุยกับจบ ก็จะเป็นเช้าวันรุ่งขึ้น ให้เดินไปที่หน้าตัวปราสาท แล้วซีซาร์จะถามถึงความพร้อมของเรา
|
ซีซาร์ : เฮ้ โธมัส หลับสบายดีไหม? พวกเราจะเริ่มแผนการกันล่ะนะ |
แล้วจะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ตกลงครับ...พร้อมแล้ว
2. รอสักเดี๋ยว จะได้ไหมครับ?
ไม่ว่ายังไง เมื่อถึงขั้นนี้แล้ว ก็ต้องเดินหน้าสถานเดียว ตอบข้อแรก เพื่อเริ่มแผนกันเลย
|
โธมัส : ตกลงครับ...พร้อมแล้ว ซีซาร์ : เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย แล้วพวกเราทั้งหมดจะมายืนกันที่ตรงทางเข้า ซีซาร์ : ฮิวโก้ก็ดูพร้อมแล้ว แล้วพวกเราก็เตรียมการพร้อมแล้ว พร้อมนะ โธมัส? โธมัส : พร้อมอย่างที่ผมเคยเป็นเลยล่ะ ผมจะทำอย่างสุดความสามารถเลย เซซิล : มาลุยด้วยกันเถอะนะคะ! (แน่นอนอยู่แล้วจ้า น้องหนูเซซิล XD หือม์? อะไรนะ? เซซิลหันไปบอกโธมัสงั้นเหรอ? ...ช่างเถอะ...) ซีซาร์ : รวมกำลังกันป้องกันประตูเอาไว้นะ อย่าปล่อยให้ใครก็ตามเข้ามาได้! ถ้าพวกเราสามารถหยุดพวกนั้นให้อยู่ข้างนอกได้นานพอ พวกนั้นก็จะถอนทัพไปเอง เดี๋ยวก่อนนะ! มีอีกเรื่อง ผมไม่สามารถปกป้องปราสาทให้นายได้ ดังนั้นผมเลยมีบางอย่างจะมอบให้แทน รับนี่ไว้สิ แล้วซีซาร์จะยื่นสาส์นฉบับหนึ่งให้ โธมัส : มันคืออะไรเหรอครับ? ซีซาร์ : จงเก็บมันเอาไว้นะ ถ้านายกำลังมีปัญหา เปิดมันออก ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว โธมัส : เอาแบบที่ท่านว่ามาก็ได้ครับ... You take !Bundle |
แล้วเราจะเข้าสู่ฉากสงคราม
เงื่อนไขการชนะ : พยายามอยู่ให้รอด X เทิร์น
เงื่อนไขการแพ้ : กลุ่มของใครคนใดคนหนึ่งถูกทำลาย
|
ซีซาร์ : ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่าสละประตูนี้ไปเป็นอันขาดนะ โธมัส : ผมเข้าใจแล้ว แล้วศัตรูจะปรากฎขึ้นมาเป็นจำนวนห้ากลุ่ม สมาชิกสภาเซกเซ็น : แน่ใจได้เลยว่าพวกนั้นคงโบกธงขาวแล้วสินะ อืม... ทหารเซกเซ็น : อ่า ครับท่าน |
จริง ๆ แล้วการต่อสู้ครั้งนี้ เราแทบไม่ต้องขยับอะไรเลยก็ได้ ก็สามารถเอาชนะสงครามนี้ได้ง่าย ๆ (แต่ก็ต้องระวังเรื่องไม่ให้กลุ่มของศัตรูเข้าไปในปราสาทของเราได้ด้วยนะ) แต่ถ้าหากเราได้สวมเกราะดี ๆ ที่ได้จากการเปิดหีบ (ล่าบอส) ตีอาวุธและเพิ่มสกิลมาดี ๆ ละก็ การต่อสู้นี้ ก็แทบจะไม่น่าห่วงอะไรเลย แต่ถ้าเห็นไม่ไหวจริง ๆ ก็ให้วิ่งกลับเข้าช่องของปราสาท ที่มีผลช่วยฟื้นเลือดซะ
เมื่อจบเทิร์นแรกไปแล้ว ในเทิร์นของศัตรู จะมีบทสนทนาขึ้นมา
|
ลิ่วล้อเซกเซ็น : ท่านครับ! มีทหารจำนวนหนึ่งปรากฎอยู่ที่ประตูของปราสาทบูเดฮัคครับ สมาชิกสภาเซกเซ็น : ทหารงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไงกัน? ทหารเซกเซ็น : เรื่องนี้มันก็ลึกลับสำหรับผมครับ ท่าน สมาชิกสภาเซกเซ็น : มันต้องมีอะไรแน่ ๆ ... ส่งกองทหารไปสำรวจดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น |
เข้าสู่เทิร์นที่สอง จะมีบทสนทนาของฝั่งเราขึ้นมาบ้าง
|
โธมัส : พวกนั้นมากันแล้ว เซซิล : อย่าห่วงไปเลยค่ะ ท่านโธมัส ที่นี่ก็ถือว่าเป็นปราสาทของฉันเหมือนกัน! ฉันจะไม่ยอมให้มันถูกเอาไปแน่ ๆ ค่ะ พิกโคโร่ : โฮ่ โฮ่ โฮ่ โฮ่ |
จะยืนอยู่เฉย ๆ หรือจะบุกต่อก็ได้(ถ้าไหวนะ) จนเข้าสู่เทิร์นของศัตรู ก็จะมีบทสนทนาขึ้นมา
|
ลิ่วล้อเซกเซ็น : ท่านสมาชิกสภาครับ มีสาส์นมาจากสภาเซกเซ็นครับ! สมาชิกสภาเซกเซ็น : มันว่าไงบ้าง? ลิ่วล้อเซกเซ็น : เป็นประกาศคำเตือนเรื่องการฟ้องร้องตัวท่าน ครับ! สมาชิกสภาเซกเซ็น : ประกาศคำเตือนเรื่องการฟ้องร้องงั้นเหรอ? น่าเวทนาจริง เรื่องปกติล่ะนะ หนึ่งในผู้ร่วมงานขี้อิจฉาของข้าคงอยากที่จะฮุบความรับผิดชอบของข้าที่นี่ล่ะซิ... ลิ่วล้อเซกเซ็น : ท่านครับ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ... ประกาศคำเตือนอันนี้ มาจากพวกอัศวินเซกเซ็นครับ สมาชิกสภาเซกเซ็น : อะไรนะ?! |
พวกศัตรูจะไม่ขยับมาทำอะไรพวกกลุ่มของโธมัสเลย เมื่อเข้าสู่เทิร์นสู่สามของเรา พวกกลุ่มของฮิวโก้ และลิลลี่จะปรากฎขึ้นมา พร้อมช่องที่เพิ่มขึ้นเพื่อการหลบหนี
|
ซีซาร์ : ได้โอกาสที่พวกเราจะไปกันแล้ว! จ่าโจ : พวกเราเรอะ? ซีซาร์ : พวกเราจะไปกับพวกนายด้วย พวกนายคิดเหรอว่าผมจะอยู่ในที่แบบนี้ไปตลอดชีวิตน่ะ? แล้วจะมีช่องเพิ่มขึ้นมาอีกสามช่อง นั่นหละคือทางหนีของพวกฮิวโก้ ซีซาร์ : เตรียมพร้อมที่จะออกไปให้ไกลจากขอบสนามรบกันได้แล้ว... เซซิล : เกาะกลุ่มกันไว้นะคะ ฮิวโก้! คุณก็ด้วยนะคะ จ่า! จ่าโจ : แน่นอน แล้วเจอกันใหม่นะ เซซิล : เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว ฉันหวังว่าพวกคุณก็กลับมาเยี่ยมนะคะ! หรือจะมาเปิดร้านด้วยก็ได้นะ... ฮิวโก้ : เออ...อันนั้นคงต้องให้แม่ของผมเป็นคนตัดสินใจแล้วมั้ง ลิลลี่ : ไปล่ะน๊า! |
เงื่อนไขการแพ้ชนะจะเปลี่ยนไปแล้ว!!!
