อ่านหัวข้อก่อนหน้า
:: อ่านหัวข้อถัดไป
|
ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
Tuta L'Renouille Queen of Highland
L: H: R:
LV.78 Exp 511 464626
Potch เข้าร่วม: 12 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 2:18 am
เรื่อง: |
|
|
กำลังจะเกยตื้นแล้ว ^.^
ที่เป็นในเกมนั่นทรอยพยักหน้าหรอกเหรอเนี่ยะ
มาอัพซะดึกเลย _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Shiryu Crystal Valley Harmonian Bishop
L: H: R:
LV.84 Exp 981 879861
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 5:29 am
เรื่อง: |
|
|
ขำคอลตันสติแตกรอบแรก จีเวลนี่ก็เอ่อ... - -" เลือกคนจากหน้าตาแท้ๆ
มิน่าล่ะชอบสโนว์ ทรอยดูอารมณ์ดีผิดคาด คิดว่าขรึมๆ ซื่อๆ
บื้อๆ ซะอีก เพิ่งรู้ว่าภาษาญี่ปุ่นก็เรียก วอเตอร์ ดราก้อน
เหมือนกัน
มีแก้นิโหน่ยครับ
"พวกรามาตัวเปล่านะ!" แล้วก็ "เป้น" ตรงไหนซักแห่ง
หาไม่เจอละ - -a
คุณทานุกิวาดลาซโลน่ารักมาก _________________ Suikoden Series : 1995 - present | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Medius Budehuc Castle Flame Champion
L: H: R:-
LV.82 Exp 701 1061707
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 3:15 pm
เรื่อง: |
|
|
โอ้วว ปะทะทรอยแล้ว
แต่ก็ไม่มีฉากสู้อย่างที่คาดไว้ เพราะ ขืนสู้ ก็คงนอนกอง game
over อยู่ตรงนั้น บางที พระเอก ก็ต้องยอมหนีบ้างเหมือนกันล่ะนะ
^^" อ้อ ใช้แล้ว มีประโยคนึงอยากให้ดุน่อ
"จูเอลเอ่ยตอบทัล
ซึ่งเอาทั้งสองข้างทาบที่แก้มแล้วถลึงตาขึ้นอย่างหมดแรง"
เอาอะไรสองข้างทาบเหรอครับ?
ป.ล
รู้สึกรูปที่ทานุกิคุง วาดคราวนี้ ดูดีกว่ารูปที่แล้ว
(สโนว์และลาซโล) มากเลย
แอบลำเอียงกับท่านทรอยมากกว่าสโนว์รึเปล่า หุหุ
(แต่มันก็น่าลำเอียงอยู่ล่ะนะ) | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Revan L'Renouille Highland Commander
L: H:- R:
LV.41 Exp 236 15444
Potch เข้าร่วม: 01 Sep 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 10:12 pm
เรื่อง: |
|
|
ตอนหม่ายมาแล้วๆๆ
รอตอนหม่ายกว่าอีก และรอรอรอ รอได้
อยากถามว่า
ไม่มีนิยายภาคอื่นหรอครับ _________________ มันมากกว่าเป็นเพื่อนกัน
เธอรู้ใหม | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
saru High
Sea High Sea Pirate Captain
L: H: R:
LV.54 Exp 240 58781
Potch เข้าร่วม: 13 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 10:25 pm
เรื่อง: |
|
|
มาเซฟเหมือนเดิมค่า
^ ^ ^ อีดิท ตอบเรพบนนิดนึง
นิยายภาคอื่นมีค่ะ แต่ว่าสงสัยพี่โมะยังแปลไม่หวาย
โดนลาสโลซังสูบอยู่ ถ้าเป็นภาษาไทยคงยังไม่มีคนแปล
แต่ถ้าภาษาอังกฤษอาจจะมีในพวกซุยโคซอร์ซ หรือ ซุยโคเอ็กซ์
ก็ได้นะคะ
ปล.
