แปล by MJ
แสกน / แต่งภาพ / ใส่ซับนรก (อันนี้ไม่ต้องก็ได้มั้ง) by ชีริว
วาดโดย 柘植ミズキ หรือ คุณซึเกะ มิสึคิ
ลงในบริการทางโทรศัพท์มือถือของโคนามิครับ ปัจจุบันรวมเล่มออกมา 2 เล่ม เนื้อเรื่องจะเปลี่ยนนิดๆ องค์ชายชื่ออาดีล ลิมส์แม้จะรักองค์ชายแต่แอบๆ ไม่แสดงออกชัดเจนเหมือนกับในเกม ออกไปทางไม่ถูกชะตาด้วยซ้ำ แต่ผมถือว่าวาดได้ดีพอสมควรนะ ยิ่งต้นเล่ม 2 นี่ ลูเซจังแสดงถึงคำพูดที่ฉลาดมากเลย =w=b
^
^
ซึ่งบทอินโทรนี้เราไปก้อปจากกระทู้เก่าของเจมา viewtopic.php?f=8&t=119
.... //ไอ้ขี้เกียจ!!
ลงสรุปเนื้อเรื่องพร้อมแสกนบางหน้า (อ่านจากขาไปซ้ายแบบญี่ปุ่นเหมือนเดิม) แสกนคุณภาพต่ำหน่อยนะครับ หลังแสกนเล่มนี้จบแสกนเนอร์เสียชีวิต
เล่มสองใช้แสกนใหม่ คุณภาพห่วยกว่าเดิม ปกในจ้ะปกใน
เปิดฉากมาตอนไคลแมกซ์ที่วังสุริยะถูกบุก แล้วก็ตัดย้อนอดีตมาตอนองค์ชายอาดีลกำลังฝึกวิชากับจอร์จครับ สู้กันไปได้ได้ 4 กระบวนท่าก็ถูกปัดอาวุธทิ้งไป
แล้วเฟริดจะจับองค์ชายใส่ไซด์เฮดล็อค ตรงนี้จะมีช้อยส์ขึ้นมาสองข้อให้เลือก
1. อ๊าก! ข้าเจ็บนะพ่อ!
2. ฝากไว้ก่อน! เราจะไปเจอกันในรอยัลรัมเบิ้ล!
แล้วองค์ชายก็ออกไป เฟริดน้อยใจตัดพ้อว่าแต่ก่อนเขาฝึกกับองค์ชายบ่อยๆ แต่ตั้งแต่จอร์จมาที่นี่ก็ชิงเอาหัวใจขององค์ชายไปครอบครองแต่เพียงผู้เดียว แล้วจอร์จก็ขอคอมเม้นท์เรื่องฝีมือขององค์ชายจากจอร์จ
คอมเมนเตเตอร์จอร์จห่อปากก่อนจับไมค์ "ขอชมว่ายอดเยี่ยมจริงๆ ได้ใจพี่ไปเต็มๆ (ก็เห็นแกพูดแบบนี้กับทุกคน) แต่นี่เป็นแค่การฝึกซ้อม ยังขาดประสบการณ์ขึ้นเวทีจริงค่ะ" //ไอ้คนใส่ซับนรกโดนเอาไมค์ตบกบาล
จอร์จพูดถึงการต่อสู้จริงแบบที่เฟริดเคยเข้าร่วมเมื่อ 8 ปีก่อน ในสงครามกับอาเมสใหม่ หลังจากนั้นก็สงบสุขมาตลอด แต่ที่จอร์จสนใจก็คือดวงตาที่ยอมจำนนขององค์ชายนั่นเป็นเพราะที่นี่คืออาณาจักรแห่งราชินีที่ผู้ชายไม่มีสิทธิสืบทอดราชบัลลังก์หรือเปล่านะ?