เงื่อนไขการชนะ : กลุ่มของฮิวโก้และลิลลี่หนีไปถึงจุดที่กำหนดทางตะวันออกได้
เงื่อนไขการแพ้ : กลุ่มของฮิวโก้และลิลลี่ถูกทำลาย
เมื่อเข้าเทิร์นของศัตรู จะมีบทสนทนาขึ้นมาอีก
|
ลิ่วล้อเซกเซ็น : ท่านครับ ตอนนี้จากที่ปราสาทน่ะ สมาชิกสภาเซกเซ็น : ขอเวลาข้าสงบสติอารมณ์หน่อย พวกแกไม่เห็นเหรอว่าข้ากำลังปวดหัวอยู่ตอนนี้? ลิ่วล้อเซกเซ็น : อ่า... ได้ครับท่าน |
ให้บังคับกลุ่มของฮิวโก้และลิลลี่ ไปที่จุดขวาสุดที่พึ่งปรากฎขึ้นมาให้ได้ แล้วจะการต่อสู้แบบสงครามจะสิ้นสุดลง โดยถ้าไม่มีใครในกลุ่มของเราเลยที่เสียชีวิต และสามารถจัดการกับกองกำลังของศัตรูได้ทั้งหมด จะเป็น Major Victory แล้วจะได้รับ Counter Ring มาเป็นของรางวัลอีกด้วย
|
ฮิวโก้ : ถ้าพวกเรามากันได้ไกลขนาดนี้แล้ว ก็น่าจะไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ แอปเปิ้ล : ฉันดีใจที่พวกเรามาได้ไกลขนาดนี้นะเนี่ย แต่ โอ๊ย แทบขาลากเลยนะ ฉัน! ซาร์ : แอปเปิ้ล คนดีของฉัน ถ้าเธอเริ่มทำตัวเป็นหนอนหนังสือ ขาของเธอจะลีบและไม่มีแรงเอานะ แอปเปิ้ล : ฉันจะทำอะไรถ้าปราศจากการคุยสนุกของเธอกันนะ? จ่าโจ : พวกเราหนีมากันได้อย่างปลอดภัยแล้ว แต่ที่ปราสาทจะปลอดภัยกันหรือเปล่านะ? ซีซาร์ : ผมรับช่วงที่ทำให้พวกเซกเซ็นช้าลงแล้ว ที่เหลือ ก็ต้องขึ้นอยู่กับพวกนั้นว่าจะทำยังไงกันต่อไป แล้วจะตัดไปที่การสนทนาของพวกสภาเซกเซ็น อัศวินเซกเซ็น : พวกเราได้คำสั่งจากปราสาทบราสให้ยุติและเลิกการล้อมปราสาทจนกว่าจะมีคำสั่งเพิ่มเติม พวกเราจะถอยและรอดูกันก่อน สมาชิกสภาเซกเซ็น : ไร้เหตุผลสิ้นดี! คำสั่งอะไร? เจ้าจดหมายน่าขำนั่นน่ะเหรอ?! อัศวินเซกเซ็น : ในนี้เขียนมาว่าทางสภาได้สร้างเรื่องใส่ร้ายเท็จ ๆ ขึ้นมา สมาชิกสภาเซกเซ็น : แต่ผมเห็นเจ้าผู้หลบหนีกลาสแลนด์นั้นอยู่ในปราสาทนั่นจริง ๆ นะ! เซบาสเตียน : ท่านโธมัส รีบเข้าหน่อยครับ รีบเข้า โธมัส : ในปราสาทนี้ ไม่มีผู้หลบหนีใด ๆ ทั้งนั้นนะครับ! ถ้าพวกท่านไม่เชื่อผม ก็เข้ามาตรวจค้นหาดูได้เลย! สมาชิกสภาเซกเซ็น : เจ้าพวกบ้านนอกยโส! อัศวินเซกเซ็น : จนกว่าจะยืนยันได้ว่ามีผู้หลบหนีอาศัยอยู่ที่นี่จริง พวกเราต้องถอยออกไปก่อนนะ สมาชิกสภาเซกเซ็น : เจ้าพวกรับใช้ปีศาจ! เซซิล : พวกนั้นถอยทัพออกไปแล้ว! ท่านโธมัส ดูสิค่ะ! โธมัส : เหลือเชื่อจริง ๆ ในที่สุด... เซบาสเตียน : ผมหวังว่าพวกนั้นจะเลิกยุ่งกับพวกเราแล้วนะ โธมัส : ก็ขอให้เป็นแบบนั้น... แล้วจวนจะปรากฎตัวออกมา จวน : พวกเราจะลักลอบเข้าไปในปราสาทบราสได้ยังไงฟ่ะ ในคืนเดียว? ยุทธวิธีนี้มันฆ่าตัวตายชัด ๆ เลย! เซซิล : จวน! เซบาสเตียน : แกเองก็ดูสบายดีนิ เซซิล : รอจนกว่านายจะได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเถอะ! จวน : หือม์? เซซิล : พวกเราชนะ! จวน : อย่าบอกนะว่า... เซซิล : ถูกต้องแล้วล่ะ นี่ไงล่ะ หลักฐาน พวกศัตรูทำตกเอาไว้ตอนที่พวกนั้นถอนทัพออกไป! โธมัส : คงจะดีไม่น้อยนะถ้าเอาของนั่นมาใช้จ่ายหนี้ของพวกเราได้ |
เมื่อจบการต่อสู้แบบสงครามไปแล้ว ก็จะมาอยู่ที่ห้องของโธมัส ให้เดินมาที่หน้าทางเข้า แล้วเราจะมาคุยกับเซซิล
|
เซซิล : ค่อยโล่งอกหน่อยนะคะ! เจ้าพวกคนจากสภาน่าขยะแขยงนั้นออกไปได้เสียที โธมัส : ถ้าเป็นแบบนั้น ก็เป็นโชคดีแล้วล่ะ เซซิล : มีอะไรงั้นเหรอค่ะ ท่านโธมัส? โธมัส : เออ ผมก็หวังว่าเรื่องนี้จะจบแล้วล่ะนะ เซซิล : ฉันก็หวังแบบนั้นเหมือนกันค่ะ |
จากนั้น ให้เดินกลับไปที่หน้าประตูปราสาท แล้วเราจะพบว่าเลโอ และเพอซิวัล สองในหกอัศวินแห่งเซกเซ็นกำลังคุยกับพวกเซบาสเตียนอยู่
|
เซบาสเตียน : ท่านโธมัส...? พวกเลโอจะหันมามองทางโธมัส เลโอ : ข้าก็ได้ยินมาว่าเขายังอายุน้อย แต่นี่มัน เด็ก แล้วนะ โธมัส : อืม ให้ผมช่วยอะไรคุณไหมครับ? เพอซิวัล : นายคงจะเป็นโธมัส เจ้าของปราสาทบูเดฮัคสินะ โธมัส : ผมเองครับ มีอะไรให้รับใช้งั้นเหรอครับ? แล้วพวกเลโอ จะบอกถึงเหตุผลที่พวกเขามาในครั้งนี้ เลโอ : ข้านำสาส์นจากสภามาส่งให้เจ้า เรื่องแรก เป็นเรื่องของสมาชิกสภาดูราบัม โดยในนามของหัวหน้าคริส ไลท์เฟลวโล่ว์ ซาโลเม่ แฮรัสที่ได้ฟ้องร้องไปยังสมาชิกสภาดูราบัม โดยแฮรัสผู้เป็นรองหัวหน้าแห่งอัศวิน กรณีดังกล่าวกำลังอยู่ในช่วงการพิจารณา เซบาสเตียน : นี่เป็นข่าวดี ข่าวดีสำหรับพวกเราทั้งหมดเลย เลโอ : พวกเรายังพิจารณาไปถึงเรื่องที่อ้างการเป็นเจ้าของร่วมกันในดินแดนของพวกเจ้าและสิทธิในการให้เช่าดินแดนแห่งนี้ มาร์ธา : เห็นไหม? ฉันบอกพวกเธอแล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก เลโอ : เออ...กำลังอยู่ในช่วงพิจารณาเฟ้ย จวน : หมายความว่าไงที่บอกว่าไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วน่ะ? เลโอ : อีกอย่าง ข้าขอถ่ายทอดคำตัดสินที่มาจากสภาด้วย โธมัส เจ้าของปราสาทบูเดฮัค... โธมัส : ครับ? เลโอ : วันพรุ่งนี้ตอนเที่ยง นาย โธมัส จะต้องออกจากตำแหน่งของนายในฐานะเจ้าของปราสาทหลังนี้ โธมัส : วะ ว่าอะไรนะ...? เลโอ : หมายความว่านายจะเป็นเจ้าของปราสาทในจนถึงแค่เที่ยงวันพรุ่งนี้เท่านั้น เซซิล : อะไรนะ?!! ทำไมกันล่ะ?! ใครพูดมา?! เลโอ : ข้าก็แค่มาส่งสาส์น ไม่รู้เรื่องมากกว่านี้หรอก โธมัส : อ่า แต่ว่า...พ่อของผม...ผู้ชายคนนั้นน่ะ... เลโอ : พวกเราจะมาหานายพรุ่งนี้ ตอนเที่ยง รีบ ๆ ไปเตรียมตัวเข้าซะ นายจะได้กลับไปอยู่ที่วิเน เดล เซกเซย์ โธมัส : ผมทำไม่ได้หรอก! ปราสาทหลังนี้ต้องการผมนะ เลโอ : ไม่อีกแล้ว พวกเรากำลังจะประกาศให้พื้นที่แห่งนี้ เป็นดินแดนของเซกเซ็นแล้ว ทางสภาได้ตัดสินออกมาแล้ว โธมัส : เป็นไปไม่ได้! ปราสาทหลังนี้ พ่อของผมเป็นคนยกให้ผมนะ เพอซิวัล : โธมัส พ่อของนาย สมาชิกสภา โลว์ม่า ได้บอกปัดนายแล้ว เขาไม่ได้ยอมรับว่านายเป็นลูกชายของเขาอีกต่อไปแล้วล่ะ ผมเสียใจด้วยนะ โธมัส : พ่อแท้ ๆ ของผมน่ะเหรอ? แล้วเพอซิวัลและเลโอ ก็จากออกไป... เซซิล : อย่าห่วงไปเลยนะคะ ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อรับประกันความปลอดภัยของทุก ๆ คน อย่าทำหน้าผากย่นไปกว่านี้เลยนะคะ ตกลงนะ? จวน : พูดน่ะมันง่าย เธอคิดเหรอว่าเธอจะสามารถเอาชนะเจ้าพวกนั้นได้หมดน่ะ? เซซิล : ..... แล้วฉากจะตัดไป พวกเราจะมายืนชุมนุมกันต่อ เซบาสเตียน : นายท่าน ท่านมีความคิดอะไรไหมครับ? โธมัส : ..... จวน : จะไปถามเขาทำไม? เขาจะไม่ได้เป็นเจ้าของปราสาทอีกต่อไปแล้ว พวกเรานี่ช่างไม่มีโชคและเวลาเสียจริง พวกเราก็คงต้องย้อนกลับไปอยู่แบบเดิม ๆ พวกเราจะต้องขายของมีค่าของพวกเราเพื่อชดใช้หนี้ จากนั้น ก็กลับไปสู่ชีวิตง่าย ๆ ของพวกเรา ชีวิตสงบ ๆ ถ้าที่นี่จะกลายเป็นดินแดนของเซกเซ็น พวกนั้นก็อาจจะช่วยเหลือด้านเงินทุนเราก็ได้นะ อย่างน้อยก็ต้องมีบ้างล่ะ อีกอย่าง พวกเราก็อาจจะได้เด็กรวย ๆ สักคนมาเป็นเจ้าของปราสาทคนต่อไปของเราเองนั่นหละ เอค : จวน... เซบาสเตียน : มันจะไม่ได้ง่ายแบบนั้นหรอกนะ หลังจวนพูดจบ เซซิลที่ทนฟังอยู่และรู้สึกรับไม่ได้กับคำพูดของจวน จึงเดินเข้าไปหา พร้อมหันหอกไปชี้หน้าจวน (ส่วนตัวแล้ว คนเขียน ชอบฉากนี้แทบจะที่สุดในเกมเลย ^^) เซซิล : ถ้านายไม่หุบปากของนายล่ะก็ ฉันจะปิดปากนายเอง! ท่านโธมัสเป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้นะ! ฉันอยากให้มันเป็นแบบนั้นนะ! จวน : .....ใช่...โทษทีนะ เขาก็ยังเป็นเจ้าของปราสาทจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้เที่ยงนี่นะ เซซิล : ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นนะ! ก่อนที่โธมัสจะเอามือมาเตะที่ไหล่ของเซซิล... โธมัส : ไม่เป็นไรหรอก เซซิล หยุดเถอะนะ เซซิล : ไม่นะ ฉันไม่ยอม! โธมัส : ไม่เป็นไรหรอก พวกเราเองก็ทำงานเหนื่อยยากร่วมกันมาได้ตั้งไกลขนาดนี้ อย่าให้จบที่การทะเลาะกันเลย แล้วโธมัสก็จะเดินเข้าไปในปราสาท มาร์ธา : จบ...เหอะ! ยากที่จะจินตนาการได้นะเนี่ย |
เมื่อสนทนาจบแล้ว ก็ให้เดินไปพักผ่อนที่ห้องของเรา(เลือกข้อแรก) แล้วเราจะเข้านอน แต่โธมัสจะนอนไม่หลับ
|
โธมัส : ...ผมคิดว่าผมจะเข้านอนแล้ว หลังจากนั้น พอถึงพรุ่งนี้ ผมก็จะ... แล้วฉากจะตัดไป เป็นเวลากลางคืน โธมัส : นอนไม่หลับเลยแฮะ |
ให้เดินออกมาจากห้อง แล้วเดินลงบันไดไปชั้น 1 ซึ่งระหว่างลง เราก็จะเจอกับเซบาสเตียน
|
โธมัส : คุณเซบาสเตียน ดึกดื่นป่านนี้แล้ว ยังทำอะไรอยู่งั้นเหรอครับ? เซบาสเตียน : โอ่ สวัสดีครับ โธมัส! ผมหวังว่าผมคงไม่ได้ปลุกท่านหรอกนะครับ โธมัส : ผมนอนไม่หลับน่ะ แล้วคุณทำอะไรอยู่เหรอ? เซบาสเตียน : ผะ ผมกำลังเตรียมบันทึกประจำวันให้คุณตอนเข้าทำงานน่ะครับ ก็ทำมานานแล้ว ยังไม่เสร็จเสียที โธมัส : บันทึกประจำวันเหรอ? ผมจะออกอยู่พรุ่งนี้แล้วนะ แล้วทำไมคุณถึงยังทำมันอยู่อีกล่ะ? เซบาสเตียน : อืม...เป็นคำถามที่ดีนะ...ไม่มีใครรู้จริงไหมครับ? เรื่องของวันพรุ่งนี้ และต่อจากนั้น... โธมัส : หือม์? เซบาสเตียน : อย่าใส่ใจเลยครับ ถ้างั้น เออ ผมยังมีงานที่ต้องทำอีกนะ แล้วเซบาสเตียน ก็จะเดินขึ้นชั้นสองไป |
จากนั้น ให้เดินไปที่ทางเดินทางซ้ายสุดของชั้นหนึ่ง จะพบกับมุโต้ที่ยังคงซ่อมแซมกำแพงอยู่
|
โธมัส : กำลังทำอะไรอยู่เหรอ? มุโต้ : โอ่ โธมัส ผมกำลังซ่อมกำแพงอยู่น่ะ เผื่อพวกเราจะต้องต่อสู้อีก... โธมัส : มุโต้...อย่าห่วงไปเลย เรื่องทั้งหมดนี้จะจบเมื่อผมออกไปจากปราสาทนี้แล้ว พวกนายทั้งหมดก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตตามปกติของพวกนายแล้วล่ะ มุโต้ : ท่านหมายความว่าท่านอยากจะ...ไปงั้นเหรอ? |
แล้วจะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ไม่แน่นอน
2. แต่...
จะเลือกข้อไหนก็เหมือนกัน ยังไงมุโต้ก็จะยังคงยืนยันที่จะซ่อมกำแพงต่อ (คนเขียนเลือกข้อแรก)
|
โธมัส : ไม่แน่นอน มุโต้ : เห็นไหม? ผมรู้ว่าท่านจะต้องอยู่ ก็ต้องซ่อมกำแพงพวกนี้ไว้สิ ท่านควรไปเข้านอนเถอะนะครับ ท่านต้องไม่อยากเป็นหวัดแน่ โธมัส : อ่า...นั่นสินะ จริงด้วย... |
จากนั้นให้เดินไปคุยกับเอคที่อยู่ในห้องสมุด
|
โธมัส : คุณทำงานอยู่ถึงดึกจังเลยนะครับ เอค กำลังค้นคว้าอะไรอยู่เหรอครับ? เอค : ....ใช่แล้ว โธมัส : เรื่องอะไรล่ะครับ? เอค : ผมกำลังมองหาเรื่องของดินแดนแห่งนี้น่ะครับ โธมัส : ทำไมตอนนี้ล่ะ? นี่มันดึกมากแล้วไม่ใช่เหรอครับ? เอค : .....ผมเริ่มอะไรแล้ว ผมต้องทำให้เสร็จครับ โธมัส : เต็มที่จริง ๆ เลยแฮะ ขอให้โชคดีแล้วกันนะครับ แล้วโธมัสก็จะเดินออกไป แต่เอคก็พูดออกมาคำนึงก่อน เอค : ...ขอบคุณมากนะครับ โธมัส : ด้วยความยินดีครับ |
เมื่อคุยกับเอคเสร็จ ก็ให้กลับไปที่ห้องนอนของเรา แล้วเราจะพบกับเซซิลที่ยืนอยู่หน้าห้องของเรา
|
โธมัส : เซซิล ดึกดื่นป่านนี้แล้ว มาทำอะไรอยู่งั้นเหรอ? เซซิล : อืม ท่านโธมัส... คือว่ามีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามท่านน่ะค่ะ... แล้วฉากจะตัดไป โดยทั้งสองคนจะไปยืนคุยกันอยู่ที่หน้าลิฟท์ชั้นสอง โธมัส : แล้ว เธอมีอะไรอยากจะถามผมงั้นเหรอ? เซซิล : ท่านตั้งใจที่จะยอมทิ้งตำแหน่งของท่านจริง ๆ งั้นเหรอค่ะ? โธมัส : แล้วผมมีทางเลือกอะไรอีกล่ะ? |
แล้วตรงนี้จะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. มันไม่ใช่การตัดสินใจอย่างสมัครใจหรอกนะ
2. ไม่มีอะไรที่ผมทำได้แล้วล่ะ
ตอบข้อไหนก็เหมือนกัน (คนเขียนตอบข้อแรก)
|
โธมัส : มันไม่ใช่การตัดสินใจอย่างสมัครใจหรอกนะ ผมเองก็อยากทำอะไรสักอย่างเพื่อให้สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้ แต่ว่า... เซซิล : แต่? โธมัส : แต่...ตัดสินออกมาแล้วนี่ว่าผมจะไม่ได้เป็นเจ้าของปราสาทต่อ ดังนั้น...