แปลนิยายเหนื่อยน้า=w= _________________
แก้ไขล่าสุดโดย
saru เมื่อ Wed Sep 19, 2007 10:45 pm, ทั้งหมด 1
ครั้ง | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Revan L'Renouille Highland Commander
L: H:- R:
LV.41 Exp 236 15444
Potch เข้าร่วม: 01 Sep 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 10:34 pm
เรื่อง: |
|
|
กรี๊ซอยากอ่านตอนต่อไป
ว่าแต่ว่าวอเตอร์ดราก้อนนี่มันจอดง่ายจังเลยแหะ _________________ มันมากกว่าเป็นเพื่อนกัน
เธอรู้ใหม | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
saris Fort
El-Eal Kooluk 1st Unit Commander
L: H:- R:
LV.50 Exp 545 167408
Potch เข้าร่วม: 24 Aug 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 19, 2007 10:50 pm
เรื่อง: |
|
|
ในที่สุดก็เจอท่านทรอยซักที
อารมณ์แฟนคลับมันพุ่งขึ้นอีกรอบ หุหุ คนอะไรหล่อ เท่ น่ารัก ใจดี
เก่งอีกต่างหาก เห็นด้วยกับจูเอลด้วยประการทั้งปวง
ตอนเล่นนี่คิดอยู่บ่อยครั้งเลยค่ะ
พอเห็นตอนสุดท้ายที่ท่านทรอยจมไปกับเรือแล้วแล้วท่านระลึกได้ว่าลาสโลซังเป็นคนที่ตัวเองเคยปล่อยไปในคราวนั้น
ทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า
เอ...ท่านทรอยจะรู้สึกว่าโชคชะตานี่มันเล่นตลกบ้างมั้ยนะที่คนที่ตัวเองเคยไว้ชีวิตแล้วปล่อยไป
สุดท้ายก็เป็นคนที่ทำให้ตัวเองต้องตายซะอย่างนั้น แต่ว่า
ก็เป็นการสู้กันของนักรบผู้มีเกียรตินี่เนอะ
คงไม่มีอะไรเสียใจภายหลังล่ะมั้ง
อยากให้ลาสโลซังเอาท่านทรอยเป็นพวกได้จริงๆเลย
แบบว่าไม่ยอมขึ้นมาเองก็ตีหัวให้สลบแล้วลากขึ้นเรือมาก็ยังดี
เสียดายสเตตัสอันสูงส่งของท่านจริงๆ
จะว่าตอนเล่นครั้งแรกแอบกรี๊ดฉากที่ท่านทรอยพยักหน้าให้ลาสโลซังหนีไปด้วยล่ะค่ะ
แบบว่า....โอ้ อะไรมันจะส่อเช่นนี้ มีจ้องตากันอยู่สองคนด้วย
เหอะๆ
ขอบคุณโมะซังที่แปลนิยายให้อ่านค่า
แล้วก็รูปของทานุกิซังด้วย ท่านทรอยหล่อมาก ลาสโลก็น่ารัก
พลังแห่งความลำเอียงใช่มั้ยหนอ แต่ให้อารมณ์แรกพบสบตามากๆ
หุหุ | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
mokuri Na-Nal Nanal Elf Warrior
L:- H: R:-
LV.23 Exp 874 25002
Potch เข้าร่วม: 27 Apr 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 20, 2007 4:02 pm
เรื่อง: |
|
|
อยากให้คุณทรอยกะลาสโลซังมีฉากเจอกันเยอะกว่านี้~
=w= แต่แค่นี้ก็มากพอจะจิ้นต่อได้โฮ่โฮ๋ ^o^
กลับเข้าที่ เดี๋ยวรังสีจะกระจายหยุดไม่ได้ 55+ ^o^
ต่อนะคะ~
ตอนที่ 5-1 บุคคลที่มีบทบาท
------------- ลาสโลลืมตาขึ้น
มีอะไรกำลังดึงนิ้วของเขาอยู่
แก้มของเขาแตะกับบางอย่างที่หยาบๆ ลาสโลกะพริบตาถี่
สิ่งที่หยาบๆ นั้นก็คือทรายนั่นเอง เขากำลังนอนอยู่บนชายหาด
ส่วนที่กำลังดึงนิ้วของเขาอยู่ก็คือปูตัวน้อย
เมื่อเขาเงยร่างขึ้น เจ้าปูก็รีบหนีไปอย่างรวดเร็ว ทั้งแก้ม
ทั้งผม ทั้งเสื้อผ้า เต็มไปด้วยทราย ลาสโลปัดทรายที่ติดอยู่ออก
แล้วหันมองไปรอบๆ ตะวันลอยสูง ชายหาดที่ต้องแสงแดด
เปล่งประกายสีขาวบริสุทธิ์
ซากเรือเนรเทศถูกซัดขึ้นมาเกยอยู่ใกล้ๆ กันนั้นเอง
เมื่อได้เห็นซากเรือ ในที่สุดสติของลาสโลก็กระจ่างชัด
หลังจากที่ปราบวอเตอร์ดราก้อนได้
พวกเขาก็ถูกคลื่นขนาดใหญ่ซัดกลบแล้วก็หมดสติไป
ดูเหมือนจะยังโชคดีที่ลอยมาเกยหาดของเกาะไหนสักเกาะได้
ลาสโลมองหาร่างของเพื่อนๆ
ทั้งสามคนนอนล้มอยู่ในบริเวณที่ไม่ห่างออกไปมากนัก
ลาสโลวิ่งเข้าไปตรวจดูอาการ ทั้งสามต่างก็หมดสติอยู่
