อ่านหัวข้อก่อนหน้า
:: อ่านหัวข้อถัดไป
|
ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
Revan L'Renouille Highland Commander
L: H:- R:
LV.41 Exp 236 15444
Potch เข้าร่วม: 01 Sep 2007
|
ตอบเมื่อ: Tue
Sep 11, 2007 8:48 pm
เรื่อง: |
|
|
เตรียมก็อปลงเวอร์ด
ไว้ปริ้นอ่านแล้วครับ ท่านเป็นกำลังจัยครับ
สูบอย่างเดียวเป็นไรอ๊ะเป่านี่ไม่เคยอัพอะไรไว้เลย _________________ มันมากกว่าเป็นเพื่อนกัน
เธอรู้ใหม | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Medius Budehuc Castle Flame Champion
L: H: R:-
LV.82 Exp 701 1061707
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Tue
Sep 11, 2007 10:36 pm
เรื่อง: |
|
|
ขอรับตอนนี้ไปอ่านเช่นกัน โห
มี รูปภาพประกอบโดยทานุกิคุงด้วย ยอดเยี่ยมมากเลย
^^b | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Hikakichi Queendom of Falena Mage Warrior
L: H:- R:
LV.44 Exp 773 242398
Potch เข้าร่วม: 27 Jun 2007
|
ตอบเมื่อ: Tue
Sep 11, 2007 10:37 pm
เรื่อง: |
|
|
รอยร้าวระหว่างความสัมพันธ์ของสองคนนี้เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนี้ยังพยายามรักษาความสัมพันธ์นั่นไว้
แต่พอถึงจุดแตกหักเมื่อไรรับรองกระชากอารมณ์แน่ๆ
รอคอยตอนต่อไปครับ | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Tuta L'Renouille Queen of Highland
L: H: R:
LV.78 Exp 511 464626
Potch เข้าร่วม: 12 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 12, 2007 12:35 am
เรื่อง: |
|
|
เรียกได้ว่า
สโนว์คนขายเพื่อน+คนขายชาติ
จริงๆไม่น่าให้อภัยเลยน๊า _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
saru High
Sea High Sea Pirate Captain
L: H: R:
LV.54 Exp 240 58781
Potch เข้าร่วม: 13 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 12, 2007 12:55 am
เรื่อง: |
|
|
อ๋า
ท่าทางจะถึงไคลแม็กซ์แล้วนะนี่
ไว้จะมาเซฟอีกทีค่าTwT _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
tanuki Haruna Kooluk Soldier
L:- H:- R:
LV.21 Exp 323 43450
Potch เข้าร่วม: 26 Jul 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 12, 2007 4:56 pm
เรื่อง: |
|
|
แหง่ะ
พอเอามาลงจริงๆแล้วเขินๆยังไงไมรู้...
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
เฮ้อเมื่อไหร่คุณทรอยจะมาเนี่ย _________________ เป็นพี่ซารุค่ะ
ฝากตัวด้วยนะคะ
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Shiryu Crystal Valley Harmonian Bishop
L: H: R:
LV.84 Exp 981 879861
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Wed
Sep 12, 2007 9:48 pm
เรื่อง: |
|
|
ภาพสวยออกครับ ^^
โอ....ลาซโลไม่ยิงโจรสลัดเพราะเอ็นดูดาริโอ้ แหม
ลุงแกน่าเอ็นดูออกนะ เก็บปืนไว้ยิงสโนว์คนเดียวพอแล้วครับ
^^ _________________ Suikoden Series : 1995 - present | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
mokuri Na-Nal Nanal Elf Warrior
L:- H: R:-
LV.23 Exp 874 25002
Potch เข้าร่วม: 27 Apr 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 11:57 am
เรื่อง: |
|
|
เริ่มเร่งสปีดได้
ความจริงอยากทำช่วงนี้ให้เสร็จไวๆ ด้วยล่ะ มันเศร้าอ่ะ = ="
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเช็คคำผิดค่า
ถ้ามีสำนวนแปลกช่วยบอกด้วยนะคะ เราแก้เสร้จแล้ว
จะรวมเอาไปลงวิกิอีกทีค่ะ ^^
ต่อนะคะ ^^
ตอนที่
3-3 บุคคลที่มีบทบาท ----- คืนนั้น ลาสโลฝัน
ฝัน.....
จะเรียกแบบนั้นได้ไหมนะ เพราะเขาไม่เห็นภาพใดๆ
แค่เพียงได้ยินเสียงเท่านั้น เสียงอันอ่อนโยน
และเศร้าสร้อยของหญิงคนหนึ่ง
------- ลาก่อน ท่านคะ
แล้วก็ลูกๆ ของแม่.....
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก
ตั้งแต่ยังเล็ก
เขาเคยได้ยินเสียงนี้ดังซ้ำไปซ้ำมานับครั้งไม่ถ้วนในห้วงนิทรา
ไม่มีเหตุการณ์ก่อนหรือหลังจากนั้นแต่อย่างใด
มีเพียงคำพูดนั้นเท่านั้น
ที่ยังคงดังอยู่ในหูแม้ว่าจะลืมตาตื่นแล้ว ลาสโลคิดว่า
บางทีนั่นอาจจะเป็นความทรงจำเกี่ยวกับมารดาของเขาก็ได้
แม้ว่าจดจำใบหน้าของผู้ให้กำเนิดไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
แต่มีเพียงเสียงของมารดาในยามที่ลาจากกันเท่านั้นที่อาจจะตราตรึงฝังลึกลงไปภายในโดยที่เขาทันไม่รู้สึกตัว
เขาไม่รู้ว่ามารดาของเขากล่าวคำพูดนี้ในสถานการณ์แบบไหน
แต่ถ้าคิดถึงเรื่องที่ว่าลาสโลซึ่งยังเล็กมากได้ลอยมาติดฝั่งที่ราสริลนี้เพียงคนเดียวแล้ว
เรือที่ครอบครัวของเขาโดยสารอยู่คงจะเกิดอับปางลงที่ไหนกระมัง
มารดาของเขาคงจะกล่าวคำพูดนี้ ก่อนที่เรือจะจมลงกระมัง
คำกล่าวเพื่ออำลาสามีและบุตรของตน
------- แม่
ลาสโลขดตัวกลมบนเตียง และกระซิบเบาๆ
เขาไม่ได้รู้สึกคิดถึงหรือโหยหาแต่อย่างใด ไม่ว่าอย่างไร
เขาก็ไม่รู้สึกถึงความรักที่มีต่อมารดาซึ่งเขาจดจำไม่ได้แม้แต่ใบหน้า
มีก็เพียงแต่ความเศร้าเท่านั้น
แม้แต่ตัวเขาซึ่งไม่เคยรู้จักผู้ร่วมสายโลหิตคนใดเลย
ก็ยังเคยมีมารดาที่เฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมาเช่นกัน
พอนึกอย่างนั้นแล้ว.... เขาก็รู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
ที่ปลุกลาสโลที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น
และม่อยหลับไปอีกครั้งไม่ใช่เสียงในความฝัน แต่เป็นเสียงสบายๆ
ที่เอ่ยเรียกเขา
“เฮ้ เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว ลาสโล”
เมื่อรู้สึกตัวว่านั่นคือเสียงของบุงกิ
ลาสโลก็รีบลุกจากเตียงทันที
“ไปเดี๋ยวนี้แหละ!”
ลาสโลตอบด้วยเสียงอันดังแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า
พอออกจากห้อง ก็พบบุงกิชายร่างเล็กยืนอยู่
ใบหน้าซึ่งเต็มไปด้วยกระนั้นมีรอยยิ้มกว้างประดับ
“อาหารเช้าได้แล้วนะ ศึกไล่โจรสลัดเมื่อวานนี้
เธอมีผลงานดีเด่น เพราะงั้นฉันก็เลยทำมอร์นิ่งเซ็ต สูตรบุงกิ
สเปเชี่ยลไว้ให้ เซอร์วิสพิเศษแถมไข่ 2 ฟองด้วยนะ”
“ขอบคุณนะ”
บุงกิเป็นพ่อครัวผู้ดูแลเรื่องอาหารการกินทั้งหมดภายในป้อมของกองอัศวิน
เขาเพิ่งอายุได้ 20 ปี ซึ่งเรียกยังหนุ่ม
แต่ฝีมือนั้นเป็นที่ยอมรับโดยทั่วกัน
บุงกิไม่ได้ไปฝึกฝนวิชากับพ่อครัวมีชื่อที่ไหนเป็นพิเศษ
แต่ขัดเกลาฝีมือขึ้นมาด้วยรูปแบบของตนเอง
ดังนั้นเขาคงจะมีลิ้นและประสาทสัมผัสที่ดีติดตัวอยู่ด้วย
เซนส์ในการใช้วัตถุดิบที่มีจำกัดมาทำอาหารได้หลากรูปแบบนั้น
เป็นที่ถูกใจของสมาชิกกองอัศวินอย่างมาก
“แล้วก็อาหารเช้าของหัวหน้ากองก็เสร็จแล้วเหมือนกัน
มีซุปสูตรพิเศษใส่เนื้อเต็มที่ด้วย
คงจะทำให้ท่านแข็งแรงขึ้นได้น่ะนะ
เธอช่วยยกไปที่ห้องหัวหน้ากองให้หน่อยได้มั้ย?” “ได้สิ
หัวหน้ากองต้องดีใจแน่ๆ เลย”
ลาสโลแวะรับถาดใส่อาหารที่ห้องครัว
แล้วจึงก้าวขึ้นบันไดซึ่งทอดไปยังชั้นบนของหอคอย
เมื่อเคาะประตู
คาตาริน่าก็โผล่หน้าออกมาเล็กน้อยเหมือนอย่างทุกๆ ครั้ง
“อา อรุณสวัสดิ์ ลาสโล ขอโทษนะ
แต่ตอนนี้พวกเรากำลังคุยเรื่องสำคัญ....” “ไม่เป็นไร
พูดกับลาสโลไว้ด้วยเลยก็แล้วกัน”
เสียงของเกล็นดังขึ้นจากด้านใน