ผมก็ไม่มีอะไรที่จะทำต่อกับพวกเธอและพวกเซกเซ็นแล้ว เซซิล : แล้ว แล้วทำไมท่านถึงได้มาเป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้ในตอนแรกล่ะค่ะ? ท่านไม่ได้เลือกมาที่นี่เองเหรอคะ? โธมัส : เซซิล... เซซิล : ท่านไม่ได้มาที่นี่เพื่อพวกเราเหรอคะ? โธมัส : ผมก็อยากให้เป็นแบบนั้น แต่ก่อนที่ผมมาที่นี่ ผมไม่เคยได้ยินชื่อของปราสาทบูเดฮัคมาก่อนเลยนะ ผมโดนบังคับให้มาเป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้ และผมก็ไม่ได้มีความสุขกับเรื่องนี้นักหรอก เซซิล : ทะ ทำไมท่านถึงได้ไม่ต้องการมาที่นี่ล่ะค่ะ? โธมัส : ผมน่ะมีชีวิตที่มีความสุขกับแม่ของผมที่ดินแดนเอ้าท์แลนด์ทางเหนือ แต่เธอก็ตายไปเมื่อสามเดือนก่อนผมมาที่นี่ เซซิล : .... โธมัส : ในเมื่อไม่มีใครอยู่เพื่อเลี้ยงดูผมอีกแล้ว ก่อนแม่จะเสียชีวิต แม่ถึงได้บอกความจริงว่าพ่อที่แท้จริงของผมเป็นใคร พ่อเป็นหัวหน้าสมาคมของพ่อค้าในเซกเซ็นทั้งหมด (แล้วเจ้าสามตัวนั้นจะมาแอบฟังทำแมวอะไรเนี่ย?!!) โธมัส : แม่บอกผมให้ไปบอกทางสภาว่าผมเป็นใคร แล้วผมจะมีชีวิตที่ดีเอง นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่เซกเซ็น ผมเองก็คงพอที่จะมีชีวิตรอดในเอ้าท์แลนด์ได้นะ แต่ผมก็อยากเห็นหน้าพ่อของผมจริง ๆ สักครั้งหนึ่ง พวกเธอจะต่อว่าผมก็ได้นะ แล้วโธมัสจะเล่าเรื่องอดีตที่เขาไปเจอพ่อของเขาที่สภาให้ฟัง ซึ่งบทสนทนาทั้งหมดก็เหมือนตอนที่โธมัสนึกถึงเรื่องนี้ใน Thomas Chapter I นั่นเอง เมื่อเล่าจบแล้ว โธมัสก็จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อ โธมัส : พ่อของผมไม่ได้มีความสุขที่ได้เห็นผมเลย พ่อต้องการให้ผมไปจากวิเน เดล เซกเซย์ ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อะไรจะดีไปกว่าการให้ผมมาเป็นเจ้าของปราสาทอันห่างไกลล่ะ? ผมไม่รู้แล้วว่าจะทำยังไงดี และผมก็ไม่สามารถอยู่อย่างที่พวกเธอคาดหวังเอาไว้ได้ เซซิล : ท่านโธมัส... |
แล้วฉากจะตัดมา เป็นเช้าวันรุ่งขึ้น ให้เราเดินออกไปที่หน้าปราสาท แล้วเราจะพบกับเลโอและเพอซิวัล ที่มายืนรอเราอยู่แล้ว
|
เพอซิวัล : อรุณสวัสดิ์นะ โธมัส จวนจะถึงเวลาแล้ว พวกเราเลยมารับนาย เตรียมของเสร็จหรือยัง? |
แล้วจะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ครับ ผมพร้อมแล้ว
2. ช่วยรอสักเดี๋ยวได้ไหมครับ?
ไม่ว่ายังไง ก็ต้องเดินเรื่องต่อสถานเดียวแล้วล่ะ ดังนั้น เลือกข้อแรกเลย
|
โธมัส : ครับ ผมพร้อมแล้ว เพอซิวัล : ถ้าอย่างงั้น... แล้วโธมัสจะเดินนำออกไป โดยพวกเราจะมาหยุดคุยกันอีกครั้งที่หน้าโรงแรม เลโอ : ในเวลาเที่ยงของวันนี้ โธมัสจะไม่ได้เป็นเจ้าของปราสาทบูเดฮัคอีกต่อไป เขาจะกลับไปอยู่ยังที่วิเนย์ เดล เซกเซย์ กับพวกเรา มุโต้ : ทะ ท่านโธมัส... โธมัส : ทุก ๆ คน...ผมรู้ว่าพวกเราได้ใช้ชีวิตร่วมกันแค่เพียงเวลาสั้น ๆ แต่ผมก็ขอขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความช่วยเหลือที่พวกคุณมีให้กันมานะครับ มาร์ธา : ... โธมัส : มาร์ธา... เพอซิวัล : เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว พวกเราจะออกเดินทางกันแล้ว เราได้จัดเตรียมม้าเอาไว้ให้แล้ว แล้วทั้งสามคนจะค่อย ๆ เดินออกไป...แต่ทว่าเลโอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เลโอ : นี่มันอะไรกัน? เซซิล : ฉัน หัวหน้าองครักษ์ประจำปราสาทบูเดฮัค จะไม่ยอมปล่อยให้ท่านโธมัสถูกพาตัวไปหรอก! เซซิลนั่นเอง ที่มายืนขวางพวกเลโอเอาไว้ โธมัส : เซซิล... เซซิล : ให้บอกตรง ๆ เลยก็ได้ พวกท่านจะไม่มีทางเอาตัวท่านโธมัสไปได้หรอก! ไม่มีวัน! ไม่มีทางเด็ดขาด!!! เพอซิวัล : ผมเสียใจด้วยนะ แต่เธอจะต้องหลีกทางไปซะ ในฐานะที่เป็นสมาชิกของเซกเซ็น เธอก็ควรจะรู้หน้าที่ของเธอที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่ง เซซิล : ฉันไม่สนหรอกนะว่าท่านจะพูดว่ายังไง! ฉัน ฉันเป็นหัวหน้าองครักษ์ ที่ได้รับการแต่งตั้งจากท่านโธมัส! ดังนั้น ดังนั้น...ท่านโธมัส ท่านโธมัส แล้วโธมัสจะเดินออกมาเพื่อพูดกับเซซิล โธมัส : ขอบใจนะ เซซิล แต่ผมไม่ได้เป็นเจ้าของปราสาทอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอไม่ต้องปกป้องผมอีกแล้วก็ได้ เซซิล : ไม่นะคะ! ท่านอย่าพึ่งยอมแพ้สิ! แบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ พ่อของท่านสั่งให้ท่านมาที่นี่ ไม่ใช่เหรอ? แล้วพอมาตอนนี้ เขาก็บอกให้ท่านไป แล้วก็จบงั้นเหรอ? มันไม่ใช่...มันไม่ใช่เพราะว่าท่านเป็นเจ้าของปราสาทที่ทำให้ฉันปกป้องปราสาทแห่งนี้ แต่เพราะว่า...เพราะว่าท่านคือท่านโธมัส! นั่นหละคือเหตุผลที่ฉันปกป้องปราสาทแห่งนี้ ดังนั้น ถ้าท่านไป...ถ้าท่านจากไปแล้ว... (โอ้วว ประโยคเด็ดที่ประทับใจที่สุดในภาคนี้เลยน่อ XD) โธมัส : .... แล้วจากนั้นมุโต้และเซบาสเตียนก็จะวิ่งเข้ามาช่วยพูดอีกแรง มุโต้ : เออ... จะให้เขาอยู่กับพวกเราต่ออีกสักนิดไม่ได้เหรอ? ท่านโธมัสไม่สามารถเป็นเจ้าของปราสาทของพวกเราได้อีกแล้วงั้นเหรอ? เซบาสเตียน : และ...และก็ยังมีบันทึกอีกเป็นภูเขาเลากาเลยด้วย และยังพวกเอกสารที่ท่านโธมัสจะต้องเป็นคนจัดการเองอีก ยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่ต้องจัดการ ดังนั้นขออีกสักสองสามวันไม่ได้เลยเหรอ? เลโอ : ข้าเสียใจด้วยนะ แต่พวกเราบอกไปแล้วว่าจะต้องเป็นวันนี้ โธมัส : .... เพอซิวัล : โธมัส เราจะให้เวลานายอีกสักชั่วโมง เอาเวลานั้นไปร่ำลา และจัดการเรื่องให้เรียบร้อยซะ โธมัส : .... เซซิล : ท่านโธมัส... เซบาสเตียน : เออ ใช่แล้ว...ผมได้ลองคำนวณดูแล้ว แล้วได้ผลออกมาว่ามันจะยากมากที่จะบำรุงรักษาปราสาทหลังนี้ได้ในภาวะเช่นนี้ ดังนั้นความคิดของท่านโธมัสที่ว่าด้วยเรื่องการปล่อยให้เช่าดินแดนเป็นเพียง... โธมัส : มันจบแล้วนะ พวกเธอทั้งหมดพอได้แล้ว เซซิล : ท่านโธมัส... เพอซิวัล : เอาล่ะ จะไปกันได้หรือยัง? แต่โธมัสก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาก่อนที่จะพูดถึงความตั้งใจของตัวเองจริง ๆ โธมัส : ผมจะขออยู่ที่ปราสาทบูเดฮัคนี้ ผมจะขออยู่กับทุก ๆ คน ผมจะขอปกป้องปราสาทหลังนี้! พวกท่านกลับไปและไปบอกพ่อของผมแบบนั้นได้เลย! เซซิล : ท่านโธมัส... เลโอ : อย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า อ้ายหนู! ขัดขืนเรา ก็มีแต่ให้พวกเราไม่มีทางเลือก นอกจากต้องใช้กำลังพาแกไปนะ แล้วจวนก็มาปรากฎตัว พร้อมอยู่ในท่าเตรียมสู้ จวน : จะใช้กำลังพาตัวเจ้าของปราสาทไปงั้นเหรอ? พวกนายจะต้องข้ามศพผมไปก่อน! เลโอ : แกว่าไงนะ? แล้วเซซิลจะมายืนหน้าปกป้องโธมัสไว้ แต่คนที่เหลือ ก็จะมาอ้อมสองอัศวินเอาไว้ โธมัส : จวน...พวกนาย... จวน : อย่าทำตัวอยู่เฉย ๆ สิ โธมัส ผมล่ะเกลียดนายแบบนั้นนะ แต่สิ่งที่ผมชอบก็คือว่านายเป็นเจ้าของปราสาทคนแรกของพวกเราที่ใส่ใจตัวปราสาทจริง ๆ มาร์ธา : แน่นอน พวกคนก่อนหน้านี้มีแต่พวกน่าสยดสยอง ถ้าเธอไป ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะรับมือกับพวกคนแปลก ๆ ที่จะมาเป็นเจ้าของปราสาทคนต่อไปได้แล้วนะ มุโต้ : Woof! ใช่แล้ว! Woof! เลโอ : เลิกได้แล้ว! พวกแกไม่อยากที่จะเป็นปรปักษ์กับเลโอผู้ยิ่งใหญ่หรอก ใช่ไหม? ข้าคือหนึ่งในหกอัศวินอันทรงพลังแห่งอัศวินเซกเซ็นเชียวนะ รู้หรือเปล่า! จวน : ก็เอาเซ่! ผมคือจวน อาจารย์วิทยายุทธแห่งปราสาทบูเดฮัค และลมปากของนายก็ไม่ทำให้ผมกลัวได้หรอกน่า! เลโอ : ... เซบาสเตียน : ได้โปรด ได้โปรด...อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะครับ! ถ้าทุก ๆ คนจะเมตตายอมออกไปแล้วล่ะก็ พวกเราก็จะตัดสินใจอนาคตของพวกเราด้วยตัวเราเอง เลโอ : ห๊า? เอค : ออกไปซะ ก่อนที่เรื่องมันจะน่าเกลียด เลโอ : ... เพอซิวัล : เลโอ จะว่าไง ถ้าจะกลับไป และไปบอกพวกนั้นว่าโธมัสตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่น่ะ? เลโอ : แต่ว่า... เพอซิวัล : ถ้านายขืนแกว่งขวานของนายแถว ๆ นี้แล้วล่ะก็ ก็มีแต่จะทำให้เรื่องมันยิ่งเลวร้ายลงไปนะ เลโอ : ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน... แล้วทั้งเลโอและเพอซิวัลก็จะยอมไปแต่โดยดี เพอซิวัล : ก็ได้ พวกเราจะไปโดยไม่มีนายนะ โธมัส ผมรับประกับไม่ได้หรอกนะว่าจะไม่มีปัญหาอะไร โธมัส : ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะขออยู่และปกป้องปราสาทให้ได้ครับ เพอซิวัล : ถ้านายรู้สึกแบบนั้นแล้วล่ะก็ ก็ไม่มีอะไรที่ผมจะพูดได้อีก โธมัส ผมหวังว่านายจะโชคดีนะ แล้วเลโอและเพอซิวัลก็จะเดินจากไป จวน : ขอบคุณพระเจ้าที่พวกนั้นออกไปเร็วนะ! ถ้าผมต้องมารับมือกับสองในหกอัศวินที่ทรงพลังที่สุดแห่งเซกเซ็นล่ะก็ ถึงจะมีสักกี่หมัด ก็คงไม่รอด! มาร์ธา : ถ้างั้น นายก็เป็นได้แค่คนขี้ขลาดนะ จวน : ฮึ่ม แต่ยังไงซะ ปัญหาของพวกเราก็ไม่ได้จบลงง่าย ๆ แน่ ครั้งหน้า พวกนั้นคงไม่ได้มาแค่จะคุยแล้วล่ะ และกองกำลังหลักของเซกเซ็นก็อยู่ใกล้ ๆ นี้เสียด้วย โธมัส : อ่า ถูกแล้วล่ะ...ก็คงต้องยากขึ้นแน่ ๆ แต่ผมแน่ใจว่าจะต้องมีหนทางแน่ พวกเราจะต้องทำงานกันอย่างหนักนะ! เพื่อบูเด...ห๊า อืม...ฮัคบูเด...? เซบาสเตียน : ปราสาทบูเดฮัคครับ ท่านโธมัส โธมัส : อ่า ขอโทษทีนะ บูเด...อะไรนะครับ? เป็นชื่อที่แปลกชะมัดเลย เซบาสเตียน : บางทีท่านคงอยากที่จะตั้งชื่อใหม่ให้ปราสาทหลังนี้ใช่ไหมครับ? โธมัส : แต่ที่นี่ อืม ก็มีประวัติศาสตร์ของมันอยู่ ใช่ไหมครับ? เซบาสเตียน : ก็มีประวัติศาสตร์ในนามของบูเดฮัคอยู่ แต่ก็ไม่มีใครได้กล่าวถึงมันอีกแล้ว พวกเราไม่มีทางเลือกนอกเสียจากต้องเปลี่ยนมันนะ และท่านโธมัส ก็เป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้แล้วด้วย |
แล้วตรงนี้จะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ผมเอง งั้นเหรอ?
2. ...ไม่ล่ะ เราจะปล่อยไว้อย่างที่มันเป็นอยู่
ถ้าเลือกข้อแรก ชื่อปราสาทของเราจะเปลี่ยน โดยโธมัสจะเป็นผู้ตั้งชื่อใหม่ให้เอง (ก็คือเราเปลี่ยนชื่อได้) แต่ถ้าเลือกข้อสอง เราก็จะให้เป็นชื่อปราสาทบูเดฮัคต่อไป จะเลือกข้อไหนก็ได้ แล้วแต่เพราะไม่มีผลต่อเนื้อเรื่อง (คนเขียนเลือกข้อสอง เพราะไม่มีหัวทางด้านคิดชื่อ...)
|
โธมัส : ...ไม่ล่ะ เราจะปล่อยไว้อย่างที่มันเป็นอยู่ ผมเองก็ยังไม่ได้เป็นเจ้าปราสาทที่ดีจริง บางคนที่เหมาะสมกว่าก็อาจจะมาแทนที่สักวัน แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้น พวกเราจะต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะได้ปกป้องปราสาทหลังนี้ได้ พวกเราจะต้องร่วมมือกันและต่อสู้ไปด้วยกันทุกคน! พวกเราจะต้องปกป้องบ้านของพวกเราเอาไว้ให้ได้! เซบาสเตียน : ดีมากเลยครับ ท่านโธมัส! ผมจะคอยช่วยเหลือท่านและจะทำงานให้อย่างเต็มที่ที่สุดเลยครับ! มูโต้ : ลุยกันเลย! |
เมื่อคุยกันเสร็จ ให้เราเข้านอน (เลือกตอบข้อแรก) แล้วในคืนนี้ โธมัสก็จะนอนไม่หลับอีก และก็ได้พบกับเซซิลที่มายืนรออยู่หน้าประตูและทั้งคู่ก้ได้คุยกัน
|
โธมัส : ขอบคุณทุก ๆ คนมาก ดูเหมือนพวกเราพร้อมที่จะลุยกันไปแล้ว ฮ้าวว...ผมเองก็เข้านอนจะดีกว่าแฮะ ใช่แล้ว นั่นหละที่ผมต้องทำล่ะ แล้วฉากจะตัดมาเป็นตอนกลางคืน โธมัส : ฮ้าวว...ผมว่าผมควรจะออกไปเดินหน่อยดีกว่าแฮะ แล้วโธมัสจะเดินไปที่ประตู แต่เมื่อประตูเปิดออกมา ก็พบกับเซซิลที่ยืนอยู่หน้าประตูอยู่ เซซิล : อ๊า... โธมัส : เซซิล เธอมาทำอะไรน่ะ? เซซิล : เออ เออ...ท่านโธมัส ฉันต้องขอโทษด้วย ฉัน... โธมัส : มีอะไรงั้นเหรอ? ผมคิดว่ามันเป็นเวลาที่เธอควรจะพักได้แล้วนะ เซซิล : เออ...ค่ะ อืม...อืม... ท่านโธมัส ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ!! เซซิล ก้มหัวขอโทษโธมัส โดยที่โธมัสได้แต่ทำหน้าอึ้ง โธมัส : มีอะไรกันแน่งั้นเหรอ? เซซิล เซซิล : ฉันต้องขอโทษเรื่องที่ฉันพูดไปเมื่อบ่ายวันนี้น่ะค่ะ ฉันรู้สึกว่าฉันล้ำเส้นเกินไป ฉันมาคิดดูแล้วนั่นอาจจะเป็นทางดีที่สุดสำหรับท่านที่จะกลับไปที่วิเนย์ เดล เซกเซ็น//โธมัส : หยุด เซซิล : ห๊า? โธมัส : ผมตัดสินใจแล้วนะ ผมจะขออยู่เป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้ นั่นเป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของผมแล้ว สิ่งที่เธอและคนอื่น ๆ พูดมาน่ะ มันสะกิดใจผมมากเลย แต่ผมก็คิดว่าผมเองก็รู้ทางเลือกที่ถูกต้องอยู่แล้วก่อนหน้านั้นล่ะนะ ผมรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมเลือกอะไรด้วยตัวของผมเอง และผมก็ภูมิใจกับมันมากด้วย ดังนั้น เซซิล...อย่ากังวลอีกต่อไปเลยนะ เซซิล : ทะ ท่านโธมัส... โธมัส : หัวหน้าเซซิล! เซซิล : ค่ะ! ท่านโธมัส! โธมัส : พรุ่งนี้ มาช่วยกันทำให้ดีที่สุดกันเถอะนะ เซซิล : ฉันจะทำเต็มที่เลยค่ะ! และฉันก็แน่ใจเลยว่าพวกเราจะชนะได้ โธมัส : ทุก ๆ อย่างจะต้องเรียบร้อย ทุก ๆ คนทำงานกันหนักมาก อีกอย่าง ก็ยังมีแผนที่ซีซาร์ทิ้งเอาไว้ให้เราอีก เซซิล : ฉันรู้สึกดีกับเรื่องนี้จริง ๆ นะคะ โธมัส : ผมก็เหมือนกัน |
เมื่อคุยกันเสร็จ ก็จะเป็นเวลาเช้า ที่ผมจะต้องเตรียมตัวทำสงครามกันอีกครั้งแล้ว
|
จวน : ได้เวลาแล้วสินะ พวกนั้นมากันนู่นแล้ว แล้วโธมัสจะวิ่งเข้ามาร่วมกลุ่ม จวน : โอ้ มาแล้วหรือ โธมัส...ผมหมายถึง ท่านเจ้าของปราสาท พร้อมกันหรือยัง? โธมัส : พร้อมเมื่อนายพร้อมเลย จวน |
แล้วตรงนี้จะมีตัวเลือกขึ้นมา
1. ผมพร้อมแล้ว
2. ...นายช่วยรอสักแปปได้ไหม?