แต่ลมหายใจนั้นเป็นปกติดี ยังไงก็โล่งใจไปได้เปราะหนึ่ง
ทัลตื่นขึ้นก่อน
เขาส่งเสียงครางพลางเอามือกุมศีรษะแล้วมองไปรอบๆ ด้าน
เมื่อสังเกตเห็นลาสโล ทัลก็กะพริบตา
“ลาสโล
ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?” “ไม่รู้เหมือนกัน
ดูเหมือนเราจะถูกซัดมาติดเกาะที่ไหนสักแห่งน่ะ”
“จูเอลกับชิปปุล่ะ?” “อยู่ที่นี่ทั้งสองคน”
จูเอลกับชิปปุต่างก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้น ยังไงก็ตามแต่
ทุกคนต่างก็ยินดีที่รอดชีวิตมาได้ แล้วก็ลองออกสำรวจเกาะ
ทั้งสี่เดินไปรอบๆ ด้วยกัน แล้วก็ทราบว่านี่เป็นเกาะเล็กๆ
ขนาดที่ว่าถ้ามีเวลาสักหนึ่งชั่วโมงก็คงจะเดินวนได้รอบ
รอบนอกนั้นเป็นชาดหาดหายต่อเนื่องกัน
ส่วนกลางเกาะเป็นเนินสูงซึ่งถูกปกคลุมด้วยแมกไม้
แน่นอนว่าอย่าว่าแต่บ้านเรือน
พวกเขาไม่พบร่องรอยที่จะบ่งบอกว่ามีมนุษย์อาศัยอยู่เลยแม้แต่น้อย
เมื่อการสำรวจเสร็จสิ้น ทั้งสี่ก็กลับมายังจุดเดิม
แล้วนั่งล้อมวงกัน
“ที่นี่เป็นเกาะร้างสินะ”
คำพูดของจูเอล ทำให้ทุกคนหันมองหน้ากันอย่างเสียไม่ได้
แล้วลาสโลจึงเอ่ยขึ้น
“มีแต่ต้องออกจากที่นี่ให้ได้ล่ะ”
“อื้อ แต่จะทำยังไงล่ะ”
ทั้งสี่ต่างก็ทอดสายตาไปยังเรือเนรเทศที่ถูกซัดขึ้นมาเกยพร้อมๆ
กัน ลำเรือนั้นได้รับความเสียหายอย่างมาก
“ไอ้นั่น....
คงจะใช้ไม่ได้แล้วล่ะมั้งนะ....?” “ไม่หรอก
โครงสร้างหลักยังเหลืออยู่เลย ถ้าซ่อมซะก็นั่งได้ล่ะ”
“ถึงบอกซ่อมได้ก็เถอะ.... เครื่องมือช่างไม้เราก็ไม่มีนะ”
“ไม่ต้องมีของหรูๆ อย่างนั้นหรอกน่า เรามีดาบอยู่
แล้วที่นี่ก็มีไม้เพียบอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ
ส่วนเชือกก็เอาเถาวัลย์มาฟั่นทำก็ได้”
ทัลนั้นพึ่งพาเป็นอย่างมากในเวลาเช่นนี้
แล้วพวกเขาก็แบ่งหน้าที่กันไปรวบรวมวัสดุอย่างรวดเร็ว
ลาสโลรวบรวมเถาวัลย์ที่ดูท่าทางแข็งแรง แล้วขนไปไว้ที่ชายหาด
จูเอลกับทัลก็รวบรวมผลปาล์มกับเศษไม้มา
ส่วนชิปปุก็ทำหน้าที่ดูแลด้านอาหารโดยไปรวบรวมของที่น่าจะรับประทานได้เช่นลูกไม้หรือปลามา
ระหว่างที่เดินหาวัสดุที่ต้องการ
ลาสโลก็ลองแอบชะโงกหน้ามองเข้าไปในปากถ้ำที่บริเวณชายหาด
ตอนที่เดินสำรวจเกาะด้วยกันกับทุกคน
เขาก็สังเกตเห็นถ้ำนี้เช่นกัน ทว่าไม่ได้ลองเดินเข้าไปถึงด้านใน
ในนั้นมีอะไรที่น่าจะนำมาใช้ประโยชน์ได้หรือเปล่านะ
เมื่อถูกความอยากรู้อยากเห็นกระตุ้น
ในที่สุดลาสโลก็ก้าวเท้าเข้าไปภายใน
ทางใต้ดินเพดานสูงทอดยาวต่อเนื่องเข้าไปเรื่อยๆ
มอสเรืองแสงขึ้นอยู่ทั่วไป จึงไม่มีอุปสรรคในการมองเห็น
คงใช้หลบแดดหลบฝนได้สบาย
ลาสโลคิดเช่นนั้นในขณะที่ก้าวลึกเข้าไปเรื่อยๆ ในที่สุด
เขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ดูเหมือนว่าจะมีทางน้ำใต้ดินอยู่ด้วย
ถ้าได้พบน้ำจืดบริสุทธิ์
ก็สามารถนำมาใช้ดื่มหรือชำระร่างกายได้ด้วย
ลาสโลเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น กลิ่นของน้ำใกล้เข้ามาทุกที
เมื่อก้าวข้ามบริเวณโขดหินเข้าไป ทัศนียภาพก็เปิดออกกว้าง
เผยให้เห็นทะเลสาปใต้ดินขนาดใหญ่
ใครบางคนกำลังยืนอยู่บริเวณริมทะเลสาป
พอรู้สึกถึงเสียงฝีเท้าของลาสโล คนๆ นั้นก็หันหลังมา
ลาสโลตกใจและหยุดเท้าลง ที่ยืนอยู่นั้นเป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก
ทว่าร่างนั้นดูแปลกประหลาด
ท่อนล่างของเธอปกคลุมด้วยเกล็ดสีฟ้าใสสวยงาม
ด้านหลังใบหูเหมือนมีครีบงอกยาวออกมา
----------
หรือว่าจะเป็น นางเงือก?
ลาสโลแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เขาเคยรู้จักเผ่าพันธ์อันงดงามที่อาศัยอยู่ในทะเลนี้เพียงแต่ในนิทานหรือตำนานเท่านั้น
ว่ากันว่าพวกเธอมีนิสัยขี้อายเป็นอย่างมาก
และแทบไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้ามนุษย์
แม้ในหมู่ชาวเรือที่มากประสบการณ์
ก็ยังแทบไม่มีใครที่เคยได้พบเห็นพวกเธอ
เงือกน้อยก้าวถอยหลังด้วยท่าทางหวาดกลัว
ลาสโลเกือบจะส่งเสียงเรียกเธอโดยไม่ทันคิด แต่ก็ไม่ทันเวลา
นางเงือกกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและกระโจนลงสู่ทะเลทราบใต้ดิน
โดนแทบไม่มีละอองน้ำสาดกระเซ็น
และเกิดวงน้ำกระเพื่อมเพียงเล็กน้อย เพียงครู่เดียว
ผิวน้ำก็กลับนิ่งสงบราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
แล้วลาสโลจึงสังเกตเห็นบางอย่างส่องประกายแสงอยู่ตรงจุดที่นางเงือกยืนอยู่เมื่อสักครู่นี้
จึงก้าวเข้าไปและลองเก็บขึ้นมา มันเป็นแหวนสีทองอร่าม
-------- เด็กคนนั้นทำตกไว้สินะ
เธออาจจะรู้สึกตัวแล้วย้อนกลับมาก็ได้
ลาสโลจึงลองรออยู่พักหนึ่ง แต่ผิวน้ำก็ยังคงเงียบสงบเหมือนเดิม
ลาสโลกำแหวนในมือ แล้วก้าวออกห่างจากทะเลสาปใต้ดิน
พอออกมาจากถ้ำ ก็ได้ยินเสียงเพื่อนๆ เรียกหาเขา
อาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว
ทุกคนตกลงใจทำอาหารเย็นกันด้วยเสบียงที่ชิปปุเป็นผู้รวบรวมมา
พวกเขาก่อไฟ แล้วเริ่มย่างหอยและปลารับประทาน
เพราะวัตถุดิบนั้นสดใหม่
เพียงเท่านั้นก็กลายเป็นอาหารค่ำที่ยอดเยี่ยมแล้ว
“อร่อย~! ยอดที่สุดเลย~!”
ทัลส่งเสียงซึ่งฟังดูมีความสุขจากใจพร้อมกับแทะปลาเสียงดัง
แสงจันทร์ลางๆ เสียงคลื่นอันสงบ สายลมจากทะเล
คงเรียกได้ว่าเป็นอาหารค่ำที่หรูหราจริงๆ
หากว่าไม่มีความกังวลในเรื่องต่อจากนี้ไปล่ะก็
ลาสโลคิดจะเล่าเรื่องที่เขาได้เห็นนางเงือก
แต่ก็เริ่มต้นเล่าไม่ได้เสียที เขาไม่อยากจะปิดบังอะไรเพื่อนๆ
ทว่าเฉพาะเรื่องนี้เท่านั้นที่เขารู้สึกไม่ค่อยอยากเล่าอยากบอกไม่ถูก
จึงเก็บไว้เพียงในใจของตนเท่านั้น
“ลาสโล
ฉันอยากถามอะไรเธออย่างนึงนะ” จูเอลเอ่ยขึ้น
“ถ้าเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากเล่าก็ขอโทษด้วยนะ
แต่มือซ้ายของลาสโล.... เมื่อก่อนมีปานแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?”