ลาสโลส่งถาดอาหารเช้าให้คาตาริน่า แล้วก้าวเข้าไปในห้อง
เกล็นยังคงนั่งอยู่บนเตียงเหมือนอย่างเคย
แต่สีหน้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อวานมาก พอคาตาริน่าส่งถาดอาหารเช้าให้
ก็เอ่ยขึ้นว่า “โอ้ ท่าทางน่าอร่อยนี่”
เกล็นอาจจะแกล้งแสดงทีท่าว่าแข็งแรงดีต่อหน้าลาสโลก็เป็นได้
แต่ยังไงก็ตาม เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวาเช่นนั้น
ลาสโลก็โล่งใจขึ้น
“เรื่องการโจมตีของโจรสลัดเมื่อวานนี้น่ะจ้ะ”
ระหว่างที่เกล็นลงมือรับประทานอาหาร
คาตาริน่าก็เริ่มอธิบาย
“เราตรวจรู้แล้วว่า
เป็นคนละกลุ่มกันกับพวกที่ออกอาละวาดอยู่ในน่านน้ำแถบนี้ บางที
คงจะมาโจมตีที่นี่เพราะได้รับการว่าจ้างจากใครบางคนจ้ะ”
ลาสโลพยักหน้าตอบ เหมือนกับที่เคเนสคิดเอาไว้เมื่อวานนี้
“แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ
ที่ราสริลนี่ก็ไม่มีสมบัติอะไรที่น่าจะเป็นเป้าหมายของพวกโจรสลัดได้
กลับกัน
ตามปกติแล้วพวกมันจะเลี่ยงที่จะผ่านเกาะซึ่งเป็นฐานกำลังของกองอัศวินนี้เสียด้วยซ้ำ
ถึงจะไม่รู้เป้าหมายในการจู่โจมที่แน่ชัด
แต่แน่นอนแล้วว่ามีใครบางคนกำลังที่คิดจะท้าสู้กับกองอัศวินของเราอยู่
ที่พวกนั้นรีบถอยกลับไปเมื่อวาน
ก็คิดว่าคงจะเป็นเพราะต้องการจะทดสอบกำลังรบของฝ่ายเราก่อนน่ะจ้ะ”
“ทดสอบ....” “จ้ะ จากความคิดเห็นของหัวหน้ากอง
คิดว่าอีกไม่นานการจู่โจมจริงๆ ก็คงจะเริ่มขึ้นน่ะจ้ะ”
เกล็นวางช้อนลง แล้วจึงเอ่ยขึ้นบ้าง
“กองกำลังขนาดที่เทียบกับเมื่อวานนี้ไม่ได้เลยคงจะมาโจมตีเราแน่
ถึงตอนนั้นข้าจะออกรบด้วย” “หัวหน้ากอง....”
“ปล่อยให้พวกเจ้าจัดการกันเองข้าไม่วางใจ” เกล็นยิ้มกว้าง
แล้วจึงเอ่ยต่อ
“โอ๊ะ พูดเกินไปหน่อยรึเปล่าเนี่ย
เมื่อวานข้าก็พูดไปครั้งแล้วน่ะนะ ลาสโล
การบัญชาการของเจ้ายอดเยี่ยมมาก แต่ว่าอายุเจ้ายังน้อยนัก
ประสบการณ์เจ้ายังไม่เพียงพอที่จะรวมกองอัศวินที่มีแต่พวกร้ายๆ
ทั้งหลายอยู่กันเต็มนี่ให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้” “ครับ”
“ข้าอยากให้เจ้าสะสมประสบการณ์ในฐานะผู้ช่วยของข้า
แล้วสักวันหนึ่ง....”
สักวันหนึ่ง-------
คำพูดที่เกล็นตั้งใจจะเอ่ยต่อไปนั้นชัดเจนอยู่แล้ว
ข้าอยากให้เจ้าเป็นผู้สืบทอดของข้า และชี้นำกองอัศวินต่อไป
คงเป็นคำพูดแบบนั้นกระมัง ทว่าใจของลาสโลกลับจมดิ่งลง
หากว่าไม่ใช่แค่เขาเพียงคนเดียว
หากว่าเขากับสโนว์ได้ฟังคำพูดเช่นนี้จากหัวหน้ากองด้วยกัน
พวกเขาจะรู้สึกยินดี และภาคภูมิใจขนาดไหนกันนะ
“หัวหน้ากองคะ อย่าเพิ่งคึกคักให้มากเกินไปนักสิคะ
ร่างกายท่านยังไม่แข็งแรงดีเลยนะคะ”
พอได้ยินคาตาริน่าพูดย้ำ เกล็นก็หัวเราะแบบลำบากใจ
“ฟังเขาว่าสิ ลาสโล เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยเลย
ข้าน่ะโดนท่านรองหัวหน้ากองจอมขี้บ่นดุเอาอยู่เป็นประจำ
จนแทบจะไม่รู้แล้วว่าใครเป็นหัวหน้ากองกันแน่น่ะ”
“หัวหน้ากอง!
ข้าเพียงแต่เป็นห่วงสุขภาพของหัวหน้ากองเท่านั้นเองนะคะ”
ขณะที่คาตาริน่าเอ่ยตอบนั้นเอง
ป้อมอัศวินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ลาสโลรีบมองออกไปนอกหน้าต่างทันที
การคาดการณ์ของเกล็นกลายเป็นจริงอย่างรวดเร็ว
ที่ลอยอยู่บนผืนทะเล
ก็คือกองเรือที่มีจำนวนมากกว่าเมื่อวานร่วมเท่าตัว
ใบหน้าของคาตาริน่าเผือดซีดลง
“ทำไม....