มาถึงตรงนี้แล้ว ถ้ารู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ต้องหวาดกลัวอีกต่อไปแล้วล่ะก็ ให้เลือกข้อแรก ได้เลย แต่ถ้าคิดว่าตัวเองยังไม่ได้เซฟเลยมาตั้งนาน ก็ควรเลือกข้อสอง เพื่อเป็นเซฟก่อนนะ จะดีกว่านะ เพราะนี่เป็นจุดเซฟสุดท้ายของเนื้อเรื่องนี้แล้ว(คนเขียนเลือกข้อแรก)
|
โธมัส : ผมพร้อมแล้ว เซบาสเตียน : พวกนั้นเริ่มเคลื่อนพลกันแล้ว! เจ้าพวกศัตรู! โธมัส! เซซิล จวน พวกนั้นมากันแล้ว! จวน : รู้แล้วน่า ปักหลักเอาไว้แล้วกัน เซซิล : ท่านโธมัส โธมัส : ตกลง ทุก ๆ คนทำตามแผนนะ มูโต้ : มาเริ่มกันเลย! |
แล้วเราจะเข้าสู่ฉากสงคราม
เงื่อนไขการชนะ : พยายามอยู่ให้รอด X เทิร์น
เงื่อนไขการแพ้ : กลุ่มของใครคนใดคนหนึ่งถูกทำลาย
|
โธมัส : ทุกคน พวกนายรู้แล้วนะว่าต้องทำอะไร พวกเราจะต้องซื้อเวลาเอาไว้ให้ได้ เซซิล : พวกเราจะต้องปกป้องปราสาทนี้ให้ได้! บูเดฮัค! บูเดฮัค!! บูเดฮัค!!! จวน : ผมรู้ ผมรู้... พิคโคโล่ : เฆมบอกว่าลมอยู่ข้างเรานะ มาร์ธา : ไม่อยากจะสูญเสียบ้านของพวกเราไป ใช่ไหมล่ะ? เซบาสเตียน : ไม่อยากแน่นอนที่สุดล่ะ! มูโต้ : อะวู้ยยยย! เอค : .... แล้วจะมีกองกำลังศัตรูออกมาทั้งหมด 4 กลุ่ม สมาชิกสภาเซกเซ็น : พวกนั้นบอกว่าข้าต้องออกไปจากดินแดนนี้ ใช่ไหม? เป็นแค่อัศวินจะมาสั่งสมาชิกสภาเชียวเรอะ! นายพลเซกเซ็น : ท่านครับ พยายามอย่า เออ อารมณ์เสียเกินไปสิครับ ท่าน |
ในฉากสงครามครั้งนี้ จุดประสงค์ของเราก็คือ การไม่ปล่อยให้กองกำลังของศัตรูเข้าไปถึงตรงจุดของปราสาทได้ อีกทั้ง กองกำลังของศัตรูในครั้งนี้ ก็มีฝีมือที่ไม่แตกต่างไปจากครั้งที่แล้วมากนัก ถ้าครั้งที่แล้ว เราสามารถต่อสู้ได้อย่างเฉลยแล้วล่ะก็ ครั้งนี้ ก็ไม่น่ามีปัญหาเท่าไร ก็สามารถบุกเข้าไปได้เลย ซึ่งถ้าหากเล่นมาตามบทสรุปนี้ กลุ่มของโธมัส จะมีคนครบ 4 คน กลุ่มของจวน จะมีคน 2 คน และกลุ่มของเซซิล จะมีคนเดียว ให้พยายามบุกโดยใช้โธมัสและเซซิลเป็นหลัก ถ้าฝึกเซซิลมาดีพอ เธอก็สามารถยืนเดี่ยวดวลกับพวกทหารเซกเซ็นได้ด้วย!!! (แต่ถ้าเห็นท่าจะไม่ดี ก็รีบกลับไปเพิ่มเลือดที่ปราสาท ไม่ก็ไปยืนกับกลุ่มของจวน เพื่อให้กลุ่มของจวนใช้สกิล Healing ก็ได้นะ)
พอเข้าเทิร์นที่สาม ถ้าฝั่งศัตรูยังมีศัตรูเหลืออยู่เกิน 3 กลุ่มล่ะก็ พวกมาร์ธากับมุโต้ ก็จะใช้กับดักที่วางเอาไว้จัดการพวกศัตรูไปได้อีก 1 กลุ่มด้วย
จนกระทั่งเข้าสู่เทิร์นที่สี่ ฝั่งศัตรู พวกเลโอและเพอซิวัลจะปรากฎตัวออกมา
|
เพอซิวัล : เอาไงต่อดีล่ะ เลโอ? เลโอ : ไปจัดการเรื่องให้มันเสร็จ ๆ ไปไง เพอซิวัล : ได้เลย |
ทั้งสองคน นั้นแข็งแกร่งมาก ถ้าถูกรุมแล้วก็ ให้รีบถอยมาตั้งหลัก จะดีที่สุด แต่ให้พยายามจัดการลูกน้องที่เหลือของทั้งสองคนให้ได้ ยังไง เราก็ไม่มีทางจัดการเลโอ และเพอซิวัลได้แน่นอน เพราะพอทั้งคู่เหลือ hp ต่ำกว่าครึ่ง การโจมตีทุกอย่างของเรา จะกลายเป็นศูนย์ไป แต่ถึงกระนั้น ทั้งเลโอและเพอซิวัลก็จะไม่โจมตีมันต่อด้วย
เมื่อเข้าสู่เทิร์นที่หก ของเรา เราจะประกาศถอนทัพ โดยถ้าเราสามารถจัดการศัตรูได้ทั้งหมด (นอกจากเลโอและเพอซิวัล) โดยที่ฝ่ายเราไม่เสียชีวิตแม้แต่คนเดียว จะได้รับ Killer Rune มาเป็นของตอบแทน
|
เซบาสเตียน : ท่านโธมัส อะแฮ่ม โธมัส : หือม์? อ้อ ได้...ถอยยยย! เซซิล : ค่ะ! พิคโคโล่ : คนสุดท้ายที่กลับไปถึงที่ปราสาทถือว่ามีเคราะห์นะ... มาร์ธา : เออ แกรู้อะไรไหม ของที่ทิ้งไว้ในสงครามเนี่ย... |
แล้วพวกเราจะมายืนรวมกลุ่มอยู่ที่หน้าบันไดทางขึ้นปราสาท
|
โธมัส : ตกลงนะ ผมจะมุ่งหน้ากลับไปที่คฤหาสน์ตามแผน ทุก ๆ คนทำตามที่กำหนดเอาไว้นะ! มูโต้ : ตกลง |
Sebastian will join you for now
Muto will join you for now
Cecile has joined
Juan has joined
Piccolo has joined
แล้วเราจะได้จัดปาร์ตี้ ให้สลับตำแหน่งโดยเอาคนที่มีใส่เกราะที่ดีที่สุดสองคนมายืนไว้ด้านหน้า จากนั้นก็กดออก แล้วพวกโธมัสจะวิ่งเข้าไปทางปราสาท โดยมีพวกจากสภาตามเข้ามา
|
สมาชิกสภา : พวกมันกำลังจะหนี! ตามพวกมันไป! ตามมันไป! นายพล : ครับท่าน! |
แล้วตอนนี้ เราจะบังคับตัวโธมัสได้ ให้เดินเข้าไปที่โรงแรมเพื่อจัดกลุ่มปาร์ตี้กันก่อน โดยให้เลือกตัวละครที่มีค่า DEF เยอะ ๆ มาร่วมทีม (แนะนำ Twaikin และ Augustine) ส่วนตัวละคร support ก็แนะนำให้นำ Mio เข้ามา จากนั้นก็ออกจากโรงแรม ไปที่ร้าน Rune เพื่อติดตั้ง Killer Rune ที่ได้มาให้ใครก็ได้ (แนะนำ Juan) จากนั้นก็ติดตั้ง Wind Rune ให้คนที่มีจำนวนการใช้ท่าของรูน lv.1 เยอะ ๆ (แนะนำ Piccolo) แล้วมุ่งหน้าไปยังปราสาทกันเลย!!!