องค์ชายเดินออกมาเจอลีมส์และมิอาคิส
องค์ชายทักทายน้องสาวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ลีมส์กลับซึนบอกว่าตนเองต้องตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเพราะมีภาระต้องสืบทอดตำแหน่งราชินี ไม่ว่างไปตบตีกับลุงแก่ๆแบบท่านพี่ มิอาคิสเข้ามาขอโทษองค์ชายก่อนเกิดดราม่า แล้วลีมส์เธอว์ก็เดินออกไป -3-
ไม่นานซาลุม แบโรวส์ก็เข้ามาหาลีมส์แต่เธอว์ก็ออกไปพักหนึ่งแล้ว ซาลุมโปรโมทกับองค์ชายว่าลูเซริน่าลูกสาวของเขาตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว พร้อมส่งขึ้นประกวดตัวละครหญิงครั้งที่ 1.5 และบอกให้องค์ชายช่วยโหวตเธอด้วย
องค์ชายออกจากห้องมาพบขุนนางสองคนกำลังนินทากันว่าบ้านแบโรวส์คงหาทางให้ลูกสาวตัวเองจับคู่กับองค์ชาย "ตระกูลนี้ประมาทไม่ได้จริงๆ แต่ไปจับคู่กับองค์ชายมันจะไปมีประโยชน์อะไร?" ลีออนได้ยินก็โมโหอยากเอากำปั้นยัดปากขุนนาง แต่องค์ชายก็ห้ามไว้ก่อน
ไคล์เดินดุ่ยๆฝ่าเข้ามากลางวงนินทาทำให้ขุนนางทั้งสองต้องหลบฉากออกไป ไคล์บอกว่าอิจฉาองค์ชายที่มีโอกาสได้ดวลกับจอร์จ ขุนพลเลื่องชื่อจากจักรวรรดิสการ์เล็ตมูน
เมื่อองค์ชายเดินออกไปแล้วไคล์ก็บอกกับลีออนว่าที่วังสุริยะนี้มีขุนนางน่ารังเกียจเยอะ และการปกป้องราชวงศ์นี่แหละคือหน้าที่ของควีนไนท์ ซึ่งลีออนก็ได้รับปากว่าจะทำให้ดีที่สุด
แล้วองค์ชายก็เข้าไปหาคุณแม่อาชตาต ราชินีผู้ปกครองฟาเลน่าแห่งนี้
อาชตาตมอบหมายให้อาดีลไปตรวจสอบ "ลอร์ดเลคอันขื่นขม" เพื่อหาประสบการณ์ในโลกกว้างพร้อมกับท่านน้าไซอาลีด, ควีนไนท์จอร์จ, และองครักษ์ลีออน
(และแล้วก็มาถึงตอนเริ่มเกมซะที) คณะเดินทางขององค์ชายมาถึงก็ตกใจกับความแห้งแล้งทุรกันดารของเมืองนี้ ทัลจิลผู้แทนของเมืองและเก็ชชูออกมาต้อนรับ ขณะที่พวกชาวบ้านก็ไม่ค่อยชอบพวกองค์ชายเท่าไหร่ แม้ไซอาลีดจะเอาเสบียงมาช่วยแต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความโกรธเกลียดของคนเมืองนี้ที่มีต่อราชินีและราชวงศ์ได้
พลังของซันรูนปล่อยลำแสงลงทะเลสาบของลอร์ดเลคติดต่อกัน 3 วัน 3 คืน แถมพวกก็อดวินส์ก็สร้างป้อมเฮทกั้นทางเดินน้ำเข้าเมืองไว้อีก
แบโรวส์ปัดความรับผิดชอบให้โรเวเรตกเป็นจำเลยคดีดาวน์รูนหายแต่เพียงผู้เดียว แล้วเขาก็ถูกราชินีที่คลั่งด้วยพลังของรูนอยู่ตัดสินประหารชีวิต...
หลังจากเล่าจบแล้ว ก็มีอุลส์เข้ามาในเมือง เปิดฉากการต่อสู้ครั้งแรกของเกมนี้ ให้จัดจอร์จไว้ข้างหน้า เนื่องจากมีเลเวลสูงถึง 20 //ไม่ใช่บทสรุปว้อย!!