ถึงปล่อยให้กองเรือใหญ่แบบนั้นเข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้ได้
เรือสังเกตการณ์มัวทำอะไรกันอยู่....!”
เกล็นลุกขึ้นจากเตียง แล้วก้าวไปที่ริมหน้าต่าง
ลาสโลเองก็ยืนข้างๆ เกล็น และก้มมองลงไปด้านล่าง ที่นั่น
เขาได้เห็นสภาพอันน่าสังเวช ซากนกจำนวนมากกองกลาดเกลื่อน
ตรงกลางบริเวณนั้น มีนกขนาดใหญ่โดดเด่นส่งเสียงร้องแหลมสูง
นกดุร้ายซึ่งมีปีกและขนสีเขียว
เจ้านกตัวนี้คงจะฉีกทึ้งร่างของเหล่านกน้อยด้วยจะงอยปากและกรบเล็บที่แหลมคมของมันนั่นเอง
“นกนาเซลโดนเก็บหมด ที่ไม่มีการติดต่อเข้ามา
เพราะอย่างนี้เองรึ
เสียงพึมพำของเกล็น
ทำให้คาตาริน่าสะดุ้งขึ้น มือทั้งสองยกขึ้นป้องปาก
“นกนาเซล....
หรือจะเป็นเพราะว่าข้าหลุดปากพูดออกไปโดยไม่ทันระวังเมื่อตอนนั้น....?”
“ยังไม่รู้หรอก.... แต่ว่า”
เกล็นหยุดคำพูดลงเพียงเท่านั้น
ลาสโลนึกถึงบทสนทนาของคาตาริน่ากับสโนว์ขึ้นมา
ทั้งสองเผลอพูดถึงเรื่องของนกนาเซลซึ่งควรจะห้ามเปิดเผยต่อบุคคลภายนอกต่อหน้าลามาด้าแห่งบริษัทขนส่งโอลาค
ใบหน้าของลามาด้าซึ่งมีทีท่าว่ามีความสนใจเป็นอย่างมากปรากฏขึ้นในสมอง
หากว่าความลับเรื่องนกนาเซลจะรั่วออกไป
ก็น่าจะมีแต่ตอนนั้นเท่านั้น เช่นนั้นแล้ว
ก็หมายความว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังพวกโจรสลัดก็คือบริษัทขนส่งโอลาคงั้นหรือ
คนที่มาว่าจ้างกองอัศวินให้เป็นผู้คุ้มกันอย่างพวกเขา
ทำไมถึง....
“ไปซะ ถ้าปล่อยให้พวกมันขึ้นบกได้ล่ะก็
ชาวเมืองธรรมดาจะมีอันตราย ตรึงพวกมันไว้บนน่านน้ำให้ได้”
“ครับ!”
ลาสโลหันหลังและก้าวไปยังประตูอย่างรวดเร็ว
ทว่าก่อนที่จะก้าวออกจากห้องนั้นเอง เกล็นก็เรียกคาตาริน่าเอาไว้
“รองหัวหน้ากอง ข้ามีเรื่องจะขอร้อง” “ค่ะ”
“อย่าให้ใครเข้าใกล้ป้อมนี้สักพักหนึ่งนะ” “.....เอ๋?”
คาตาริน่าหันกลับไปอย่างงุนงง
“แต่ว่า
หัวหน้ากองคะ” “คำตอบ!”
เมื่อถูกสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบคม
คาตาริน่าจึงยืนตัวตรงแล้วตอบรับด้วยเสียงอันดัง
“รับทราบค่ะ
ข้าจะไม่ให้ใครก็ตามเข้าใกล้ป้อมนี้สักพักหนึ่ง” “เอาล่ะ
ไปซะ”
ลาสโลตั้งท่าจะก้าวออกจากห้องไป
แต่คาตาริน่ายังคงหยุดยืน
และมองหน้าเกล็นด้วยทีท่าที่เหมือนกับต้องการจะบอกเล่าเรื่องสิ่งที่ยังคงค้างอยู่ในใจออกไป
“หัวหน้ากองคะ.... ข้า....” “เจ้าบ้า รีบไปซะ”
พอถูกตำหนิ คาตาริน่าจึงพยักหน้ารับแต่โดยดี
เธอก้าวออกจากห้องอย่างเชื่องช้าต่างจากปกติ
เมื่อลาสโลหันกลับไปมองดูใบหน้าของเธอ เขาก็ต้องประหลาดใจ
คาตาริน่าซึ่งมีจิตใจเข้มแข็ง ไม่เผยช่องว่างใดๆ ให้เห็น
กลับมีสีหน้าที่ดูหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
ใบหน้านั้นดูน่าเวทนาราวกับเด็กหญิงตัวน้อยที่เงียบงัน ทว่า
เมื่อเธอเงยขึ้นมองลาสโล
สีหน้าของเธอก็กลับเป็นรองหัวหน้ากองผู้เข้มงวดเหมือนอย่างทุกๆ
ครั้ง
“ไปกันเถอะ ลาสโล” “ครับ!”