เมื่อเดินมาถึงบริเวณบันไดทางขึ้นหน้าปราสาทแล้ว เราจะต้องต่อสู้กับศัตรูหนึ่งกลุ่มด้วยกัน
|
จวน : สาดดด! พวกมันตามเรามาแล้ว แล้วโธมัส เซซิลและจวน จะวิ่งออกไปรับหน้า |
การต่อสู้ครั้งนี้ ศัตรูจะเป็น นายพลเซกเซ็นจำนวน 4 คนด้วยกัน ให้ค่อย ๆ ฆ่าไปทีละตัว และค่อยเพิ่มเลือดให้เต็มเอาไว้ ก็จะไม่ยากอะไร เมื่อจัดการเสร็จแล้ว เราจะวิ่งหนีเข้าไปในตัวปราสาทกัน
|
พิคโคโล่ : โฮ่โฮ่โฮ่...พวกเรานี่ก็ทำได้ไม่เลวเหมือนกันนะเนี่ย เซบาสเตียน : คุณพิคโคโล่ พวกเรารีบไปกันเถอะ! |
จากนั้นให้วิ่งเข้าไปที่หน้าทางเข้าปราสาท แล้วพวกเราจะแอบเข้าไปหลบในปราสาท เมื่อมีทหารเข้ามา พิคโคโล่ก็จะช่วยให้เวทย์มนต์จัดการให้ แต่ทว่าก็มีทหารกลุ่มใหม่เข้ามา เราจึงต้องต่อสู้ต่ออีกครั้ง
|
โธมัส : พวกเราจะต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่พวกเราจะทำได้นะ เซซิล : ใช่แล้วล่ะค่ะ! เซบาสเตียน : มาหวังให้ดีที่สุดกันเถอะ! จวน : แม่นแล้ว แล้วฉากจะตัดไปในตัวปราสาท ที่พวกทหารได้เข้ามากันแล้ว นายพลเซกเซ็น : อะไรกัน? ไม่เห็นมีใครอยู่? แล้วอยู่ ๆ ที่พื้นก็มีแสงสีแดง ๆ ปรากฎขึ้นมา นายพลเซกเซ็น : อะไร...? นี่มันอะไรกันกัน? แล้วแสงนั้นก็จะระเบิด ทำให้นายพลเซกเซ็นทั้งสองคนลงไปนอนกองกับพื้น พิคโคโล่ : โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่... เซซิล : สุดยอดเลยค่ะ คุณพิคโคโล่! สุดยอด! จวน : ทำไมนายไม่ทำแบบนั้นตั้งแต่ทีแรกล่ะ? พิคโคโล่ : โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่... ข้าก็พึ่งฝึกมาเอง ดีใจนะเนี่ยที่มันได้ผล เป็นวันที่โชคดีในรอบสิบปีเลยนะเนี่ย โธมัส : เออ คุณพิคโคโล่ คุณไม่ต้องใช้มันอีกแล้วนะ แล้วพวกนายพลก็เข้ามาเสริมอีก นายพลเซกเซ็น : หือม์? นี่มัน... คราวนี้ จะเป็นนายพลเซกเซ็นจำนวนอีก 4 คน เซซิล : ไฮย้ากกก! ออกไปจากที่นี่นะ! พวกนายทั้งหมดน่ะ! แล้วพวกเราจะเข้าบู๊กันอีกรอบ |
ครั้งนี้ จะเป็นการต่อสู้ที่เราไม่สามารถเอาชนะได้เลย โดยการต่อสู้นี้จะจบเอง เมื่อผ่านไป 4 turn วิธีการที่ดีที่สุด ก็คือ ให้ค่อยกดป้องกันเอาไว้ตลอด แต่ต้องพยายามเพิ่มเลือดด้วย เพราะเราจะต้องเจอการต่อสู้ติดกันอีก แต่อีกวิธีที่แนะนำ ก็คือ ให้ใช้ท่า Wind of Sleep ของ Wind Rune เพื่อทำให้ศัตรูทั้งหมดหลับ และให้คอยกดป้องกันเอาไว้ เราก็จะแทบไม่เสียเลือดเหลืออะไรเลย
หลังจากจบการต่อสู้ พวกเราก็จะนั่งหอบกัน เพราะไม่สามารถต่อกรกับทหารกลุ่มนี้ได้ไหว แต่ในขณะที่ทุก ๆ คนกำลังสิ้นหวังอยู่นั่น ก็คือ คน ๆ หนึ่ง(ใครหว่า หน้าตาคุ้น ๆ นะ) ปาระเบิดแสงเข้ามา และเมื่อแสงหายไป พวกทหารจากเซกเซ็นก็ล้มไปกันหมด และแล้ว พวกโธมัสที่ต่างพากันงงอยู่ ก็ไม่มีเวลาให้งงมากนัก เพราะก็ต้องสู้กับทหารชุดใหม่อีก
|
เซซิล : โอ้... จวน : ว้าว! พวกแกแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย? พวกแกมีอาหารบำรุงสูตรพิเศษหรือไงกัน? นายพลเซกเซ็น : ข้าไม่มาแพ้กับอีแค่พวกกุ๊ยบ้านนอกหรอกน่า! จวน : บ้าจริง... ??? : หลับตาลง แล้วจะมีคน ๆ หนึ่ง (ก็น่าจะรู้นะว่าใคร) ขว้างระเบิดแสงเข้ามา และก็มีเสียง พลั่ก ๆ โครม ๆ แล้วพวกนายพลเซกเซ็นจะลงนอนกองกับพื้น เซซิล : เกิดอะไรขึ้นน่ะ? เซบาสเตียน : นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น? ท่านทำเรื่องนี้เอาไว้หรือเปล่า? โธมัส : อย่ามาพูดจาไร้สาระหน่อยเลยน่า จะเป็นผมได้ยังไงกันเล่า? เร็วเข้า ทุก ๆ คน! พวกเรายังมีศัตรูอีกมากที่ต้องเผชิญหน้านะ! (ผมล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าเซบาสเตียนกับมุโต้ จะทำท่าเตรียมสู้เพื่อ?!!!) แล้วฉากก็จะตัดไป เสมือนหนึ่งว่าพวกโธมัสได้เจอกับต่อสู้กับพวกทหารจากเซกเซ็นหลายต่อหลายชุด จนกระทั่ง สมาชิกสภา ก็ได้เดินเข้ามา สมาชิกสภา : ได้เวลาที่พวกแกจะต้องยอมแพ้กันแล้ว! ถ้าพวกแกยังขืนต่อต้านอีกล่ะก็ พวกแกจะต้องโดนข้อหาเป็นกบฎ! เซซิล : กรอดด... จวน : นี่เราต่อสู้กันมากี่รอบแล้วเนี่ย? ผมเริ่มชักจะเหนื่อยแล้วนะ มุโต้ : จะให้ทำยังไง ถึงจะมีระเบิดแสงอีกลูกมาล้มพวกมันได้นะ โธมัส : พวกเราต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องปราสาทนี้โดยตัวของเราเองนะ พวกเราไม่สามารถพึ่งความช่วยเหลือจากภายนอกได้ มุโต้ : ท่านพูดถูกต้องแล้ว! นายพลเซกเซ็น : พวกแกกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน? |
การต่อสู้เริ่มขึ้น คราวนี้ จะเป็นแค่นายพลเซกเซ็นจำนวนสองคนเท่านั้น!!! ให้จัดการให้ได้ (ตัวละครที่ตายจากการต่อสู้ครั้งที่แล้ว ในรอบนี้ จะมี Hp แค่ 1 แต่ถ้าเราเอา Mio เข้าร่วม party มาด้วย จะทำให้ Hp เพิ่มขึ้นมาเยอะพอสมควร) เมื่อชนะแล้ว มาร์ธา ก็จะเข้ามาช่วยกู้สถานการณ์ให้เรา และทำให้พวกเราสามารถรักษาปราสาทเอาไว้ได้
|