ลาสโลมองดูที่หลังมือซ้ายของตน ในเวลานี้
ตราสัญลักษณ์ดังกล่าวมองดูเหมือนกับปานสีคล้ำๆ เท่านั้น
“ตรานี่.... เคยอยู่ที่มือของหัวหน้ากอง”
พวกจูเอลหยุดกินอาหารเมื่อลาสโลเอ่ยขึ้นช้าๆ
แล้วลาสโลก็เล่าเรื่องต่างๆ
ที่เขาประสบมาจนกระทั่งถึงเวลานี้ให้ทุกคนฟัง
เรื่องที่ตราสัญลักษณ์นี้เคยเป็นของบรันด์มาก่อน
เรื่องที่บรันด์ใช้พลังของมัน
เปลี่ยนลูกเรือทุกคนให้กลายเป็นละอองฝุ่นสีดำ
เรื่องที่หลังจากนั้นร่างของบรันด์สลายหายไป
แล้วตราสัญลักษณ์ก็ย้ายมาอยู่ที่หัวหน้ากอง และเรื่องในวันนั้น
เรื่องที่ดาดฟ้าของหอคอย
ที่ตราสัญลักษณ์นี้ย้ายจากมือของหัวหน้ากองที่ล้มลง
มาที่มือของลาสโล
“.... เป็นอย่างนั้นเองเหรอ”
จูเอลถอนหายใจ ทัลมองดูมือซ้ายของลาสโลแล้วครุ่นคิด
“งั้นวันนั้น พลังที่เผาเรือโจรสลัดจนราบ
ก็คือพลังของตราสัญลักษณ์ที่หัวหน้ากองใช้ออกมาสินะ”
“พลังทำลายมันรุนแรงมากเลยนะ
กองเรือโจรสลัดจำนวนขนาดนั้นพินาศภายในพริบตาเดียวเลย....”
จูเอลเสียงสั่นเล็กน้อย เธอกำลังหวาดหวั่น
ต่อพลังอันน่าขยะแขยงที่สถิตอยู่ที่มือซ้ายของลาสโล
ลาสโลลูบรอยปานนั้นด้วยมือขวา ถ้าตนคิดจะทำเช่นนั้น....
ถ้าตนคิดจะปลดปล่อยพลังของตราสัญลักษณ์
ปานนี้จะเปล่งแสงออกมาหรือเปล่านะ พลังอันน่าหวาดกลัว
ที่เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นผงเถ้า เผาทำลายเรือใบให้มอดไหม้นั้น
จะปรากฏออกมาหรือเปล่านะ เขากลัว
และก็รู้สึกได้ว่าบรันด์หรือเกล็นเองก็คงจะได้ลิ้มรสความหวาดหวั่นนี้แล้วเช่นกัน
แม้จะเป็นโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุด
หรือหัวหน้ากองอัศวินผู้มากด้วยประสบการณ์ก็ตามที
ความหวาดหวั่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถเอาชนะได้
มันเป็นอำนาจต้องสาปที่มนุษย์ไม่มีวันหยั่งถึง
แต่บรรยากาศมืดมนหม่นหมองก็ถูกพัดปลิวไป
ด้วยคำพูดของทัลคำเดียว
“ไม่เป็นไรหรอกน่า!”
ทัลเอ่ยด้วยเสียงอันดัง แล้วเริ่มแทะเนื้อปลาต่อ
“ปานอย่างนั้น มันไม่มีอะไรยังไงหรอกน่า
ที่จริงมันอาจจะช่วยพวกเราได้ด้วยซ้ำไป
เวลามีสัตว์ประหลาดอย่างวอเตอร์ดราก้อนมาเล่นงาน
มันน่าจะมีประโยชน์ไม่ใช่เหรอ” “.... ดีจังน้า สบายๆ
อย่างทัลเนี่ย”
จูเอลผ่อนแรงที่ไหล่แล้วหัวเราะออกมา
ลาสโลรู้สึกดีใจกับความรู้สึกของเพื่อนๆ ใช่แล้ว
อย่างที่ทัลว่า ใช้ปานนี่ให้เป็นประโยชน์ต่อทุกคนก็พอแล้ว
เพราะพลังทำลายนั้นคงไม่ใช่สิ่งที่น่าหวาดกลัวเพียงอย่างเดียว
เหมือนกับที่หัวหน้ากองใช้มันเผาทำลายเรือโจรสลัดเพื่อช่วยราสริล
เขาเองก็ใช้มันเพื่อช่วยเหลือเพื่อนๆ ก็พอแล้ว....
วันถัดมา การรวบรวมวัสดุที่จะนำมาซ่อมเรือก็ดำเนินต่อไป
เมื่อขนวัสดุมาได้มากพอตามที่คิดแล้ว ลาสโลก็หยิบแหวนออกมา
แล้วมุ่งหน้าไปยังถ้ำ นางเงือกยืนอยู่ ณ
บริเวณเดียวกับเมื่อวานนี้ ลาสโลเดินเข้าไปหาเธออย่างเงียบๆ
เพื่อไม่ให้เธอตกใจ นางเงือกหันกลับมา
ทว่าถึงได้เห็นลาสโลก็ไม่มีทีท่าว่าจะหนีไป
ลาสโลจึงรวบรวมความกล้าแล้วลองพูดกับเธอ
“เมื่อวานนี้
เธอทำแหวนตกไว้ที่นี่สินะ?”