แล้วลาสโลจึงวิ่งลงบันไดไปพร้อมๆ กับคาตาริน่า
พวกทัลหรือจูเอลเองก็รอพร้อมอยู่ในสวนกลางแล้ว
พ่อครัวบุงกิ
และบุคคลที่ไม่สามารถต่อสู้ได้ต่างก็ลี้ภัยไปยังตัวเมืองโดยการนำทางของสมาชิกกองอัศวิน
เมื่อก้าวออกไปนอกป้อมพร้อมกับเพื่อนๆ
ก็ปรากฏว่าการต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
“พวกมันเยอะจริงๆ.... ให้ตายเถอะ!”
ทัลร้องคราง
เรือโจรสลัดหลายลำ ได้เข้าเทียบที่ท่าเรือเรียบร้อยแล้ว
เหล่าโจรสลัดต่างก็เริ่มกรูกันก้าวขึ้นมาบนฝั่งไม่มีหยุด
“ปิดประตูที่เชื่อมไปยังตัวเมืองซะ!
อย่าให้พวกมันเข้าไปในเมืองได้เด็ดขาด!”
คาตาริน่าร้องขึ้นด้วยเสียงอันดัง
ถ้าหยุดพวกโจรสลัดเอาไว้ที่นี่ไม่ได้ล่ะก็
ชาวเมืองธรรมดาจะต้องถูกสังหารอย่างโหดร้ายแน่
สมาชิกกองอัศวินต่างก็กรูเข้าหาพวกโจรสลัดอย่างไม่คิดชีวิต
ลาสโลเองก็กวัดแกว่งดาบ ฟาดฟันเหล่าโจรสลัด
พอลล่าใช้เวทมนตร์ที่เธอถนัด
ส่วนทัลก็ใช้เพลงดาบที่ดุเดือดเข้าต่อสู้
ทุกคนต่างก็เข้าห่ำหั่นด้วยวิชาการต่อสู้ที่ตนถนัด คาตาริน่าเอง
ก็แสดงความสามารถของผู้ใช้เวทมนตร์ชั้นเลิศซึ่งตามปกติแล้วไม่ค่อยจะให้ใครได้เห็นออกมาอย่างเต็มที่
ทว่า ศัตรูนั้นมีจำนวนมากจนเกินไป ไม่ว่าจะจัดการไปมากแค่ไหน
ก็ยังคงมีกำลังเสริมลงมาจากเรืออีกไม่มีหยุด
ดังนั้นจึงไม่สามารถปิดฉากการต่อสู้ลงได้เสียที
จนในที่สุดจูเอลก็ส่งเสียงร้องขึ้น
“แบบนี้
ก็ไม่มีวันจบสิ้นซะทีน่ะสิ ถึงจะสู้ต่อไปแค่ไหนก็....!”
แต่ ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ตามแต่
ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็จะยอมแพ้ไม่ได้
ลาสโลเองก็เริ่มรู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาเช่นกัน หากเป็นเช่นนี้ต่อไป
ประตูที่เชื่อมต่อไปยังต่อเมืองจะถูกตีแตกเมื่อไร
ก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นเอง แล้วเคเนสก็ส่งเสียงร้องขึ้น
“มันจะยิงมาแล้ว!”
ลาสโลกวาดสายตาไปทางผืนน้ำ
เรือโจรสลัดกำลังหันกระบอกปืนใหญ่เวทมนตร์ขนาดใหญ่มาทางพวกเขา
พลยิงก็เข้าประจำที่แล้ว พวกมันคิดจะยิงปืนใหญ่เข้ามาในเกาะ
ที่บริเวณลานกว้างหน้าป้อมของกองอัศวินนี้ ทั้งมิตรทั้งศัตรู
ต่างก็เข้าห่ำหั่นกันอลหม่านเป็นการต่อสู้ที่สับสนอย่างที่สุด
ถ้ายิงปืนใหญ่เข้ามาที่นี่ล่ะก็
จะต้องได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวงทั้งสองฝ่ายเป็นแน่
ทว่าดูเหมือนพวกโจรสลัดนั้น คิดที่จะทำลายกองอัศวินให้ได้
แม้ว่าจะต้องให้มีผู้เสียสละก็ตาม
ถ้าถูกกระสุนเข้าโดนตรงล่ะก็ คงจะตายคาที่อย่างไม่ต้องสงสัย
หรือถ้าตัวตึกถูกทำลาย
ก็ยังมีอันตรายจากซากที่จะพังถล่มลงมาเช่นกัน ยังไงก็ตามแต่
ความเสียหายที่จะเกิดขึ้นคงจะมากเกินกว่าจะประเมินได้
ลาสโลกุมดาบในมือแน่นพร้อมกับจ้องมองไปที่เรือโจรสลัด หยุดนะ
เขาร้องตะโกนในหัวใจ แต่นั่นย่อมไม่มีผลใดๆ
“ลาสโล
พวกเรา....”