พวกองค์ชายจัดการอุลส์จนเกลี้ยงพบว่ามันไล่ตามโทมะเด็กที่เข้าไปเอาน้ำในป่ามา องค์ชายพยุงโทมะลุกขึ้นแต่เขาก็ปัดมือองค์ชายทิ้งเพราะเขาเกลียดราชวงศ์ และสาเหตุที่อุลส์เริ่มจู่โจมมนุษย์ก็เพราะความแห้งแล้งนี่แหละ
ชาวบ้านพากันขอให้องค์ชายยกโทษให้พวกเขา หลังกวาดสายตาดูสภาพอันแร้นแค้น เต็มไปด้วยสายตาที่สิ้นหวัง สายตาขอความช่วยเหลือ และสายตาที่จ้องมองมาด้วยความเคียดแค้น ทำให้องค์ชายไม่กล้าสบตาชาวบ้านเพราะตอนนี้เขาไม่มีพลังที่จะช่วยใครได้แม้แต่คนเดียว
คณะเดินทางขององค์ชายกลับมายังโซลฟาเลน่า องค์ชายอยากขอให้อาชตาตช่วยเหลือผู้คนที่นั่นแต่อาชตาตกลับบอกว่าพวกมันสมควรได้รับโทษอันสาสม และยืนยันว่าการตัดสินของตนเองถูกต้องที่สุดแล้ว
พลังของซันรูนพัดออกมารุนแรงจนวิกผมของไซอาลีดเกือบหลุดไป แต่เฟริดก็ตะโกนเรียกสติอาชตาตกลับมาเสียก่อน
หลังออกมาแล้วคนอื่นๆก็คุยกันเรื่องซันรูนทำให้ราชินีเปลี่ยนไป แต่พลังของมันก็จำเป็นสำหรับป้องกันการรุกรานจากอาเมสและนากาเรีย
มิอาคิสลากลีมส์เข้ามาบอกว่าตอนองค์ชายไม่อยู่ลีมส์เหงาน่าดูเลย "อย่าพูดแบบนั้น ชั้นน่ะ ไม่ได้เหงาอะไรหรอกนะ" (กุรู้น่าว่าเมิงน่ะบราค่อน อย่ามาทำตัวซึนเดเระ!!!)
เฟริดมอบหมายภารกิจต่อไปให้องค์ชาย คือไปที่สตอร์มฟิสต์ดูสถานที่จัดงานประลองศักดิ์สิทธิ์เพื่อหาคู่แต่งงานให้ลีมส์
ตกเย็นเฟริดเข้ามาหาอัชตาตที่นั่งอยู่ในห้องคนเดียว อาชตาตบ่นว่าตัวเองเป็นแม่ที่แย่มากที่ให้ลูกไปเห็นสภาพเลวร้ายของลอร์ดเลค และเธอทำลายลอร์ดเลคเมื่อ 2 ปีก่อนเพราะพ่ายแพ้ต่อพลังของซันรูน
เฟริดบอกว่าเราอาจทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง หนีไปใช้ชีวิตที่สุขสงบกับครอบครัวแบบนานามิ แต่ตอนนี้ยังไม่สามารถทำแบบนั้นได้เพราะก็อดวินส์และแบโรวส์ต่างพากันซ่องสุมกำลังทหาร เธอคิดว่าคงมีอะไรเกิดขึ้นในการประลองครั้งนี้แน่ และเธอต้องการยืมพลังของเฟริดด้วย
"และฉันจะทนใช้ซันรูนนี้เพื่อปกป้องคนที่ฉันรักต่อไป"
ทางด้านองค์ชายยืนดูพระอาทิตย์ตกกับลีออนที่ระเบียง เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองเหมาะกับหน้าที่ตรวจสอบที่จัดงานหรือเปล่า แต่ลีออนเชียร์ว่าสักวันองค์ชายจะต้องเป็นที่ยอมรับแน่นอน ลีออนชมว่าผมสีเงินขององค์ชายสวยงามมาก องค์ชายก็นึกถึงสมัยเด็กๆที่มีคนชมว่าผมสีเงินสวยเหมือนราชินี
"ตอนนั้นฉันดีใจมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปถึงได้รู้ว่ามันไม่ใช่ ไม่เหมือนราชินี ตำแหน่งเจ้าชายไม่มีประโยชน์อะไรเลย แล้วฉันก็นึกถึงความไร้ค่าของตัวเอง"
ลีออนปลอบว่าอย่างน้อยท่านเฟริดก็ไม่คิดแบบนั้น องค์ชายเข้าใจว่างานที่เขาได้รับมอบหมายนี้คงเพื่อลบข้อครรหาของพวกขุนนางแล้วเขาคงไม่สามารถแบกรับภาระหนักหน่วงอย่างท่านพ่อ ท่านแม่ และลีมส์ได้ แล้วลีออนเองถ้าไม่ต้องมาเป็นองครักษ์ของเขาป่านนี้ก็คงได้เป็นควีนไนท์เต็มตัวแล้ว แต่ลีออนปฏิเสธ