ลาสโลวางแหวนไว้บนผ่ามือแล้วยื่นส่งให้
นางเงือกจ้องมองลาสโลโดยไม่กล่าวอะไร
“นี่ ผมคืนให้
เอ่อ.... ถ้าไม่อยากให้เข้าไปใกล้ๆ เดี๋ยวผมโยนให้แล้วกัน
รับด้วย....” “ไม่เป็นไร นั่นให้”
ลาสโลตกใจที่นางเงือกพูดออกมา เธอออกเสียงเบาและลังเล
ทว่าเธอก็พูดภาษาของมนุษย์อยู่อย่างแน่นอน แม้เป็นคำห้วนๆ
แต่เสียงนั้นก็น่าเอ็นดู
“ให้....
หมายถึงแหวนนี่น่ะเหรอ? ให้ผมงั้นเหรอ?” “ให้นี่ด้วย”
นางเงือกขว้างของที่อยู่ในมือออกมา
บางอย่างที่ส่องประกายตกลงกลิ้งหลุนๆ อยู่ตรงบริเวณโขดหิน
ระหว่างที่สติของลาสโลถูกดึงไปด้านนั้นนั่นเอง
เธอก็กระโดดสปริงตัวขึ้นสูง
ละอองน้ำสาดกระเซ็นขึ้นในทะเลสาบใต้ดิน
และมีวงน้ำกระเพื่อมอยู่บนผิวทะเลสาบ
ลาสโลลองเก็บสิ่งที่นางเงือกขว้างมาขึ้นมาดู
มันคือป้ายยันต์ซึ่งมีลักษณะเป็นรูปหยดน้ำ
คงจะมีอำนาจเวทมนตร์แอบแฝงอยู่กระมัง เมื่อวางไว้บนฝ่ามือ
ก็รู้สึกว่ามีคลื่นพลังจางๆ แผ่ออกมา น่าจะเป็นของสำคัญแท้ๆ
ลาสโลซึ่งไม่เข้าใจเจตนาของนางเงือก
เดินเอียงคอกลับออกมาตามทางเดิม
อาหารค่ำของวันนี้ก็ยังคงหรูหราเหมือนเดิม
ชิปปุเล่าเรื่องที่จับปูได้ไม่สำเร็จอย่างเจ็บใจ
“มันไวกว่าที่คิดเยอะเลยนะ ปูน่ะ น่าอร่อยแท้ๆ เลย....”
“ปูอะไรน่ะ มีแต่ทำให้กินลำบากขึ้นเท่านั้นล่ะน่า”
“งั้นเหรอ แต่ฉันชอบปูมากๆ เลยนะ ตอนอยู่ที่บ้านเกิด
ฉันกินปูเป็นประจำเลย”
และจากบทสนทนานี้เอง
แต่ละคนต่างก็เริ่มพูดเรื่องบ้านเกิดของตน
จูเอลนั่งกองเข่าแล้วเผยว่า
“พวกฉันปิดเงียบไว้มาตลอดน่ะนะ
ที่จริงแล้วฉันกับพอลล่ามาจากเกาะเดียวกันล่ะ” “เอ๋?
อย่างนั้นเหรอ?”
ทั้งทัลและลาสโลต่างก็ตกใจ
จูเอลกับพอลล่าสนิทสนมกัน
ทว่าพวกเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย
“แต่ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ
ตอนอยู่ที่บ้านเกิดพวกเราไม่เคยเจอหน้ากันหรอก
เพราะมนุษย์กับเอลฟ์ใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีการติดต่ออะไรกันเลย
พอมาที่ราสริลนี่แหละ ถึงเพิ่งได้เจอหน้ากัน
แล้วต่างฝ่ายต่างก็ไม่ค่อยมีเรื่องดีๆ ที่บ้านเกิดเท่าไร
ก็เลี่ยงที่จะคุยเรื่องนี้กันโดยอัตโนมัติน่ะ” “จูเอลเนี่ย
รู้สึกว่าจะไม่ถูกชะตากับหัวหน้าเกาะใช่มั้ย?” “อื้อ
ชื่อเกาะนานัลน่ะนะ หัวหน้าเกาะน่ะเป็นคนหัวแข็งสุดๆ
แต่เรียกว่าเป็นพวก....
ปลอดภัยไว้ก่อนอาจจะเหมาะกว่าหัวแข็งก็ได้นะ
ตานั่นไม่ชอบให้ใครมาสร้างกระแสอะไร
พยายามจะผูกมัดชาวเกาะให้อยู่กับกฎเกณฑ์ทุกอย่าง
ฉันอึดอัดจนทนไม่ไหว
เพราะงั้นตอนที่ได้ยินว่ากองอัศวินสมุทรไกเอ็นมีการรับสมัครนักเรียนฝักหัด
ฉันก็เลยเผ่นออกจากเกาะไปแบบเริงร่าเลย” “พอลล่าก็ด้วยเหรอ?”