ในขณะที่จูเอลเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เหมือนกับจะร้องไห้นั้นเอง
ลำแสงสว่างเจิดจ้าก็พุ่งตรงจากป้อมอัศวินไปยังเรือโจรสลัด
เรือใบที่กำลังจะเปิดปากกระบอกปืนใหญ่อยู่เดี๋ยวนั้นแล้ว
จมอยู่ในกองเพลิงในชั่วพริบตา และไม่ใช่เพียงแค่ลำเดียว
เรือโจรสลัดที่ลอยอยู่เป็นทิวแถวโดยรอบนั้น
ก็ลุกเป็นไฟต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ
ทำให้บริเวณโดยรอบนั้นสว่างไสวราวกับยิงดอกไม้ไฟนับร้อยดอกขึ้นฟ้า
ราวกับหมัดหุ้มด้วยเพลิงมาไล่ป่นเรือของเด็กเล่นจนพังเละไปเรื่อยๆ
ไม่ว่าเรือลำไหนก็ไม่มีเวลาพอจะหลบหนี
คลื่นความร้อนจากเรือที่ลุกเป็นไฟ
แม้อยู่บนฝั่งก็ยังสามารถรู้สึกได้
ถึงขนาดที่เงยหน้าขึ้นไม่ได้เลยทีเดียว
“อะ....
อะไรน่ะ....?”
จูเอลส่งเสียงขึ้น ลาสโลเอง
ในขณะที่ยกมือปกกันใบหน้าของตนไว้
ก็พยายามมองไปยังกองเรือโจรสลัดด้วย
ซากเรือที่ถูกแผดเผาจนไหม้เกรียม
ไม่เหลือทั้งใบเรือทั้งเสากระโดง กำลังจมลงท่ามกลางเกลียวคลื่น
ลูกเรือทั้งหมดคงจะเสียชีวิตในทันทีกระมัง
เป็นร่องรอยการสังหารหมู่ที่เลือดเย็นและรวดเร็วอย่างที่สุด
ลาสโลหันกลับไปแหงนหน้ามองไปยังป้อม จากจุดที่เขายืนอยู่
ไม่สามารถล่วงรู้ถึงสภาพภายในได้ ทว่า ลำแสงเมื่อครู่นี้นั้น
ถูกปล่อยออกมาจากป้อมอัศวินไม่ผิดแน่ แล้วก็
คงจะจากความสูงที่ประมาณชั้นดาดฟ้าของหอคอย
และ------
บุคคลที่อยู่ภายในป้อมในเวลานี้ ก็มีเพียงคนเดียว
ลาสโลรู้สึกได้ถึงหยดน้ำที่ตกลงมาปะทะแก้ม
ระหว่างนั้นเองฝนก็ลงเม็ดหนัก ตกลงมาทั่วทั้งราสริล
“....เมื่อกี้นี้ มันอะไรน่ะ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
จูเอลเอ่ยถามคนอื่นๆ รอบข้าง
แต่แน่นอน ไม่มีใครตอบเธอได้แม้แต่คนเดียว
แล้วคาตาริน่าจึงออกคำสั่งกับทุกคน
“ปฐมพยาบาลให้คนเจ็บซะ แล้วก็ไม่ว่าใครก็ตามแต่
ห้ามเข้าไปในป้อมเด็ดขาดเลย เข้าใจแล้วนะคะ
นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้ากองค่ะ”
เหล่าสมาชิกกองอัศวิน
ต่างช่วยกันประคองคนเจ็บไปยังบริเวณที่ไม่โดนฝนสาด
แล้วก็ทำการปฐมพยาบาล และคำถามของจูเอล
ก็ยังคงไม่มีใครให้คำตอบได้เช่นเดิม
ลาสโลค่อยๆ
แยกตัวออกห่างจากเพื่อนๆ
แน่นอนว่าเขาก็เป็นห่วงบรรดาคนเจ็บเช่นกัน แต่ยิ่งไปกว่านั้น
เขาเป็นห่วงเกล็น ลาสโลหลบสายตาของสมาชิกกองอัศวินคนอื่นๆ
แล้วมุ่งหน้าไปยังป้อมอัศวิน
ลำแสงสว่างเจิดจ้าที่ทำลายกองเรือโจรสลัดลงในชั่วพริบตา
มันเหมือนกับแสงที่บรันด์เคยปล่อยออกมาเลยไม่ใช่หรือ
หัวหน้ากองเกล็นเป็นผู้ใช้พลังนั้นออกมาไม่ใช่หรือ
ทำอย่างไรความสงสัยเหล่านั้นก็ไม่หายไปจากหัวสมอง
หัวหน้ากองที่กล่าวว่า ถ้าพวกโจรสลัดมาโจมตีครั้งต่อไป
ตัวเขาจะออกรบด้วย ทำไมจึงยืนนิ่งอยู่ในห้อง
แล้วไล่พวกลาสโลออกมา คำสั่งที่ว่าห้ามทุกคนเข้ามาในป้อม
มันทำให้ลาสโลรู้สึกถึงการตัดสินใจอันเป็นลางร้ายขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ลาสโลก้าวขึ้นบันไดซึ่งทอดไปสู่ชั้นบนของหอคอย
โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ระหว่างทาง
เขาแอบมองเข้าไปให้ห้องของหัวหน้ากอง
แต่ก็ไม่มีใครอยู่ในนั้นอย่างที่คาดเอาไว้
ลาสโลจึงมุ่งตรงไปยังดาดฟ้าของหอคอย
และเขาก็ได้พบกับเกล็นที่นั่นเอง เกล็นนั่งนิ่งอยู่บนดาดฟ้า
หอบหายใจอย่างรุนแรง ใบหน้าซีดเผือดเหมือนสีดิน
เมื่อรู้สึกถึงการมาของลาสโล
เขาก็ครางราวกับเค้นเสียงออกมาจากลำคอ
“ลาสโล....