"ไม่ใช่นะคะ ฉันอยากปกป้ององค์ชายผู้แสนอ่อนโยนด้วยตนเอง แล้วฉันก็ภูมิใจที่ท่านเฟริดให้โอกาสฉันทำหน้าที่นี้"
"ขอบใจมากนะ การประลองศักดิ์สิทธิ์หนนี้เรามาพยายามด้วยกันเถอะ"
แล้วพวกองค์ชาย+ลีออน+จอร์จ+ไซอาลีด (ทีมเดิม) ก็นั่งเรือมายังสตอร์มฟิสต์เป็นเวลาสามวัน (สตอร์มฟิสต์เป็นเมืองที่รวบรวมทาสไว้ต่อสู้กันและผู้ชนะจะได้เป็นหัวหน้าควีนไนท์)
พวกซาโดมจะบุกขึ้นเรือมา แต่กองทหารของกีเซลก็มาช่วยไว้พอดีราวกับจัดฉาก
เมื่อถึงสตอร์มฟิสต์ มาสคาล ก็อดวินส์ ได้มาต้อนรับพวกองค์ชาย และนำทางไปชมกองทหารม้าอันแสนภาคภูมิใจที่ผ่านศึกใหญ่เมื่อ 8 ปีก่อนมา ว่ากันว่าชัยชนะเหนืออาเมสเมื่อแปดปีก่อนเป็นเพราะก็อดวินส์นี่เอง
กีเซลบอกว่าคิดถึงช่วงที่หมั้นกับไซอาลีด ทำเอาองค์ชายที่ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนถึงกับอึ้ง
องค์ชายขอให้กีเซลพาไปดูคุกใต้ดินเพราะอยากเห็นทั้งด้านสว่างและด้านมืดของเมืองนี้ แล้วเขาก็ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่อันน่าสมเพชของเหล่าทาส ซึ่งก่อนเฟริดจะชนะการประลอง พวกทาสได้รับการปฏิบัติอันโหดร้ายกว่านี้ด้วยซ้ำ
ก้อดวินส์เห็นว่าทาสไม่ใช่คน รวมทั้งพวกเผ่าพันธุ์ต่างๆอย่างดวาฟท์และบีเวอร์ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่อาจส่งผลต่อความมั่นคงของฟาเลน่า แต่องค์ชายไม่เห็นด้วย
พอออกจากคุกก็มาเจอกับนิกซ์และโยรันเข้า
พวกนิคส์บอกว่าองค์ชายเป็นคนดีเหมือนที่มิอาคิสเล่าให้ฟังจริงๆ และเขาก็แนะนำทหารม้ามังกรที่จะมาทำพิธีเปิดงาน ทั้งรูก+แลนซ์ และราฮาล+เฟรล (แต่ดูท่าทางไซอาลีดจะไม่ปลื้มสัตว์เลื้อยคลานเท่าไหร่)
องค์ชายมาถึงที่นั่งชมงานประลองก็เห็นเซไกกำลังซ้อมกับคิลเดอริชอยู่พอดี ยูรัมลูกชายของบ้านแบโรวส์ตะโกนเรียกองค์ชาย (เรียกองค์ชายว่าท่านพี่) แล้วประกาศตัวว่าเซไกตัวแทนเขาจะเป็นผู้ชนะในการประลองครั้งนี้ แล้วเขาจะได้แต่งงานกับลีมส์ (มีแอบบอกว่าควีนไนท์หลอนๆที่จะสับเขาโยนแม่น้ำเฟตัสไม่อยู่น่ะดีแล้ว)
เซไกตัวแทนของแบโรวส์ประลองกับคิลเดอริชตัวแทนของก็อดวินส์ซึ่งเซไกก็เอาชนะได้ไม่ยากเย็นนัก ไซอาลีดเห็นความห่วยของตัวแทนกีเซลแล้วก็นึกในใจว่ากีเซลเซลอาจมีแผนอะไรอยู่
จบเล่มแรก อย่างยาวเนื่องจาก MJ คนสรุปขยัน (ผิดกับไอ้คนสรุปมังกะภาคสาม หั่นซะเหลือเล่มละ 20 บรรทัด)
แถมท้ายด้วย 4koma ท้ายเล่มครับ
ป.ล. ว่าจะลงพร้อมแสกนเทียไครซ์ไปเลย แต่วันนี้หัวหมุนติ้วๆ แต่งภาพม่ายหวาย ดองไปก่อนแล้วกันครับ
/me ไปนอน -3-//
Crazed Rune 
Fire Rune 
Earth Rune 
Wind Rune 
Blue Gate Rune 
Fire Sealing Rune 
Blinking Rune