“เค้าเป็นเอลฟ์
เพราะงั้นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหมู่บ้านฉันหรอก
เผ่าเอลฟ์สร้างหมู่บ้านแล้วก็อาศัยอยู่ลึกเข้าไปในเกาะนานัล
แต่ไม่ถูกโรคกับมนุษย์เอาเลยล่ะ
ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของพอลล่าเท่าไหร่....
บางทีเค้าอาจจะอึดอัดกับกฎเกณฑ์ของหมู่บ้านเอลฟ์เหมือนกันก็ได้นะ”
“ทุกคนลำบากกันทั้งนั้นเลยน้า”
ทัลเอ่ยเบาๆ
“เก่งจังเลยแฮะ ชั้นเริ่มคิดนิดๆ
แล้วสิว่าตัวเองโตมาเหมือนคุณหนูเลย”
จูเอลกับชิปปุสำลักออกมาพร้อมๆ กัน
ทัลมองทั้งสองอย่างงงๆ ในขณะที่จูเอลลงไปกลิ้งกับหาดทราย
หัวเราะไม่หยุด
“มีอะไรตลกหา?” “ก็ ทัลน่ะนะ ตะ
โตมาเหมือนคุณหนู! ยะ อย่าทำให้ขำนักสิ~!”
“บอกว่าคุณหนูมันก็คงเกินไปนั่นแหละ
ชั้นแค่อยากจะบอกว่าชั้นโตมาอย่างมีความสุขเท่านั้นล่ะ”
ทัลทำหน้าแดงด้วยท่าทางเขินนิดๆ
“ชั้นโตมาแบบสบายๆ ในเมืองแถบชายทะเล ไม่เคยคิดอะไรมาก
สนิทกับทั้งพ่อแม่ แล้วก็คนที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงด้วย
พอคิดถึงจูเอล พอลล่า หรือลาสโลแล้ว มันก็ชวนให้คิดไม่ได้ว่า
ชั้นยังอ่อนหัดอยู่น่ะ”
จูเอลหัวเราะมากไปจนต้องปาดน้ำตาออก
ลาสโลมองดูใบหน้าด้านข้างที่ซื่อๆ ของทัลแล้วก็ยิ้มออกมาบ้าง
ทัลคงจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างรักใคร่จากบิดามารดาที่อ่อนโยนเป็นแน่
บุคลิกที่สบายๆ
และซื่อตรงของเขาทำให้เห็นถึงการเติบโตอย่างมีความสุข
ความใจกว้างของเขา ทำให้เขาเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนๆ
ทั้งกองอัศวิน แม้วนตอนนี้
สิ่งที่ทำให้ความกระวนกระวายต่ออนาคตที่มองไม่เห็นสงบลงได้
ก็คือรอยยิ้มสบายๆ ของทัลนั่นเอง
“ทุกคนที่กองอัศวิน
จะสบายดีรึเปล่านะ.... เคเนสกับพอลล่า.... แล้วก็สโนว์
จะเป็นยังไงกันบ้างนะ”
จูเอลพึมพำขึ้น สโนว์....
เขาเองก็เช่นกัน
เป็นเด็กหนุ่มที่เติบโตขึ้นโดยไม่เคยรู้จักความยากลำบากในคนละความหมายกับทัล
สโนว์เอ็นดูลาสโลเหมือนเป็นน้องชาย
ตอนที่ได้เข้าเป็นอัศวินฝึกหัดของกองอัศวิน
เขาก็ช่วยต่อรองกับบิดาว่าถ้าไม่ให้ลาสโลไปด้วย เขาก็จะไม่ยอมไป
เพราะเหตุนี้เอง ลาสโลจึงสามารถเข้ารับการฝึกฝนได้ด้วย
ลาสโลเคยคิดมาโดยตลอดว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อสโนว์
เคยฝันไว้ว่าเมื่อไรที่สโนว์ได้สืบทอดบ้านฟิงเกอร์ฮู้ท
เขาก็จะคอยสนับสนุนสโนว์ในฐานะผู้ช่วย
ไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำว่า
วันที่โชคชะตาของพวกเขาจะต้องแยกจากกันในสภาพนี้จะมาถึง
สักวันหนึ่ง วันที่สามารถแก้ไขความเข้าใจผิดได้จะมาถึงไหมนะ
วันที่เขาจะพ้นจากข้อครหาว่าเป็นผู้สังหารหัวหน้ากอง
และได้กลับไปยังราสริล
เมื่อถึงเวลานั้น
สโนว์จะยังคงยอมรับลาสโลเหมือนดังเช่นในอดีตไหมนะ?