บอกแล้วนี่ว่าอย่ามา.....”
พอจะวิ่งเข้าไปหาเกล็น
ลาสโลก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากมือซ้ายของตน
ตราสัญลักษณ์ที่มือซ้ายของเกล็นก็เริ่มเปล่าแสงออกมา
ราวกับว่ามือของทั้งสองกำลังตอบสนองซึ่งกันและกัน
ลาสโลจ้องมองมือซ้ายของตนอย่างตกใจ
เขาเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรก หลังมือซ้ายร้อนผ่าวขึ้น
ทว่า ความรู้สึกนั้นไม่เหมือนการที่มีของร้อนมาทาบ
แต่รู้สึกราวกับว่าความร้อนนั้นผวยพุ่งออกมาจากภายใต้ผิวหนัง
“หัวหน้ากอง! ปลอดภัยรึเปล่าครับ!”
ทันใดนั้น
ก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังของลาสโล
ร่างของเขาซวนเซไปตามแรงผลัก สโนว์วิ่งตรงเข้าไปหาเกล็นทันที
ลาสโลไม่ทันรู้สึกตัว
ทว่าดูเหมือนสโนว์จะแอบก้าวขึ้นบันไดตามหลังเขามาโดยตลอด
สโนว์เขย่าร่างของเกล็นด้วยสีหน้าเอาเป็นเอาตาย
“ทำใจดีๆ
ไว้ครับ หัวหน้ากอง..... หัวหน้ากอง!” “อึ้ก.....
เจ้าบ้าเอ๊ย....”
สายตาของเกล็น ไม่ได้หันไปทางสโนว์
แต่มุ่งไปหาลาสโล แววตาของเขาความเสียใจพรั่งพรูออกมา
(ภาพโดย...ข้าพเจ้างับ... =w=")
“เดี๋ยวก็ต้องกลายเป็น...... อย่างข้า..... หรอก.....”
ลาสโลพยายามจะวิ่งเข้าไปหาเกล็น แต่ก็ต้องหยุดเท้าลง
เมื่อมือซ้ายนั้นมีความร้อนแผ่ออกมายิ่งกว่าเดิม
มือของเกล็นเองก็แผ่ประกายแสงเจิดจ้ายิ่งขึ้นเช่นกัน
“ลาสโล.... ข้าขอโทษ....”
เกล็นกระซิบด้วยเสียงที่เหมือนจะหายเข้าไปในลำคอ
แล้วศีรษะของเขาจึงพับตกลงอย่างสิ้นแรง
“หัวหน้ากอง!”
เสียงตะโกนของสโนว์ดังกึกก้อง ตอนนั้นเอง
แสงสว่างแรงกล้าก็แผ่พุ่งออกมา จากมือซ้ายของเกล็น------
ไปยังมือซ้ายของลาสโล
“หวะ.... หวา.....!?”
สโนว์ส่งเสียงร้องขึ้น
ลาสโลรู้สึกถึงแรงกระตุ้นอย่างรุนแรง และคุกเข่าลง
มือของเขาหนัก และร้อนผ่าว
ร้อนราวกับจะมีเปลวเพลิงพวยพุ่งออกมาจากทั่วร่าง
สติของลาสโลเริ่มเลือนราง ท่ามกลางความรู้สึกที่ขมุกขมัวนั้น
เขาได้ยินเสียงฝีเท้า
รวมทั้งเสียงของพวกทหารที่ฟังดูยานคางอย่างแปลกประหลาด
ภาพลวงตาพลันปรากฏขึ้น
เงาของผู้คนมากมายแว่บเข้ามาในสายตาของเขา
ใบหน้านั้นมองเห็นได้ไม่ชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าจะมีทั้งผู้ชาย
ผู้หญิง และเด็กด้วย ลาสโลนึกขึ้นมาได้
ท่ามกลางสติที่มืดมัวลง
ตอนที่ตราสัญลักษณ์ย้ายจากบรันด์มาสู่เกล็น
คำพูดที่เกล็นพึมพำในเวลานั้น
พวกเจ้าเป็นใครกัน.....
เกล็นเอ่ยอย่างนั้น
บางทีเขาคงจะได้เห็นภาพลวงตาเช่นเดียวกันนี้กระมัง
--------- พวกเจ้าเป็นใครกัน
ผู้คนในภาพลวงตาค่อยๆ เลือนหายไป ท้ายที่สุด
ลาสโลรู้สึกเหมือนว่าเขาได้เห็นร่างของเกล็นด้วย
เขาพยายามจะส่งเสียงร้องบอกเกล็นให้หยุดอยู่ที่นั่น
ทว่าที่ลอดผ่านลำคอของเขาออกมานั้น
มีเพียงเสียงเสียงร้องครางที่แหบแห้งเท่านั้น
------
ภาพมีกรอบคำพูดติดมา แถมตัดเส้นครึ่งๆ กลางๆ
เพราะมันมาจากโดที่ข้าพเจ้ายังทำไม่เสร้จ = =" ขอโทษด้วยนะคะ ^^"
ว่าแต่ตั้งแต่เล่นครั้งแรก
ก้สงสัยมานานแล้วว่าทำไมสโนว์แกถึงไปอยู่ที่นั่นได้....