โธมัส : พะ พวกเราทำสำเร็จ! จวน : แต่ พวกเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนกันล่ะ? สมาชิกสภา : ทำไมกัน พวกแก...! เฮ้ ไปเรียกทหารชุดต่อไปมาเซ่! แล้วอยู่ดี ๆ จะมีนายทหารคนนึงวิ่งเข้ามา นายพล : ท่านสมาชิกครับ! สมาชิกสภา : อะไร... แล้วมาร์ธาก็จะปรากฎตัวขึ้น มาร์ธา : พวกเอ็งน่ะ! หลีกไปเลย! ออกไปให้พ้นทางฉัน ได้ไหม? พวกเอ็งหนีไม่รอดกับเรื่องนี้แน่ ๆ! โธมัส : มาร์ธานั่นเอง! จวน : เธอทำสำเร็จจนได้ แล้วฉากจะตัดมาที่หน้าทางเข้าปราสาท ที่ ๆ ทุกคนมายืนอยู่รวมกัน (ทั้งฝ่ายโธมัสและสมาชิกสภา) สมาชิกสภา : นี่มันอะไรกัน? ยายแก่นี่มันใครกัน? มาร์ธา : ยายแก่เรอะ? เอ็งก็ไม่ได้ดูหนุ่มสักเท่าไรหรอกเฟ้ย สมาชิกสภา : กล้าดีชะมัดเลยนะ พวกแกก็ดูเหมือนพวกโจรกันทั้งนั้น มาร์ธา : โจรเหรอ? พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ! ฉันจะบอกเองด้วยซ้ำล่ะว่าแกนั่นหละที่เป็นคนผิด สมาชิกสภา : นี่หละน่า ถึงว่าทำไมข้าถึงไม่ชอบพวกตาสีตาสาจากนอกดินแดน ด้วยคำสั่งของสภา ดินแดนสาธารณะแห่งนี้เป็นของ... มาร์ธา : ช้าก่อน ก่อนอื่น ฟังสิ่งที่พวกเรากำลังจะพูดก่อน นี่มันเรื่องเร่งด่วนกว่านะ สมาชิกสภา : ? แล้วมาร์ธาจะเดินเข้าไปหาโธมัส พร้อมยื่นเอกสารฉบับนึงให้ มาร์ธา : ดูซะ นี่มันออกจะทำร้ายร่างกายกันมากไปหน่อยนะ แต่ฉันก็ได้จัดการตามหาลูเซียและให้เธอประทับตราเรียบร้อยแล้ว โธมัส : ขอบคุณนะครับ มาร์ธา แล้วมาร์ธา จะออกไปยืนข้าง ๆ แล้วให้โธมัสโดยกล่าวสิ่งที่อยู่ในเอกสารฉบับนั้น โธมัส : เมื่อเวลาเที่ยงคืนของคืนที่แล้ว ปราสาทบูเดฮัคได้ถูกขายให้แก่ลูเซีย หัวหน้าของเผ่าคารายัน โดยโธมัส เจ้าของปราสาท สมาชิกสภา : ขะ ขายงั้นเหรอ?! โธมัส : ใช่ ดังนั้น ที่แห่งนี้ จึงไม่ได้เป็นดินแดนของเซกเซ็นอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่พวกท่านกำลังทำ ถือว่ายังไม่ได้รับการอนุมัติจากทางสภา และยังถือว่าเป็นการบุกรุกที่ผิดกฎหมายอีกด้วย สมาชิกสภา : ยะ อย่ามาตลกหน่อยเลยน่า! พวกแกไม่สามารถหนีพ้นได้เพราะเรื่องนี้หรอก! แล้ว เอค จะเดินเข้ามาเสริมให้ เอค : จากคำแนะนำของท่านซีซาร์ ผมได้ลองค้นหาบันทึกที่เกี่ยวกับปราสาทหลังนี้ทั้งหมด ผมก็ได้พบเอกสารที่เกี่ยวข้องกับเรื่องดินแดนสาธารณะนี้ด้วย ผมเชื่อว่าเซกเซ็นก็ตั้งใจจะยกดินแดนแห่งนี้ให้ในอนาคต ผมคิดว่าก็คงไม่มีปัญหาอะไรที่จะเรียกร้องสิทธิ์อันนั้นนะ สมาชิกสภา : ตะ แต่ ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกแกทั้งหมดก็ต้องไม่มีที่จะไปเหมือนกัน! โธมัส : ดังนั้น ผมเลยจะอ่านส่วนที่เหลือของข้อตกลงไงล่ะ มูลค่าในการขาย ก็คือ 200 potch สมาชิกสภา : 200 potch เหรอ?! โธมัส : ในเวลาเดียวกันนั้น ลูเซียแห่งเผ่าคาราย่าก็ได้ทำสัญญาให้เช่าต่ออีก 200 ปี กับโธมัสแห่งปราสาทบูเดฮัค โดยค่าใช้จ่ายที่ตกลงกันก็คือ 1 potch ต่อปี สมาชิกสภาก็ได้แต่เข่าอ่อน สมาชิกสภา : อะ...?! อะไรกัน...?! นายพล : โปรดใจเย็นเอาไว้ครับ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า? แล้วเลโอและเพอซิวัลจะเดินเข้ามาพอดี เลโอ : นี่มันอะไรกัน? มาบุกรุกในกลาสแลนด์โดยไม่ได้รับการอนุญาตจากสภาแบบนี้ พวกแกจะต้องออกไปจากสถานที่นี้เดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วพวกทหารทั้งหมดจะถอยทัพออกไป สมาชิกสภา : ทำไมกัน ข้าไม่ยอม! ฮึ่ม! เจ้าพวกสารเลว! ข้าเกลียดพวกแก! เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ไงกัน? ข้าจะไม่ลืมเรื่องนี้แน่! ครั้งหน้า พวกเราจะมายึดปราสาทหลังนี้ ในฐานะศัตรูของพวกแกแน่! เพอซิวัล : ผมคิดว่ายังมีบางอย่างที่สำคัญกว่ารออยู่นะครับ ท่านสมาชิก สมาชิกสภา : ห๊า? เพอซิวัล : เริ่มเป็นที่รู้กันว่ามีสมาชิกสภาบางคนมีการได้รับสินบนจากอาณาจักรฮาร์โมเนียอันศักดิ์สิทธิ์ เจ้าพวกคนขายชาติพวกนี้ ถือว่าสร้างปัญหาความสับสนวุ่นวายในวิเนย์ เดล เซกเซ็นนะครับ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าท่านสามารถยังเป็นหัวหน้าของสมาคมพ่อค้าอยู่ได้ยังไง ในเมื่อท่านชอบทำอารมณ์เสียแย่ ๆ ใส่ลูกค้าแบบนั้น สมาชิกสภา : ข้าไม่ ข้าไม่รู้ว่าพวกแกพูดถึงเรื่องอะไรกัน! เพอซิวัล : ถ้างั้น ท่านก็ควรจะรีบกลับไปที่วิเนย์ เดล เซกเซ็น เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านนะ ก่อนที่พวกนั้นจะมาตามจับท่านน่ะ สมาชิกสภา : นี่มันบ้าสิ้นดี! ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่แล้ว! แล้วสมาชิกสภาก็จะวิ่งออกไป จากนั้น เพอซิวัลก็จะเข้ามาพูดกับโธมัส เพอซิวัล : เอาล่ะ ถ้าเป็นอย่างงั้น โธมัส พวกเราก็จะออกไปแล้วล่ะนะ เมื่อปัญหาในสภาซาลงไปแล้ว ก็คงจะดีไม่น้อย ถ้าท่านและรัฐเซกเซ็นจะได้ผูกมิตรต่อกันนะ โธมัส : แน่นอนเลย! เพอซิวัล : ตอนนี้ ผมขอตัวลาก่อนนะครับ นายท่าน แล้วเพอซิวัลและลีโอ ก็จะเดินออกไป โดยโธมัสก็รู้สึกโล่งใจได้เสียที โธมัส : ฮ่า...นี่หมายความว่าพวกเราชนะใช่ไหม? หมายความว่าพวกเรารักษาปราสาทไว้ได้...? พิคโคโล่ : แน่นอนว่าต้องเป็นแบบนั้นแน่ ๆ แล้วอยู่ ๆ เซซิลก็กระโจนกอดโธมัส (อ๊ากกกก ภาพนี้ มันแอบบาดตาคนเขียนจริง ๆ แต่เอาเถอะ ผมยอมยกให้แกก็ได้ โธมัส T T) เซซิล : ท่านโธมัส! พวกเราชนะแล้ว! พวกเราชนะแล้วค่ะ! ปราสาทปลอดภัยแล้ว! แล้วคราวนี้ เซบาสเตียน ก็ขอกอดด้วยคน... เซบาสเตียน : ท่านโธมัส! พวกเราชนะ! ทุก ๆ คน...ทุก ๆ คนไม่เป็นอะไรกันอีกแล้ว! แล้วมุโต้ ก็ขอร่วมวงแจมด้วยคน มุโต้ : ว้าวววว....! โธมัส : อ่า อืม... พิคโคโล่ : โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่... พวกเจ้าทุกคนทำได้ดีมาก ๆ มาร์ธา : อืม ครั้งนี้ ท่านโชคดีนะ ต่อจากนี้ไป ท่านจะต้องเป็นเจ้าของที่แท้จริง และเปลี่ยนสถานที่นี้ให้กลายเป็นปราสาทที่ยิ่งใหญ่ให้ได้ ปราสาทจน ๆ ที่ไม่มีสตางค์ไม่ได้ทำให้พวกเราดีขึ้นหรอกนะ โธมัส : อืม ครับ! แน่นอน! เอค : ... จวน : เฮ้ ท่านเจ้าของปราสาท ต่อจากนี้ พวกเราหวังพึ่งท่านด้วยนะ เซซิล : ท่านโธมัส มาช่วยกันทำให้ปราสาทบูเดฮัคสามารถยืนหยัดให้สมกับเป็นปราสาทกันเถอะนะคะ! โธมัส : อ่า ถูกแล้วล่ะ แน่นอนเลย แล้วโธมัสจะเงยหน้าขึ้นไปมองบนตัวปราสาท มุโต้ : เย้! เย้! แล้วจวน จะค่อย ๆ เดินออกมาเพื่อหาที่งีบสบาย ๆ เสียที จวน : เอาล่ะ เรื่องก็สงบลงได้เสียที ผมคิดว่าผมจะได้หลับยาวสบาย ๆ เสียทีนะ |
THOMAS CHAPTER II COMPLETE!!!