----------
ปูจะมาแล้น~
=w= _________________ โคมะและหนุ่มที่กำลังกรี๊ด~
อย่าลืมโหวดโคมะซังกันน้าค้า~=w= | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
redmagicians Crystal Valley Harmonian Bishop
L: H: R:
LV.70 Exp 991 573055
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 20, 2007 4:31 pm
เรื่อง: |
|
|
คราวนี้เท่าที่ดูไม่มีที่ผิดนะ
ปูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ _________________ 天機星 : Tenki
Star : Star of Wisdom
Crest of“Z’s”
僕の過去! 僕の罪! 僕の宿命! そして,
僕の絶望を!! | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Tuta L'Renouille Queen of Highland
L: H: R:
LV.78 Exp 511 464626
Potch เข้าร่วม: 12 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 20, 2007 4:53 pm
เรื่อง: |
|
|
เหมือนในเกมเลยแฮะมีแม้แต่กระทั่งให้ยันต์ด้วย
_________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
arksouls Sol-Falena Queen Knight Captain
L: H: R:
LV.64 Exp 482 92220
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 20, 2007 5:21 pm
เรื่อง: |
|
|
อ่านสองตอนล่าสุดจบแล้วครับ
เวลาน้อยกว่าจะได้อ่าน T-T ใกล้ล่าน้องปูแล้วสินะ
ท่าทางน่าอร่อยจริงๆ _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Siegfried Graska Kooluk Emperor
L: H: R:
LV.83 Exp 148 7210 Potch เข้าร่วม:
11 Mar 2007
|
|
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
tanuki Haruna Kooluk Soldier
L:- H:- R:
LV.21 Exp 323 43450
Potch เข้าร่วม: 26 Jul 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 20, 2007 10:40 pm
เรื่อง: |
|
|
^ ^ ^ ใช่ค่ะ
แล้วภาพที่ขึ้นเวลาคุยก็จะกลายเป็นภาพการ์ตูนด้วยล่ะค่ะ
อะแฮ่ม เตรียมตัว
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณทรอยค้า วากาซามะค้า โฮกกกกกกกกกกกกก หล่อค่า
น่ารักแบบสุดๆ เสียใจที่ไม่ได้ดูซารุเล่นช่วงแรกๆเลย
เลยอดเห็นซีนนี้เลย ไปดูก็ช่วงล่าปูแล้ว ฮือออออออ
วากะซามะ(นายน้อย)สุดยอด โอยหล่อ สุภาพบุรุษ เก่ง เท่ห์
ฯลฯบรรยายไม่หมด
แอบเสียใจจังเลยที่มาเร็วไปเร็วมาก
อยากให้ออกมาเยอะๆจังเลย
จริงๆอยากจะวาดตอนที่ลาสโลหนีลงเรื่อแล้วหันมามองคุณทรอยด้วย
แต่วาดไม่ทัน ไว้วาดแล้วจส่งมาให้พี่โมะแทรกละกันนะค้า
ตอบทุกๆคน แน่นอนค่ะ เราลำเอียง กรี้ด แหม
ก็ต้องตั้งใจวาดคู่นี้มากกว่าสโนว์อยู่แล้วล่ะค่ะ
แต่กลายเป็นว่าวาดผิดจากตอนกลางคืนเป็นกลางวันซะงั้น
แป่ว.... _________________ เป็นพี่ซารุค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
saru High
Sea High Sea Pirate Captain
L: H: R:
LV.54 Exp 240 58781
Potch เข้าร่วม: 13 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Fri
Sep 21, 2007 12:52 am
เรื่อง: |
|
|
ปูกลายเป็นคนดังของภาค4ไปเลย
เริ่มรู้สึกว่าคนที่จำปูได้
มีมากกว่าคนที่จำเพื่อนๆในกองทัพได้อีกนะเนี่ย=w= _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Revan L'Renouille Highland Commander
L: H:- R:
LV.41 Exp 236 15444
Potch เข้าร่วม: 01 Sep 2007
|
ตอบเมื่อ: Fri
Sep 21, 2007 1:28 am
เรื่อง: |
|
|
ตอนต่อไปจะเป็นไงน้า
ถ้าสมมุติ
เรื่องมันจบมาถึงแค่นี้เล่นมาแล้วอยู่ดีๆมาอยู่เกาะนี้แล้วจบเกมส์ไปทุกท่านจะคิดยังไง
ถ้าเป็นผม สมมุติผลมีเพลย์ทูนะ
ผมเล่นเสร็จถึงตอนนี้อยู่บนเกาะไปตลอดชีวิตอย่างมีความสุขจบ
ผมจะหักแผ่นทิ้งไม่ก็เอาเกมส์ไปปาหัวคนทำมันให้หายแค้น _________________ มันมากกว่าเป็นเพื่อนกัน
เธอรู้ใหม | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|