แกไม่ได้ออกไปสู้แต่แรกใช่ม้าย~~~~!!! T________T ตอนก็ไป
ก็คิดว่าความเร็วสูงค่ะ... _________________ โคมะและหนุ่มที่กำลังกรี๊ด~
อย่าลืมโหวดโคมะซังกันน้าค้า~=w=
แก้ไขล่าสุดโดย mokuri เมื่อ Mon Sep 24,
2007 11:07 am, ทั้งหมด 1
ครั้ง | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Tuta L'Renouille Queen of Highland
L: H: R:
LV.78 Exp 511 464626
Potch เข้าร่วม: 12 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 12:40 pm
เรื่อง: |
|
|
อ่านแล้วระทึกดีครับฉากโจมตีบรรยายได้เยี่ยมเลย
จุดผิดไม่แน่ใจนะครับเป็นนี่หรือเปล่า
"รวมทั้งเสียงของพวกทหารที่ฟังดูยานคานอย่างแปลกประหลาด" _________________
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Medius Budehuc Castle Flame Champion
L: H: R:-
LV.82 Exp 701 1061707
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 12:42 pm
เรื่อง: |
|
|
ตอนใหม่ มาอย่างเร็ว
อ่านได้แต่ผ่าน ๆ แต่ถึงบ้าน จะอ่านแบบละเอียด ๆ อีกทีน่อ ^^
ความเร็วยอดเยี่ยมมาก จนผมยังตกตะลึง O_o
แล้วผมจะรอตอนต่อไปครับ ขอบคุณที่เอามาให้อ่านกันด้วยน่อ
^^ | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
redmagicians Crystal Valley Harmonian Bishop
L: H: R:
LV.70 Exp 991 573055
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 1:30 pm
เรื่อง: |
|
|
ส่วนทัลก็ใช้เพลงดาบที่ดุดือดเข้าต่อสู้ <--
ดุเดือด
ยานคานนี่ ใช้ ยานคาง ป่าวหนอ? ยานคาง =
อาการที่พูดลากเสียง _________________ 天機星 : Tenki Star :
Star of Wisdom
Crest of“Z’s”
僕の過去! 僕の罪! 僕の宿命! そして,
僕の絶望を!! | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Siegfried Graska Kooluk Emperor
L: H: R:
LV.83 Exp 148 7210 Potch เข้าร่วม:
11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 8:26 pm
เรื่อง: |
|
|
สโนว์นี่มันเรียนได้ผลการเรียนดีเด่นในโรงเรียนอัศวินจริงๆเหรอครับ=
=" _________________ เกมPS2
มันทำได้ต่างจากเมะขนาดนี้เชียว | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
tanuki Haruna Kooluk Soldier
L:- H:- R:
LV.21 Exp 323 43450
Potch เข้าร่วม: 26 Jul 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 8:44 pm
เรื่อง: |
|
|
กร๊าซซซ สโนว์ ชั่วร้ายมาก
กล้ามาผลักลาสโลได้ไง ฮึ่มๆๆๆ แม่ยกลาสโลซังกริ้ว
รออ่านตอนต่อไปค่า
แต่สงสัยจะไม่ได้วาดรูปแล้วมั้งคะ
ตอนนี้ทำงานตัวเป็นเกลียว _________________ เป็นพี่ซารุค่ะ
ฝากตัวด้วยนะคะ
| |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
iamyanotai Antei City Guard
L: H: R:
LV.58 Exp 780 32937
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 8:53 pm
เรื่อง: |
|
|
ใครโหวต สโนไปรอบที่แล้ว
อันนี้ เป็นการตัดสินใจของท่านว่า ท่านจะโหวตมันต่อไปไหม
ดูสิ แหม ดีเหลือเกิน ผลักเพื่อน นะเนี่ย
มันเรียนดีเหรอ นั้น กะโหลกกะลาขนาดนั้น มันยังเรียนดี
โห เชื่อเลยเจงๆ _________________ ป.ปอ.เป็ด | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
Shiryu Crystal Valley Harmonian Bishop
L: H: R:
LV.84 Exp 981 879861
Potch เข้าร่วม: 11 Mar 2007
|
ตอบเมื่อ: Thu
Sep 13, 2007 10:09 pm
เรื่อง: |
|
|
สโนว์จะเลวร้ายที่สุดก็ช่วงนี้แหละ
หลังกลับใจแล้วน่าโหวตน่าเชื่อโพ้ม~!
เกล็นนี่ยังไม่ทันประทับใจลุงแกเท่าไหร่ ตายซะละ
ภาคแรกกว่ารูนจะพัฒนาไปต้องเสียคนสำคัญมากขึ้นๆไปเรื่อยๆ
โอเดสซ่า..เกรมิโอ้..เทโอ..เท็ด
ภาคนี้รูนขั้นสุดท้ายตอนได้มา...เอ่อ...ลุงเกล็นเองเหรอ ฮึ!
มิน่า ท่าสุดท้าย เบ๊าเบา _________________ Suikoden Series : 1995 - present | |
ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|